Phyllium ericoriai – liściec karbowany*

Phyllium ericoriai – liściec karbowany*

Nazewnictwo

Nazwa polska: * Liściec karbowany – nazwa zaproponowana przez polskich hodowców. Nawiązuje do charakterystycznego dla tego gatunku zakończenia odwłoka.

Występowanie

Filipiny

Wygląd

Phyllium ericoriai  (Hennemann, Conle, Gottardo & Bresseel, 2009) mają typową spłaszczoną grzbietobrzusznie budowę ciała. Cechy charakterystyczne dla gatunku to:

• karbowane zakończenie odwłoka,
• niezredukowana druga para skrzydeł pod pierwszą pokrywową parą,
• dłuższe niż u innych gatunków czułki (u samic jaskrawopomarańczowe),
• biodra (coxae) – czyli pierwszy człon odnóży drugiej i trzeciej pary zabarwione na czerwono.
• uda pierwszej pary, przyśrodkowa krawędź poszarpana, zewnętrzna załamana ostro pod kątem 90°
• barwa – 75% dorosłych samic zielone z czerwoną linią obrzeży ciała i odnóży, 25% żółte lub brązowe.

 

• Samica

  Dorosłe samice mierzą 9-10 cm.

  

  

• Samiec

  Mniejszy od samicy, 6 cm długości ciała + długie (4 cm – ok. 2/3 długości ciała) zielono-brązowe czułki, odwłok o kształcie łyżeczki, karbowany na końcu. Ciało zielone z brązowymi wstawkami na udach i krętarzach kończyn.

  

• Larwy

  Samice linieją 6, samce 5 razy. Tuż po wylęgu nimfy są barwy czarnej z białymi wstawkami na odnóżach, odwłok lekko poszerzony, z falowanymi, karbowanymi brzegami. Wraz z kolejnymi wylinkami przyjmują różne barwy ciała – zielone, żółte, czerwone, brązowe i różne formy pośrednie tych kolorów. Ostateczna barwa osobników imago nie zawsze zgadza się z tym które ma nimfa! (tylko 25% imago utrzymuje kolor, reszta wybarwia się na zielono).

  Płeć można rozpoznać już u osobników w stadium L3, L4. Samce stają się nieco smuklejsze i najczęściej mają brązowe odnóża.

  

• Jaja

  Długość 8 mm, występują w dwóch odmianach kolorystycznych: czarne lub kremowe, ożebrowanie z włosków + wieniec włosków na wieczku.

  

Terrarium

Wysokość i szerokość terrarium musi być minimum 3 razy większa niż długość największych osobników i być zwiększana adekwatnie do ilości trzymanych osobników, oraz wraz z ich wzrostem. Nie umieszczamy młodych larw od razu w dużym pojemniku, w którym muszą szukać jedzenia, a także dużych sztuk nie umieszczamy w małych i ciasnych pojemnikach.

Wystrój terrarium powinien stanowić jedynie słoik z pożywieniem, ustawionym w ten sposób, aby gałązki z liśćmi rośliny żywicielskiej wypełniły terrarium na całej powierzchni. Pamiętajmy jednak, żeby nie umieszczać za dużo liści, ograniczających przestrzeń życiową naszych owadów.

Jako podłoże proponuję ręczniki papierowe, ligninę itp. podłoża, które łatwo utrzymują wilgoć i są niekłopotliwe w wymianie.

Bardzo ważnymi elementami jakie musimy zapewnić owadom jest odpowiednia wentylacja, wilgotność i temperatura.

Dobrą wentylacje utrzymujemy dzięki otworom w dolnej części terrarium, a górną (sufit) proponuję przykryć siatką, co oprócz dobrej wentylacji da owadom dodatkową powierzchnię, na której chętnie będą spędzać czas.

Wilgotność utrzymujemy poprzez kilkakrotne zraszanie terrarium wodą w ciągu dnia (np. rano i wieczorem), oraz podlewanie podłoża, tak by zawsze było lekko wilgotne. Wilgotność duże znaczenia ma przy odchowie nimf, a także przy ostatniej, imaginalnej wylince. U osobników dorosłych podłoże może być już bardziej suche, gdyż już nie linieją.

Temperatura optymalna dla tego gatunku to 20-27°C, z nocnymi spadkami o kilka stopni. Latem więc dogrzewać nie trzeba, zimą natomiast polecam kabel grzewczy pod terrarium, lub grzałkę w butelce wody – ten sposób ogrzewania dodatkowo zwiększa wilgotność, która powinna być skorelowana ze wzrostem temperatury.

Żywienie

Podstawową dietę liśćców powinny stanowić dąb, malina i jeżyna. Nie należy kombinować z innymi roślinami, ani z mrożeniem liści. Pokarm musi być „świeży” i dobrze wypłukany pod bieżącą wodą! W okresie dostępności dębu podajemy dąb, natomiast w okresie zimowym podajemy jeżynę zimozieloną. Jesienią należy stopniowo zwiększać ilość jeżyny, a zmniejszać ilość dębu, aby przyzwyczajać liśćce do pobierania pokarmu dostępnego zimą czyli jeżyny zimozielonej (odwrotnie dzieje się latem, do diety naszych owadów stopniowo wprowadzamy dąb). Należy unikać pokarmu, który rośnie blisko ulicy ze względu na zanieczyszczenia oraz roślin z nie w pełni rozwiniętymi (niedojrzałymi) liśćmi, które także mogą doprowadzić do śmierci naszych owadów.

Gałązki z rośliną żywicielską wsadzamy w słoik z wodą i zabezpieczamy tak, aby owady nie miały możliwości wejść do wody, co zwykle kończy się utopieniem. Pokarm wymieniamy przynajmniej raz w tygodniu.

Rozmnażanie

Płciowe (choć prawdopodobnie również partenogenetyczne). Przy rozmnażaniu płciowym należy uwzględnić fakt, że samce przechodzą jedną wylinkę mniej a także żyją dużo krócej niż samice. W naturze jest to sposób zapobiegający krzyżowaniu wsobnemu. My jednak, jeśli nie mamy samców w odpowiednim wieku z innego źródła, staramy się oszukać ten mechanizm przez przyśpieszenie wzrostu samic – wyższą temperaturą, lub opóźnienie wzrostu samców, wstawiając terrarium w chłodniejsze miejsce. Warto też zadbać, aby przez całe dorosłe życie samicy był przynajmniej jeden dorosły samiec w terrarium.

Samiec już tydzień po wylince imaginalnej jest gotowy do pokrycia kilku samic. Samice (niezależnie czy była kopulacja czy nie było) składają pierwsze jaja po około miesiącu po ostatniej wylince.

Jaja inkubujemy w ciepłym i wilgotnym pojemniku. Polecam pojemniki sałatkowe wypełnione wilgotnym substratem kokosowym. Poprzez odpowiednią ilość otworów regulujemy wentylacje i wilgotność. Przy optymalnej temperaturze tj. powyżej 22°C w takich warunkach po 4 miesiącach z zapłodnionych jaj lęgną się pierwsze nimfy.

Przy spełnieniu wszystkich warunków prawidłowej inkubacji, procent wyklucia może być bardzo wysoki i sięgać 90%.

Uwagi

Gatunek ten nie sprawia większych problemów osobom które już miały kontakt z liśćcami.

Opracowanie i żródła informacji

Opracował Piotr Pawlikowski (PiotrekP) na podstawie własnych doświadczeń, uzupełnił Hubert Solecki (żółtyjesiennyliść).

Liczba wyświetleń: 6326