Phenacephorus cornucervi

Straszyk Phenacephorus cornucervi – PSG 73

Phenacephorus cornucervi (Brunner, 1907) to piękny, rzadki, a zarazem stosunkowo prosty w hodowli gatunek straszyków z rodzaju Lonchodinae. Samice są jednymi z największych mistrzów mimetyzmu wśród straszyków. Dodatkowo, samice z jednej hodowli, potrafią przyjmować różne kształty ciała.

Nazewnictwo

Nazwa polska: brak

Synonimy

1. Phenacephorus appendiculatus

Występowanie

Stan Sabah w malezyjskiej części Borneo.

Rozmnażanie

Płciowe lub partenogenetyczne

Wygląd

• Samica

  Dorasta do 8 cm długości. Większa od samca. Występują dwie odmiany:

  • o ciele imitującym wyschniętą gałązkę – ciało bardzo nieregularne, koloru brązowego, 'chropowate’, z dużą ilością niewielkich wyrostków upodabniającym ją do suchej gałęzi
  • z zielonymi wyrostkami imitującymi liście – ciało brązowe, z delikatnymi wyrostkami. Dodatkowo na głowie, tuż za nią, oraz na wysokości drugiej pary odnóży występują zielone wyrostki imitujące młode listki.

• Samiec

  Dorasta do około 6,5 cm długości. Mniejszy od samicy. Ciało brązowe, zupełnie gładkie – pozbawione wszelkich wyrostków czy kolców.

• Młode

  Rozwój młodych od wyklucia do wylinki imaginalnej trwa 5-7 miesięcy.

• Jaja

  Jaja posiadają bardzo charakterystyczny, nieregularny kształt. Są koloru ciemnobrązowego. Składane na podłoże, więc nie ma potrzeby stosowania podłoża typu torf, włokno kokosowe, w zupełności wystarczy papierowy ręcznik lub chusteczki. Niestety procent klucia nie jest zbyt wysoki.

  

 

Hodowla

• Owady

  Phenacephorusy najlepiej czują się w temperaturze 18-25°C i wilgotności 60-80%. W takich warunkach, rozwój owada trwa około pół roku. Jeżeli warunki będą mniej sprzyjające, okres ten może znacznie się wydłużyć, natomiast przy nieco wyższej temperaturze, skrócić. Płeć owada można rozpoznać już w bardzo wczesnym stadium. Po wylince imaginalnej, owady przeżywają nawet powyżej 6 miesięcy.

• Jaja

  Samice podczas składania jaj nie zakopują ich w podłożu. Do inkubacji jaj najlepiej użyć inkubatora z niewielkiego, dobrze wentylowanego pudełeczka (np. pudełka po sałatkach z nawierconymi dziurkami) wyłożonego papierowym ręcznikiem lub chusteczkami. Zraszamy raz dziennie.

Żywienie

Najlepszym pokarmem dla tych owadów jest jeżyna lub malina. W okresie zimowym, w przypadku braku dostępu do świeżego pokarmu, najlepiej korzystać z nagromadzonych wcześniej, zamrożonych zapasów.

Terrarium

Zbiornik o wymiarach 30x30x30 cm [dł. x szer. x wys.] zapewni pełen komfort 4-5 parkom. Dno terrarium można urządzić wg własnych upodobań. Jeśli ważnym aspektem jest estetyka, najlepiej sprawdzi się niewielka warstwa (3-5 cm) włókna kokosowego lub torfu. Jeśli ważniejsza jest łatwość utrzymania czystości, polecam papierowe ręczniki lub chusteczki. Należy pamiętać, że w terrarium powinno znajdować się dużo pokarmu, aby owady nie musiały długo go szukać. Powinien on stanowić przynajmniej 50% objętości zbiornika.

 
Opracowanie i źródła informacji
Opracowal Michał Wańczyk (mmax88) na podstawie własnych doświadczeń hodowlanych oraz publikacji innych hodowców.
Zdjęcia: Michał Wańczyk (mmax88) oraz Marek Kubiak (Venom).

Liczba wyświetleń: 2874