[13]
Loading...
Grammostola pulchripes – ptasznik
Nazewnictwo
Nazwa angielska: Chaco Golden Knee Tarantula
Starsza nazwa łacińska Grammostola aureostriata
Systematyka
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.
| Domena: | eukarionty (Eucaryota) |
| Królestwo: | zwierzęta (Animalia) |
| Typ: | stawonogi (Arthropoda) |
| Podtyp: | szczękoczułkowce (Chelicerata) |
| Gromada: | pajęczaki (Arachnida) |
| Rząd: | Pająki (Araneae) |
| Podrząd: | Opisthothelae |
| Infrarząd: | Mygalomorphae |
| Rodzina: | Theraphosidae |
Gatunek sklasyfikował Simon w 1891 roku.
Wygląd
Gatunek należący do ptaszników średnich rozmiarów. Samice tego gatunku dorastają do 7-8 cm (łączna głowotułowia + odwłoka), samce do 5-6 cm (przy czym może nam się trafić zarówno osobnik większy jak i mniejszy). Samce są w budowie smuklejsze od masywnych samic, posiadają też dłuższe odnóża. Podstawowym ubarwieniem tego gatunku jest grafitowo-czarny kolor. Rzepki (z łac. patella) przyozdabiają charakterystyczne, wyraźne złotawo-żółte paseczki. Pozostałe segmenty kończyn posiadają delikatniejszy wzór. Cały pająk pokryty jest dłuższymi, jasnymi włoskami. Na odwłoku znajduje się też złotawa plamka tzw. lusterko. U pająków świeżo po linieniu kolory są bardzo żywe, sam karapaks jest „przyprószony” złotem. Nie ma różnicy w ubarwieniu osobników obu płci. Młode są koloru różowego, wybarwiają się dopiero po 5-6 linieniu.
Występowanie
Argentyna, Paragwaj.
Prawdopodobnie występuje jeszcze populacja tego gatunku w Urugwaju, ale dotychczas nie zostało to jednoznacznie potwierdzone.
Biotop
Grammostola pulchripes (Simon, 1891) zamieszkuje lasy deszczowe Argentyny i Paragwaju. Jest ptasznikiem typowo naziemnym, który za dnia poszukuje schronienia wszędzie tam, gdzie panuje cień i wilgoć. Preferuje wykorzystywanie naturalnych kryjówek np. opuszczone norki po gryzoniach, nie mniej jednak w sytuacji braku dostępności takich kryjówek potrafi wygrzebać sobie niewielką norkę. Przeważnie kopie je u podnóży drzew między ich korzeniami.
Długość życia
Dorosłe samice żyją w dogodnych warunkach nawet 20-25 lat. Samce maksymalnie 2-3 lata po ostatniej wylince.
Aktywność
Zachowanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.
Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!
Jadowitość
Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!
Zachowanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.
Przeważnie spokojny, rzadko przejawia agresję. W sytuacji zagrożenia ratuje się ucieczką lub/i wyczesywaniem włosków. Nie należy do ptaszników o bojowym nastawieniu.
Terrarium
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.
Młode pająki oraz podrostki należy trzymać pojedynczo w różnego typu pojemnikach dopasowanych odpowiednio do rozmiarów mieszkańca. Wygodne będą pojemniki takie jak np. kliszówki, moczboxy, faunaria, etc. Muszą one być tak obszerne, aby nie unieruchomiły pająka oraz dawały mu możliwość swobodnego ruchu i zrzucenia wylinki. Powierzchnia pojemnika nie powinna być mniejsza niż taka, przy której pająk w normalnej postawie stanowi jej 1/4 wielkości. Pozostałe 75% powierzchni to wystarczająca minimalna przestrzeń życiowa. Dla dorosłych typowe terrarium dla ptaszników naziemnych o wymiarach 30x25x25 cm (dł. x szer. x wys.); oczywiście może być większe, należy jednak pamiętać, że w gabarytowo źle dobranym terrarium, obserwacja pająka może być utrudniona. Natomiast zbyt wysokie terrarium grozi upadkiem ptasznika z wysokości, co w konsekwencji może skończyć się silnymi potłuczeniami nie chronionego pancerzem odwłoka (w skrajnych przypadkach kończących się śmiercią pająka). Terrarium dekorujemy w różnego typu korzenie, połówki skorup kokosa oraz inne akcesoria dostępne w sklepach zoologicznych/terrarystycznych, jak i przedmioty znalezione np. w lesie (korzenie, gałęzie, itp. należy przed włożeniem do terrarium wygotować w wodzie z solą i wyprażyć porządnie w piekarniku, mchy pozostawiamy na kilka godzin w wodzie, co jakiś czas ją podmieniając). Należy przy tym unikać elementów wystroju posiadających ostre i wystające krawędzie. Do celów dekoracyjnych nadają się również niektóre rośliny jak np. trzykrotka. Na ściany terrarium dobrze przymocować za pomocą silikonu akwarystycznego wyżłobiony korek ekspandowany. Dzięki dobrze przemyślanym akcesoriom oraz aranżacji pająk dostanie bezpieczne lokum i kryjówkę. Zdarzyć się może, że ptasznik zaadaptuje przestrzeń jaką mu stworzyliśmy pod swoje potrzeby. Stąd lekkie elementy wystroju oraz te słabo osadzone mogą zostać przemieszczone. Rośliny również mogą na tym ucierpieć. Nie zaleca się przerywania takich modyfikacji. Jako podłoża najlepiej używać włókna kokosowego (zmoczone w przegotowanej wodzie wykazuje ograniczenie w powstawaniu pleśni). Włókno można także zmieszać z torfem i piaskiem.
Temperatura
W dzień 27-29°C ze spadkiem do 24-25°C w nocy.
Wilgotność
Wilgotność utrzymujemy na poziomie 70%. Włókno podlewamy tak, aby było wyraźnie ciemne, a w dotyku dość wilgotne. Można zraszać terrarium unikając przy tym spryskiwania ptasznika.
Żywienie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.
Karmimy różnorodnym pokarmem zwierzęcym (świerszcze, karaczany, szarańcza, larwy drewnojada i mącznika młynarka). Młode karmimy wylęgiem świerszcza lub karaczana, larwami much tzw. pinkami, małymi larwami mącznika i mola woskowego. Larwom dobrze jest ugnieść/ukręcić główkę w celu uniemożliwienia zakopania się jej w podłożu. Pokarm dobieramy względem wielkości pająka – powinien być mniejszy od pająka. Resztki pokarmu staramy się w miarę możliwości usuwać z pojemników.
Dymorfizm płciowy
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.
Dojrzałe samce mają na pierwszej parze odnóży haczyki, a na nogogłaszczkach (pedipalpy) narządy kopulacyjne, tak zwane bulbusy. Wczesne rozpoznawanie płci osobników możliwe jest na podstawie szczegółowej analizy różnic płytki płciowej oraz obserwacji wnętrza wylinki. Metody te wymagają jednak pewnego doświadczenia i wprawy.
Rozmnażanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.
Rozmnażanie średnio trudne. Dopuszczać należy dobrze odkarmioną samicę. Kopulacje przebiegają wtedy przeważnie łatwo i szybko. Samiec rzadko kiedy pada ofiarą samicy, która przeważnie jest w stosunku do niego łagodna. Około 2-5 miesięcy po kopulacji samica buduje kokon, w którym składa przeważnie ok. 200 jaj. Po upływie 4 tygodni z jaj wylęgają się nimfy I, które następnie przeobrażają się w nimfy II. Okres przejścia od jednego stadium do drugiego trwa przeważnie 3 tygodnie. Po upływie kolejnych 4-6 tygodni nimfy liniejąc przeobrażają się w pająki. Z racji dużego prawdopodobieństwa zjedzenia kokonu przez samicę zaleca się odebranie go po 4-5 tygodniach od jego złożenia. Inkubacja powinna przebiegać o parametrach temperatury i wilgotności takich, jakie były w terrarium samicy.
Opracowanie
Wojtek Pałasz 'charllie’
Liczba wyświetleń: 22064
