[9]
Loading...
Stromatopelma calceatum – ptasznik
Nazewnictwo
Nazwa angielska: Featherleg tarantula
Inne nazwy to Strometopelma calceata oraz Aranea calceata.
Systematyka
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.
| Domena: | eukarionty (Eucaryota) |
| Królestwo: | zwierzęta (Animalia) |
| Typ: | stawonogi (Arthropoda) |
| Podtyp: | szczękoczułkowce (Chelicerata) |
| Gromada: | pajęczaki (Arachnida) |
| Rząd: | Pająki (Araneae) |
| Podrząd: | Opisthothelae |
| Infrarząd: | Mygalomorphae |
| Rodzina: | Theraphosidae |
Gatunek opisany w 1793 roku przez Fabricius’a.
Wygląd
Należy do średniej wielkości ptaszników. Dorasta do 5 cm ciała. Podstawowa barwa ciała tego ptasznika to jasny brąz do rudego brązu. Charakteryzuje się dość mocno owłosionymi odnóżami. Na całym ciele ma nieregularne czarne plamki. Przez odwłok biegnie czarna kreska. Odnóża brązowe, na końcu każdego z nich występują po dwie czarne kropki. Przednie nogi są stosunkowo długie i odznaczają się szerokimi stopami. Młode od pierwszej wylinki są kolorowe i przypominają osobniki dorosłe.
Podgatunki
Obecnie opisane są dwa podgatunki: Stromatopelma calceatum calceatum (inne nazwy to Scodra aussererii, Stromatopelma alicapillatum i Stromatopelma brachypoda oraz Hyarachne horrida) oraz Stromatopelma calceatum griseipes. Te dwa podgatunki różnią się między sobą bardzo nieznacznie. Stromatopelma calceatum calceatum ma ciemne uda nogogłaszczek, natomiast S. calceatum griseipes ma je jasne.
Występowanie
Na wolności szeroko rozpowszechniony gatunek. Występuje w Sierra Leone, Ghanie, Kamerunie, Liberii, Wybrzeżu Kości Słoniowej, Beninie i Togo.
Biotop
W naturze wytwarza gniazda na drzewach, w miejscu stykania się liścia z pniem. Zamieszkuje lasy tropikalne.
Długość życia
Aktywność
Gatunek ten prowadzi nocny tryb życia – dnie spędza w kryjówce.
Zachowanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.
Jest to pająk bardzo szybki i skoczny. Atakuje bez ostrzeżenia. Nie wyczesuje włosków parzących z odwłoka.
Jadowitość
Jad może być niebezpieczny dla człowieka. Po ukąszeniu Stromatopelma calceatum występuje zwykle nieznośny, promieniujący ból. Nie ma przy tym wyraźnej opuchlizny. Jeżeli zdarzy się ugryzienie, należy zażyć wapń (Calcium) i udać się do najbliższego pogotowia. Samce i samice mają jad o takiej samej sile.
Terrarium
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.
Wymaga wyższego terrarium o optymalnych wymiarach 20/20/30 cm (dł./szer./wys.). Jako podłoże można zastosować substrat kokosowy lub torf. Do terrarium tego gatunku można włożyć gałęzie i sztuczne rośliny. Pająk zbuduje gniazdo w jednym z rogów terrarium, nanosząc na pajęczynę trochę torfu. Niektóre osobniki budują gniazda wysoko w terrarium, inne kopią norki.
Temperatura
Optymalna temperatura dla tego gatunku to 22-29°C (nocą może spadać do 18-20°C).
Wilgotność
Wilgotność powinna utrzymywać się na poziomie 80%.
Żywienie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.
Stromatopelma calceatum w każdym wieku bardzo chętnie je wszelkie owady latające i skaczące – muchy, świerszcze, małe pasikoniki.
Dymorfizm płciowy
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.
Dojrzały samiec ma na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy), nie posiada natomiast haczyków na przedniej parze odnoży. Jest poza tym mniejszy od samicy i nie tak ładnie ubarwiony, ale ma od niej bardziej owłosione odnóża.
Rozmnażanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.
Dopuszczamy do siebie dobrze nakarmione pająki. Samca jest najlepiej umieścić na kilka dni w terrarium samicy. Kokon wytwarzany jest dość szybko po kopulacji – czasami już po 5-6 tygodniach. Samica jest bardzo opiekuńcza w stosunku do kokonu, którego zajadle broni. Jest on najczęściej wplatany w ścianki gniazda. W kokonie znajduje się od 100 do 300 jaj. Po 1,5-2 miesiącach wylęgają się larwy. Młode szybko rosną i dojrzewają po około 7-10 miesiącach.
Uwagi
Nie nadaje się dla początkujących.
Opracowanie i źródła informacji
Autor: Awikularia
Literatura:
L. Klatil, Sklipkani krasavci s chlupatyma nohama, 1998;
F. Kovarik, Sklipkani, 1998;
E. Bruins, Encyklopedia terrarystyki, 2003;
G. Stadler, Vogelspinnen, 2000;
H. J. Peters, Tarantulas of the world, Kleiner Atlas der Vogelspinnen, cz. 2, 2000;
H. J. Peters, Afrika’s Vogelspinnen, 1998;
N. I. Platnick, The World Spider Catalog, Version 5.5;
Rick C. West, www.birdspiders.com;
www.cyriocosmus.com;
www.tarantulas.ru;
Własne doświadczenia.
Liczba wyświetleń: 17029
