[5]
Loading...
Thrixopelma ockerti – ptasznik
Nazewnictwo
Systematyka
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.
| Domena: | eukarionty (Eucaryota) |
| Królestwo: | zwierzęta (Animalia) |
| Typ: | stawonogi (Arthropoda) |
| Podtyp: | szczękoczułkowce (Chelicerata) |
| Gromada: | pajęczaki (Arachnida) |
| Rząd: | Pająki (Araneae) |
| Podrząd: | Opisthothelae |
| Infrarząd: | Mygalomorphae |
| Rodzina: | Theraphosidae |
Gatunek sklasyfikowany w 1994 roku przez Schmidt’a.
Należy do rodzaju Thrixopelma, który zawiera 4 gatunki: Thrixopelma ockerti, Thrixopelma cyaneolum, Thrixopelma lagunas, Thrixopelma pruriens. W hodowlach występuje najczęściej spośród wymienionych wyżej przedstawicieli rodzaju Thrixopelma. Najrzadziej spotykanym gatunkiem jest Thrixopelma lagunas, który został sklasyfikowany dopiero w 2010 r.
Wygląd
Samice gatunku Thrixopelma ockerti dorastają sporych rozmiarów. Po 3 latach rozwoju ciało samicy dorasta nawet do 7 cm długości, podczas gdy pełne wybarwienie i osiągnięcie dojrzałość płciowej następuje już przy 4,5 cm ciała. Ciało tego gatunku jest krępe a odnóża krótkie i stosunkowo grube. Wielkość dorosłych samców różni się w zależności od warunków, w jakim były utrzymywane. Większość z nich dorasta 15 cm w rozstawie odnóży.
Karapaks i odnóża samicy są jednolicie ciemnoniebieskie. Gęste, długie sety znajdujące się na odnóżach są jasne. Odwłok pokryty jest intensywnie czerwonymi włosami. Bardzo często osobniki tego gatunku posiadają okrągła plamkę na grzbietowej części odwłoka. Jest to miejsce, z którego ptasznik wyczesał włoski parzące.
Występowanie
Biotop
Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!
Długość życia
Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!
Aktywność
Zachowanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.
Pająk te często wyczesują włoski parzące, jest popularne wśród gatunków występujących w Ameryce Południowej, ma na celu obronę przed napastnikiem. Wyczesane włoski drażnią błony śluzowe napastnika, np. oczy i nozdrza co daje możliwość ucieczki zaatakowanemu pająkowi. Reakcja człowieka na alergen w postaci włosków parzących to indywidualna cecha – u osób o normalnej wrażliwości zazwyczaj powoduje tylko delikatne swędzenie dłoni, utrzymujące się kilkanaście godzin.
Thrixopelma ockerti jest bardzo impulsywnym gatunkiem. Przy niewielkiej manipulacji łatwo się płoszy, przy niemal każdym zagrożeniu uwalnia włoski parzące z odwłoka oraz potrafi gwałtowanie ruszyć do ucieczki. Naprawdę rzadko są obserwowane u niego zachowania agresywne – nie przyjmuje postawy obronnej, nie symuluje ataku przednia para odnóży, nie posiada silnego jadu.
Jadowitość
Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!
Terrarium
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.
Młode po pierwszej wylince można trzymać w pojemnikach od kliszy fotograficznej lub innych pojemnikach o podobnej wielkości. W czasie rozwoju naszego pająka stopniowo przenosimy go do większych pojemników. Nie należy zapominać, że młody pająk w zbyt dużym pojemniku będzie miał trudności z upolowaniem pokarmu. Dla dorosłej samicy optymalna wielkość terrarium to 25x25x20 cm (dł./szer./wys.).
Thrixopelma ockerti jest gatunkiem, który zazwyczaj nie przekopuje ziemi w terrarium i nie plecie dużej ilości pajęczyny, dlatego też należy zapewnić mu kryjówkę. Można w tym celu użyć łupiny orzecha kokosowego, plastikowej donicy, tuby korkowej lub płatów kory drzewnej. Czasami pomimo przygotowanej wcześniej kryjówki pająk nie akomoduje się do niej i spędza czas poza nią.
Temperatura
Wilgotność
Żywienie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.
Gatunek ten niechętnie poluje na owady większych rozmiarów od siebie. Jako pokarm można stosować larwy mącznika młynarka, karaczany szare, karaczany tureckie, świerszcze. Wielkość pokarmu dobieramy względem wielkości pająka. Dla osobników po pierwszej wylince podajemy wylęg wymienionych wcześniej owadów lub muszkę owocówkę.
Dymorfizm płciowy
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.
Dojrzały samiec ma na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy) oraz posiada haczyki na pierwszej parze odnóży krocznych. Dorosły samiec jest w stanie regularnie kopulować przez stosunkowo długi czas od ostatniej wylinki, około 6 miesięcy.
Rozmnażanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.
Łączenie pary przysparza sporych problemów. Samiec jest bardzo zachowawczy podczas dopuszczania, najmniejszy ruch samicy może powodować jego spłoszenie. Rozwiązaniem, które może pomóc jest zapewnienie ciszy i dużej przestrzeni pająkom i pozostawienie ich na kilka godzin, od czasu do czasu kontrolując przebieg dopuszczania. Duże znaczenie ma też sprawność samca. Niektóre z samców dobrze kopulują, a u niektórych zdarza się, ze nie udaje im się pokryć samic.Od miesiąca do 3 miesięcy po udanej kopulacji samica buduje kokon. Przed złożeniem kokonu aklimatyzuje się na stałe w swojej kryjówce, oblepia wejście pajęczyną i przygotowuje się do złożenia kokonu. Rozwój młodych następuje stosunkowo szybko. Kokon odebrany po miesiącu powinien zawierać pająki w stadium N2, które przeobrażają się po 10-14 dniach. Na tym etapie nadal nie pobierają pokarmu jednak są już bardziej mobilne. Dopiero po przejściu kolejnej wylinki zaczynają pobierać pokarm i należy je rozdzielić do osobnych pojemników.
Uwagi
Opracowanie i źródła informacji
Autor: Mateusz Krzeszewski, 19.08.2012 r.
Literatura:
Platnick, N. I., The World Spider Catalog, 2000-2012
Schmidt, G. E. W., 1994c. Eine neue Vogelspinnenart aus Peru, Thrixopelma ockerti gen. et sp. n. (Araneida: Theraphosidae: Theraphosinae). Arachnol. Mag. 2(2): 3-8
Raporty rozmnożeniowe
Liczba wyświetleń: 10556
Brakujące a kluczowe informacje:
Naturalnym obszarem występowania tego gatunku jest region Sierra w Peru. Jest to górzysty region ze stepową, karłową roślinnością. Dość kamienisty. Temperatura waha się w przedziale -7 +21C a wilgotność to 60-70%.