[9]
Loading...
Davus fasciatus – ptasznik tygrysi
Nazewnictwo
Nazwą zwyczajową przyjętą w Polsce jest „ptasznik tygrysi” i nawiązuje do przypominającego ubarwienie tygrysa ornamentu znajdującego się na odwłoku. Angielskim odpowiednikiem jest „Costa Rican Tigerrump Tarantula”, który oprócz nawiązania do umaszczenia tygrysa nawiązuje do występowania pająka w Kostaryce.
Aktualną nazwą łacińską, która powinna być powszechnie stosowana wśród hobbystów jest Davus fasciatus. Wcześniej stosowane nazwy łacińskie tego gatunku to Cypsidromus zebratus i Cyclosternum fasciatum.
Systematyka
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.
| Domena: | eukarionty (Eucaryota) |
| Królestwo: | zwierzęta (Animalia) |
| Typ: | stawonogi (Arthropoda) |
| Podtyp: | szczękoczułkowce (Chelicerata) |
| Gromada: | pajęczaki (Arachnida) |
| Rząd: | Pająki (Araneae) |
| Podrząd: | Opisthothelae |
| Infrarząd: | Mygalomorphae |
| Rodzina: | Theraphosidae |
Davus fasciatus (Cambridge, 1892)
Wygląd
Pająki tego gatunku nie osiągają dużych rozmiarów, samice mają zaledwie 4-5 cm długości ciała a ich rozmiar w rozstawie odnóży wynosi maksymalnie 12 cm. Tarcza grzbietowa Davus fasciatus ma kolor pomarańczowy, odnóża są jednolicie czarnogranatowe. Opistosoma jest czarna, z ornamentem w formie podłużnych pasków takiego samego koloru jak karapaks. Sety na odnóżach i odwłoku są jasnobrązowe. Świeżo wyklute pająki są wyjątkowo małe i ich ciało nie przekracza 3 mm. Początkowo ich ubarwienie jest jednolicie szare ale już po 4-5 wylinkach zaczyna zmieniać się, przypominając ubarwienie dorosłych osobników.
Biotop
Davus fasciatus zamieszkuje lasy deszczowe Kostaryki, gdzie występuje całoroczna wysoka temperatura i obfite opady. Pająki tego gatunku kopią gniazda pod fragmentami przewróconych drzew i połamanych gałęzi.
Długość życia
Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!
Aktywność
Ptasznik głównie aktywny nocą, lecz zdąrzają się osobniki aktywne w dzień.
Zachowanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.
Charakter tego ptasznika jest zmienny, podrostki głównie się kryją, jednak zdarzają się osobniki impulsywne, które często gwałtownie wybiegają z kryjówki lub starają się zaatakować. Najczęściej jednak można spotkać Davus fasciatus o spokojnym usposobieniu, broniące się jedynie wyczesywaniem włosków parzących z odwłoka.
Cechy szczególne
Hodowla Davus fasciatus nie stwarza większych problemów. Pająki chętnie pobierają pokarm, łatwo przechodzą wylinki oraz są odporne na duże zmiany wilgotności.
Terrarium
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.
Terrarium dla dorosłej samicy powinno mieć wymiary 25x20x20 cm. Na dno zbiornika należy wsypać 5-6 cm warstwę włókna kokosowego, wermikulitu lub torfu. Młode tego gatunku można trzymać do 2/3 wylinki w pojemnikach od kliszy lub innych, o podobnej objętości (25-30 ml). Podczas wzrostu pająka i przechodzenia przez niego kolejnych wylinek należy zmieniać mu pojemnik na większy.
Temperatura
Optymalna temperatura jaką powinniśmy zapewnić to 24-30°C. Gatunek ten może być trzymany również w niższej temperaturze (20-24°C) a jedynym dyskomfortem dla hodowcy jest wolniejszy wzrost pająka.
Wilgotność
Wilgotność na poziomie 75-90%.
Żywienie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.
Świeżo wyklute pająki mają bardzo duży apetyt do tego stopnia, że w przeciągu 7-10 dni może u nich wystąpić zjawisko kanibalizmu jeśli są trzymane razem, np. w inkubatorze. Ich wielkość wynosi około 5 mm rozstawu odnóży więc ogranicza hodowcę do podawania muszek owocowych lub wylęgu świerszcza. Przy braku dostępu do tego rodzaju pokarmu można podawać pokrojone kawałki innych owadów jak np. mączniki i larwy much. Wraz ze wzrostem, pająki radzą sobie z większym pokarmem i można im podawać świerszcze, karaczany i mączniki starając się wybierać takie owady, które wielkością są zbliżone do gabarytów pająka.
Dymorfizm płciowy
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.
Rozmnażanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.
Samice osiągają dojrzałość płciową w wieku 2 lat i mierzą wówczas 4-5 cm długości ciała. Para kopuluje chętnie, w przeciągu 30 minut samiec jest wstanie pokryć samice, która często przejawiają agresję wobec niego. Należy zachować szczególną ostrożność podczas ich łączenia i w razie potrzeby rozdzielić pająki używając patyczka bambusowego lub długiej pęsety. Kokon składany jest od 1 do 3 miesięcy we wcześniej zbudowanej kryjówce. Liczba jaj znajdujących się w środku wynosi 300-700 młodych, a czas ich rozwoju wynosi 55-65 dni. Często stosowaną i skuteczną metodą jest odebranie kokonu od samicy w 4 tygodniu i poddaniu go sztucznej inkubacji. Po upływie 4 tygodni w kokonie znajdują się nimfy II. Pająki po przejściu do stadium L1 powinny zostać rozdzielone do osobnych pojemników ponieważ szybko pojawia się u nich zjawisko kanibalizmu.
Opracowanie i źródła informacji
Mateusz Krzeszewski, 25.01.2012
Literatura:
- Cieślak, P. (2002). Pająki Ptaszniki, Hodowla w terrarium. Warszawa: Ergos.
- Kowalczykowska, A., & Petrykowski, P. (2007). Niezbędnik Hodowcy Ptaszników. Dziwnów: Iskierka.
- Pyzara-Ratajczak, A. (2008). Tygrys na ośmiu łapach czyli Cyclosterium fasciatum w naszym terrarium. Draco Magazyn vol.8:10:13 .
- Schultz, S., & Schultz, M. (2009). The tarantula keeper’s guide.
Własne obserwacje (2008-2012).
Raporty rozmnożeniowe
Liczba wyświetleń: 35059
