[10]
Loading...
Pelinobius muticus – ptasznik
Poprzednia nazwa Citharischius crawshayi (Pocock, 1900).
Jest to jeden z większych ptaszników. Nazywany niekoronowanym królem afrykańskich pająków.
Nazewnictwo
Nazwa angielska: King Baboon Spider – został tak nazwany od miejsca przebywania na wolności – bardzo często spotyka się go na urwiskach skalnych, gdzie docierają tylko pawiany (baboon to właśnie pawian).
Systematyka
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.
| Domena: | eukarionty (Eucaryota) |
| Królestwo: | zwierzęta (Animalia) |
| Typ: | stawonogi (Arthropoda) |
| Podtyp: | szczękoczułkowce (Chelicerata) |
| Gromada: | pajęczaki (Arachnida) |
| Rząd: | Pająki (Araneae) |
| Podrząd: | Opisthothelae |
| Infrarząd: | Mygalomorphae |
| Rodzina: | Theraphosidae |
Wygląd
Dorasta do 9-10 cm ciała (samice) i z tą wielkością (oczywiście mierzoną bez odnóży) jest na czele największych pająków świata. Jego zęby jadowe są imponujące – mierzą prawie 2 cm.
Ten masywny pająk jest dość ładnie ubarwiony – całe ciało jest koloru rudego, niektóre osobniki są rudo-czerwone. Cechą charakterystyczną dla tego gatunku są grube, mocne tylne odnóża (zwłaszcza u samic). Młode są ubarwione podobnie, jednak nie tak intensywnie.
Występowanie
Wschodnia Afryka (Kenia, Tanzania).
Biotop
Kopie nory, które mogą dochodzić do długości 0,5 m.
Długość życia
Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!
Aktywność
Zachowanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.
Gatunek bardzo agresywny – absolutnie nie powinien zajmować się nim początkujący hodowca. Często przyjmuje postawę obronną. Nie wyczesuje włosków parzących z odwłoka.
Jadowitość
Potrafi ukąsić bez ostrzeżenia, a jego jad może być niebezpieczny dla człowieka.
Cechy szczególne
Należy do gatunków wydających syczące dźwięki (strydulacja), które podobne są do odgłosów wydawanych przez niektóre gatunki karaczanów.
Terrarium
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.
Potrzebuje terrarium o wymiarach 50/40/35 cm (dł./szer./wys.). Podłożem może być torf lub substrat kokosowy (warstwa grubości około 15 cm). Pelinobius muticus kopie głębokie nory, dlatego nie potrzebuje dodatkowych kryjówek w postaci konarów.
Temperatura
Optymalna temperatura dla tego gatunku to 22-26°C (nocą może spaść do 20°C).
Wilgotność
Wilgotność powinna mieścić się w granicach 50-70%. Do terrarium można włożyć miseczkę z wodą – zaobserwowano, że te pająki dość często z niej korzystają.
Żywienie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.
Dorosłe i podrośnięte osobniki karmimy szarańczą, świerszczami, owadami łąkowymi i karaczanami. Raz w miesiącu można podać mysz. Młode chętnie jedzą larwy mącznika młynarka i wylęg świerszczy.
Dymorfizm płciowy
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.
Dojrzały samiec ma na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy), nie posiada jednak haków goleniowych, często też jest sporo mniejszy od samicy – osiąga zaledwie 3 do 5 cm ciała.
Rozmnażanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.
Gatunek ten charakteryzuje się wolnym wzrostem i długim dojrzewaniem – aż 6-8 lat. Samce dojrzewają nieco wcześniej (po 3-4 latach). . Pelinobius muticus trudno i rzadko rozmnaża się w niewoli. Przed łączeniem należy oba pająki dobrze nakarmić – samica bywa agresywna w stosunku do samca. W kokonie jest od 100 do 400 młodych.
Opracowanie i źródła informacji
Awikularia
Literatura:
F. Kovarik, Sklipkani, 1998;
L. Klatil, Sklipkani krasavci s chlupatyma nohama, 1998;
G. Stadler, Vogelspinnen, 2000;
M. Toran, Arachnolog, 4/2003;
M. Toran, Bezobratle potvurky, 2004;
E. Bruins, Encyklopedia terrarystyki, 2003;
N. I. Platnick, The World Spider Catalog, Version 5.5;
P. Klaas, Vogelspinnen im Terrarium, 1993;
Rick C. West, www.birdspiders.com;
www.poecilotheria.com;
www.tarantulas.ru;
własne doświadczenia;
Liczba wyświetleń: 14812
