[16]
Loading...
Aphonopelma seemanni – ptasznik zebrowaty
Nazewnictwo
Nazwa angielska: Costa Rican zebra tarantula
Inne nazwy: Eurypelma seemanni, Rhechostica seemanni
Systematyka
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.
| Domena: | eukarionty (Eucaryota) |
| Królestwo: | zwierzęta (Animalia) |
| Typ: | stawonogi (Arthropoda) |
| Podtyp: | szczękoczułkowce (Chelicerata) |
| Gromada: | pajęczaki (Arachnida) |
| Rząd: | Pająki (Araneae) |
| Podrząd: | Opisthothelae |
| Infrarząd: | Mygalomorphae |
| Rodzina: | Theraphosidae |
Wygląd
Samice tego gatunku dorastają do 7-8 cm (tj. długość głowotułowia + odwłoka), samce do 5-6 cm (ale nie ma zasady, może nam się trafić mniejszy albo większy), przy czym samica jest masywniejsza, a oprócz tego posiada krótsze odnóża. Występuje znaczna różnica w ubarwieniu dorosłych osobników, samice po całkowitym przebarwieniu charakteryzują się granatowym pobłyskiem na karapaksie oraz odnóżach (na nich znajdują się podłużne, podwójne białe paski), odwłok jest ciemniejszy, całe ciało pokryte średniej długości białymi włoskami. Spodnia część, tzw. podwozie pająka jest barwy kremowo-brązowej. Samce natomiast po przejściu na dorosłość stają się fioletowo-czarne, na odnóżach można dopatrzyć się słabo widocznych podłużnych pasków, które występują także w ciemnych barwach.
Odmiany barwne
W handlu występuje forma barwna 'blue’ oraz 'nicaragua’ (???).
Występowanie
Kostaryka
Biotop
Ptasznik ten zamieszkuje tereny leśne Kostaryki. Jest typowym ptasznikiem naziemnym, który za dnia szuka schronienia wszędzie tam, gdzie panują wilgoć i cień. Jeśli nie znajdzie odpowiedniego miejsca, potrafi sam wygrzebać sobie niewielką norkę.
Długość życia
Dorosłe samice żyją w optymalnych warunkach około 20-25 lat. Samce maksymalnie 2-3 lata po ostatniej wylince.
Aktywność
Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!
Ciekawostki
Pająk był bohaterem sceny w filmie „Kevin sam w domu”.
Zachowanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.
Często zdarzają się osobniki agresywne, sporadycznie wyczesują włoski parzące z odwłoka. Zaniepokojone w większości przypadków automatycznie przyjmują pozycję obronną.
Jadowitość
Terrarium
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.
Młode pająki oraz podrostki można trzymać w różnego typu pojemnikach plastikowych czy też szklanych. Dla dorosłych – typowe terrarium dla ptaszników naziemnych o wymiarach 30x30x25 cm (dł. x szer. x wys.); oczywiście może być większe, należy jednak pamiętać, że w rozmiarowo źle dobranym terrarium obserwacja pająka będzie utrudniona. Terrarium dekorujemy według własnego uznania, stosownym jest użycie różnego typu korzeni, dzięki którym pająk znajdzie schronienie lub wcześniejsze przygotowanie kryjówki wykonanej np. z połówki skorupy kokosa. Jako podłoża używamy włókna kokosowego (najlepiej zamoczyć je wcześniej w przegotowanej wodzie- czynność ta zapobiegnie powstawaniu pleśni), które można też zmieszać z torfem i piaskiem.
Temperatura
Temperaturę utrzymujemy na poziomie 27-29°C ze spadkiem do 24-25°C w nocy.
Wilgotność
Wilgotność utrzymujemy na poziomie około 70%.
Żywienie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.
Karmimy różnego typu pokarmem, jak: świerszcze, karaczany, szarańcza, larwy drewnojada i mącznika młynarka. Młode karmimy muszkami owocowymi, małymi larwami mącznika oraz wylęgiem świerszcza, karaczana itp. Warto pamiętać, że pokarm nie powinien przewyższać rozmiarami pająka.
Dymorfizm płciowy
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.
Dojrzałe samce mają na przedniej parze odnóży haczyki, a na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne, tak zwane bulbusy. Występują różnice w ubarwieniu – patrz wygląd.
Rozmnażanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.
Rozmnażanie jest dosyć łatwe, aczkolwiek z racji powolnego wzrostu i niewielkiej liczby dorosłych samców na rynku – kłopotliwe. Kopulacje zazwyczaj odbywają się bezproblemowo, gotowe do dopuszczania samice nie wykazują agresji w stosunku do samców. Po upływie około 2-3 miesięcy samica buduje kokon, po upływie 4 tygodni klują się nimfy, po następnym tygodniu linieją na kolejne stadium, pająkami stają się miesiąc później.
Liczba młodych w kokonie bywa różna, rozmnożyłem tego pająka już 3 razy, pierwsze rozmnożenie miało miejsce w styczniu 2005 – w kokonie były 284 sztuki – dwukrotnie udało mi się rozmnożyć go w lutym 2013 (byłoby trzykrotnie jednak jedna samica zjadła kokon) w pierwszym kokonie było 512 sztuk, w drugim 320. Myślę, że z ilością mogą dobić do 800 czy nawet 1000 sztuk, aczkolwiek pewności nie mam, ponieważ moje rozmnożenia są jedynymi o jakich wiem.
Opracowanie i źródła informacji
Wojtek Pałasz (charliie), na podstawie własnych doświadczeń, informacji otrzymanych od bezpośrednich obserwatorów w środowisku naturalnym oraz:
N. I. Platnick, The World Spider Catalog;
Liczba wyświetleń: 19528
