Correlophus (Rhacodactylus) ciliatus – gekon orzęsiony

Gekon orzęsiony

 

Nazewnictwo

Nazwa polska: Gekon orzęsiony

Nazwa angielska: Crested gecko, New Caledonian Crested Gecko, Guichenot’s Giant Gecko, Eyelash Gecko

Nazwa czeska: Pagekon řasnatý

Nazwa niemiecka: Kronengecko

Systematyka

Gromada: Reptilia
Rząd: Squamata
Podrząd: Sauria
Rodzina: Diplodactylidae
Rodzaj: Correlophus
Gatunek: Correlophus (Rhacodactylus) ciliatus (Guichenot, 1866)

Synonimy

Wyniki trwających 6 lat badań, umożliwiły rewizję gekonów Diplodactylinae z Nowej Kaledonii i obecnie w skład nowo powstałego rodzaju wchodzą trzy gatunki: Correlophus belepensis, Correlophus ciliatus i Correlophus sarasinorum.

Gekon orzęsiony Correlophus ciliatus jest jednym z gatunków należących do rodzaju Correlophus z rodziny Diplodactylidae. Drugi człon nazwy ciliatus, który wywodzi się z łaciny oznacza grzywkę lub rzęsy. Związane to jest z malutkimi rzęskami, które zaczynają się nad oczami i biegną wzdłuż całego ciała.

Correlophus ciliatus został po raz pierwszy opisany przez Guichenot’a w 1866 roku. Do 1994 roku myślano, że jest to gatunek wymarły. W tymże roku został on ponownie odkryty na Isle of Pines. Następnie kilka kolejnych ekspedycji potwierdziło występowanie tych gekonów na wyspach Nowej Kaledonii (Grand Terre, Isle of Pines, Kutomo oraz Isle of Belep). Okazało się, że te złapane w latach 1994 – 1996 osobniki bardzo szybko zaaklimatyzowały się do warunków terraryjnych i zaczęły się rozmnażać, dając nowe pokolenia gekonów, które trafiły do hobbystów. Obecnie w USA gekon orzęsiony dorównuje popularnością gekonowi lamparciemu jako gatunek proponowany początkującym terrarystom.

Gekona tego, jak i inne z rodzaju Correlophus można spotkać jedynie na wyspach Nowej Kaledonii, wyspy te leżą na północ od zwrotnika Koziorożca mniej więcej w połowie drogi między Australią i Fidżi, klimat na tych wyspach jest ciepły i wilgotny. Wyróżniamy dwie pory roku: gorącą, deszczową, która trwa od listopada do kwietnia, oraz umiarkowaną przez pozostałą część roku. Ciliatusy są nocnymi gekonami, zamieszkującymi lasy deszczowe. W ciągu dnia można je znaleźć przede wszystkim w norkach, między liśćmi niskich krzaków, oraz w ściółce. Kiedy zapada zmrok, te niesamowite gekony, wychodzą ze swoich kryjówek, aby zacząć nocne życie.

Odmiany barwne

Odmiany koloru i wzoru
Gekony orzęsione są zwierzętami polichromatycznymi, występują w wielu kolorach i wzorach na ciele Większość wzorów i kolorów jest uwarunkowana genetycznie, jednak wszystkie uwarunkowania genetyczne nie są do końca jeszcze poznane. Intensywność barwy gekona może być uwarunkowana porą dnia, ogólnym stanem zdrowia i stopniem zestresowania. W ciągu dnia, generalnie barwa ciała jest ciemniejsza, jakby przygaszona (w celu ukrycia się wśród np. liści), w nocy intensywność ubarwienia się zwiększa.

Kolory
Gekony występują w następujących kolorach: brązowy i jego odcienie, czerwony, pomarańczowy, żółty, szary, kremowy, oliwkowy, złoty. Osobniki zaraz po wykluciu i młode bardzo często mają intensywnie czerwony lub żółty kolor, jednakże nie można na tej podstawie przewidywać koloru dorosłych osobników, gdyż bardzo często się on zmienia. W wieku 3 – 4 miesięcy zauważalne są pierwsze oznaki tego jakiego koloru będzie dorosły osobnik. A w pełni wybarwione są już 6 miesięczne osobniki.

Wzory

• Patternless – ma bardziej lub mniej jednolity kolor bez wzorów na ciele.
• Buckskin – to odmiana patternless o kolorze brązowym lub brązowawym.
• Fire – inaczej nazywany (flame) charakteryzuje się jasnym ubarwieniem na głowie i grzbiecie, z niewielkimi ciemnymi dodatkami, wyraźnie odgraniczonym od reszty ciała, na granicy rzędów kolców. Na kończynach i bokach ciała dominuje raczej podstawowa barwa, ew. z niewielkimi jaśniejszymi przebarwieniami.
• Harlequin – jest to odmiana Fire z wyraźnymi jaśniejszymi przebarwieniami na bokach ciala i kończynach
• Chevron – to osobniki podobne do Fire, ale bez wzoru na głowie.
• Brindle – charakteryzuje się jasnym tłem całego ciała i ciemnym marmurkowym wzorem.
• Dalmatian – jest to wzór charakteryzujący się pojawianiem na całym ciele w różnej ilości czarnych małych plamek, jest to cecha niezależna i może się łączyć z innymi wzorami. Plamki mogą być również koloru czerwonego, pomarańczowego lub żółtego.
• Pinstriped/Pinstripe – określane są w ten sposób gekony odmiany Fire lub Harlequin u których kolce na grzbiecie po obu stronach ciała są białego lub jasnego koloru, tworząc wyraźną linię, jeżeli wzór jest ciągły określa się takie gekony jako Full pinstripe, a jeżeli wzór jest przerywany to Partial pinstripe
• White fringed – charakteryzuje się białymi pasami na tylnej krawędzi kończyn tylnych. Jest to kolejna niezależna cecha i może występować w połączeniu z innymi.
• White spots – u takich osobników na bokach ciała pojawiają się jasne lub białe plamy, które z wiekiem mogą ciemnieć, jednakże czasami pozostają wyraźnie białe.
• Tiger – odmiana u której na bokach ciała pojawiają się pasy przechodzące przez grzbiet na druga stronę ciała.

Poszczególne odmiany wzoru mogą jednocześnie występować u jednego osobnika.

U gekonów orzęsionych występują nie tylko odmiany koloru i wzoru ale także odmiany „strukturalne”

• Crowned – osobniki tej odmiany charakteryzują się większą, bardziej spłaszczoną głową i bardzo silnie rozwiniętymi kolcami na głowie.
• Hairy/Beaded – To osobniki o bardziej wyraźnym grzebieniu kolców wzdłuż grzbietu
• Fury – to osobniki Hairy z dodatkowo o wiele mniej wyraźnymi łuskami na grzbiecie

Wygląd

Ciliatusy są jednymi z najmniejszych gekonów z rodzaju Correlophus. Pomimo tego są i tak całkiem duże jak na gekony, ponieważ dorosłe osobniki osiągają rozmiary do 20-22 cm i masę do 65 g. Długość samego ciała bez ogona wynosi około 11 cm. Osobniki po wykluciu mierzą 7,5 cm i ważą 1,5 g. Ich głowy są trójkątne i spłaszczone, oczy duże, pozbawione powiek. Nad oczami zaczynają się rzęski/kolce, które biegną wzdłuż całego ciała i kończą się u nasady ogona. Dodatkowym atutem ciliatus’ów jest chwytny ogon, spłaszczony na końcu i zaopatrzony w „poduszeczkę” z blaszkami podobnymi do tych na palcach, ułatwia on gekonom poruszanie się w śród gałęzi.

Terrarium

Terrarium powinno być przede wszystkim przestronne i wysokie (terrarium w orientacji pionowej). Zaleca się trzymanie młodych osobników osobno, żeby nie dochodziło do konkurencji pokarmowej, starć młodych samców, pokrycia zbyt młodych samic oraz by móc bardziej kontrolować ilość spożywanego pokarmu przez danego osobnika. Dla młodych gekonów (do 4 miesiąca życia) wystarczają terraria 20-40 litrów, dla pojedynczego dorosłego osobnika wystarcza 80 litrowe terrarium (np 40x40x50 cm). Młode osobniki można trzymać od razu w docelowym terrarium. Dorosłe osobniki trzymamy najczęściej osobno lub w haremach, pamiętając by w jednym terrarium nie trzymać 2 samców, gdyż będą regularnie ze sobą walczyć, co może zakończyć się bardzo poważnymi obrażeniami, ani pary gdyż samiec może zamęczyć swoimi zalotami i ciągłym stymulowaniem do składania jaj jedną samicę. Najczęściej utrzymuje się 1 samca z 2 – 5 samicami. Minimalne terrarium dla 1 samca i 2 samic to zbiornik 120 litrowy (np. 45x45x60 cm). Pamiętając, że im większe terrarium tym lepiej. Jeżeli chodzi o wybór podłoża dla gekona, trzeba pamiętać, aby trzymało ono wilgoć oraz chroniło je przed urazami, które może spowodować upadek. Osobiście polecam substrat kokosowy (sprasowane włókno kokosowe w kostkach, które pęcznieje w wodzie). Jeżeli chodzi o wystrój terrarium to możemy hodować gekony w prostych terrariach zaopatrzonych tylko w jakieś kryjówki i roślinki lub możemy zbudować terrarium naturalistyczne, z pokrytymi korkiem lub zaprawą ściankami, licznymi gałęziami, roślinami żywymi (np. Dracaena deremensis, Ficus benjamina, bromelie, małe gatunki filodendronów, storczyki) lub sztucznymi. Bardzo ważne są również kryjówki, które zapewniają zwierzakowi poczucie bezpieczeństwa. Odpowiednie do tego są różnego rodzaju rury korkowe, bambusy i inne. Wszystkie kryjówki, rury itd. powinny być odpowiedniej wielkości tak, aby gekon nie zaklinował się w środku. Także elementy wystroju powinny być odpowiednio przymocowane oraz zabezpieczone. Do dekoracji możemy również użyć kwiatów naturalnych, jak i sztucznych.

Temperatura

Poniższa tabelka przedstawia rozkład temperatur oraz wilgotności w Nowej Kaledonii w ciągu całego roku:

 

Miesiąc	Temperatura °C	Wilgotność %
Styczeń	25.8	77
Luty	26.1	79
Marzec	25.5	78
Kwiecień	23.8	78
Maj	22.3	77
Czerwiec	21.0	76
Lipiec	19.9	75
Sierpień	20.1	74
Wrzesień	20.8	73
Październik	22.3	72
Listopad	23.9	73
Grudzień	25.1	74

Średnia temperatura w Nowej Kaledonii to 25,5°C, a wilgotność wynosi 70%. Błędem wielu hodowców jest traktowanie gekonów orzęsionych jako zwierzęta z terenów tropikalnych, gdzie panują wysokie temperatury. Kończy się to przegrzaniem, stresem i czasami śmiercią zwierząt. W terrarium należy utrzymywać temperaturę 22-24°C, a w miejscu najcieplejszym (pod żarówką ) 29°C. W nocy temperatura może, a nawet powinna spadać w ciepłych miesiącach do 20°C, a w zimnych do 17°C. Gekony orzęsione jako nocne zwierzęta nie potrzebują w ciągu dnia dodatkowego źródła światła, jeżeli terraria stoją w jasnych pomieszczeniach i zapewni się im cykl dzień/noc, który powinien wynosić w okresie letnim 14 godzin światła, a w zimie 10 godzin światła. W innych sytuacjach terraria można doświetlać i dogrzewać niewielkimi żarówkami umieszczonymi ponad terrarium.

W terrarium można zamocować żarówkę lub świetlówkę UVB z której gekon będzie korzystał, jednakże nie jest ona bezwzględnie wymagana. Dla początkujących osób nawet odradzana ze względu na możliwość oparzenia gekona. Aby móc bezpiecznie zamontować świetlówkę UVB trzeba dobrać odpowiedniej jakości lampę, o odpowiedniej dawce UVB. Przede wszystkim należy pamiętać, że świetlówka musi być umiejscowiona poza terrarium nad siatką, na odpowiedniej odległości, tak aby gekon nie miał do niej bezpośredniego dostępu.

Wilgotność

Aby utrzymać odpowiednią wilgotność w terrarium (na poziomie 60 – 90%) spryskujemy je 1 – 3 razy dziennie, najmocniej wieczorem. Dostarczamy w ten sposób gekonom także wodę do picia, które zlizują krople wody z elementów wystroju i roślin. W terrarium należy umieścić niewielką miseczkę z wodą, pamiętając by głębokość wody nie była za duża. Gekony rzadko piją wodę z miseczki, ale zdarzają się osobniki, które pobierają w ten sposób wodę.

Żywienie

Gekony orzęsione są zwierzętami wszystkożernymi. Karmimy je owadami takimi jak: świerszcze, karaczany, szarańcza, larwy hermetia, ćmy moli woskowych lub sporadycznie ich larwy. Nie polecane są larwy mączników i drewnojadów. Owady przed podaniem oprószamy każdorazowo wapniem lub preparatem witaminowym (nie częściej niż raz w tygodniu). Najczęstszy schemat podawania wapnia i witamin to każdorazowo wapń bez D3, a raz w tygodniu witaminy z D3. Na rynku dostępne są także komercyjne gotowe karmy do podawania (np. Repashy, czy Pangea). Trzeba jednak bardzo uważać na ich skład (nie podajemy nic, czego normalnie nie podalibyśmy gekonom: cukry, mleko, różnego rodzaju mączki rybne). Skład karm powinien być zbliżony do tego co sami byśmy podali gekonowi. Z owoców można podawać jabłka, brzoskwinie, mango, czy banany (te ostatnie bardzo rzadko, ze względu na ich niekorzystny stosunek wapnia do fosforu), starte na papkę lub w drobnych kawałkach, gdy owoc jest miękki. Bardzo ważne jest urozmaicenie diety, nie powinniśmy karmić gekonów tylko i wyłącznie jednym rodzajem pokarmu, w szczególności tylko gotowymi papkami. Młode karmimy dziennie, dorosłe 3-4 razy w tygodniu w obu przypadkach zwracając szczególną uwagę na wagę i ogólny wygląd gekona, tak aby uniknąć otyłości. Oferowany pokarm nie powinien być większy niż szerokość pyska gekona.

Kwarantanna

Wprowadzając nowe zwierzęta do hodowli zawsze należy pamiętać o kwarantannie, w tym okresie obserwujemy nowo nabytego osobnika, zalecane jest kilkukrotne badanie kału, a w sytuacji gdy jest to konieczne należy przeprowadzić odrobaczanie. Standardowy czas kwarantanny to 14 dni, ale jeżeli mamy jakiekolwiek wątpliwości powinniśmy ten okres przedłużyć.

Zdrowie

Do niepokojących objawów zaliczamy: spadek apetytu lub jego brak, anormalne – rzadkie stolce, spadek masy ciała, wymioty, zaburzenia linienia, zaburzenia w zachowaniu np. zaburzenia koordynacji ruchowej i drgawki, pojawienie się patologicznych wydzielin w pysku, nosie i oczach. W sytuacjach zauważenia któregokolwiek z objawów lub kilku naraz należy podejrzanego osobnika oddzielić od stada podstawowego i udać się z nim do lekarza weterynarii.

Najczęstsze problemy zdrowotne:

• Urazy mechaniczne

  Pojawiają się najczęściej jako efekt pogryzienia samicy przez samca w czasie kopulacji lub w czasie walki dwóch samców trzymanych w jednym terrarium. Rany takie najczęściej goją się same bez dodatkowej pomocy ze strony człowieka. W przypadku gdy rana nie chce się goić lub zaczyna ropieć, niezbędna jest porada weterynaryjna. Gekony orzęsione pomimo iż są bardzo dobrymi skoczkami, są również dość niezdarne i zdarza się, że źle wymierzą odległość, co kończy się upadkiem, w czasie których może dojść do otarć, stłuczeń lub złamań. W terrarium należy zabezpieczyć dostęp gekonów do żarówek czy innych źródeł ciepła, do ostrych krawędzi elementów wystroju oraz bardzo dobrze zabezpieczyć ciężkie, ruchome elementy, w taki sposób aby nie osunęły się i nie przygniotły gekona.

• Utrata ogona

  Gekony posiadają zdolność do autotomii – to naturalny mechanizm defensywny, w sytuacjach stresowych. U gekonów orzęsionych ogon nie odrasta, w naturze rzadko kiedy obserwuje się osobniki posiadające ogon.

• Problemy z linieniem

  Gekony jak wszystkie gady okresowo linieją. U gekonów często dzieje się to w nocy, a gekon najczęściej zjada swoją wylinkę nie pozostawiając po sobie śladów, także właściciel może tego nawet nie zauważyć. W sytuacjach gdy w terrarium utrzymuje się zbyt niska wilgotność może dochodzić do niepełnego zrzucenia starego naskórka. Najczęściej resztki pozostają na palcach (szczególnie na lamellach), końcówce ogona i na granicy blizn. Pozostałości wylinki na palcach utrudniają gekonowi chodzenie i wspinanie oraz przechodzenie kolejnych wylinek . W sytuacji gdy dojdzie do poważnego zaniedbania w tej kwestii może dojść do nawarstwienia się starych wylinek, a w konsekwencji nawet do martwicy palca lub ogona. W zaistniałej sytuacji wylinkę musimy bardzo dobrze nawilżyć i spróbować delikatnie zdjąć za pomocą pesety. Problemy z linieniem mogą występować także u gekonów z bliznami po oparzeniach.

• MBD (ang. metabolic bone disease) – metaboliczna choroba kości

  Bardzo ważny w diecie gekonów jest odpowiedni stosunek Ca:P. Owady karmowe mają stosunek Ca:P zaburzony w kierunku nadmiaru fosforu. Jeżeli nie zbilansujemy diety odpowiednio i nie dostarczymy gekonom dodatkowego wapnia może dojść u nich do wystąpienia objawów chorobowych związanych z MBD. Choroba ta charakteryzuje się „rozmiękaniem” kości jako efekt nadmiernego poboru wapnia z kości. Objawami mogą być niechęć do poruszania, spontaniczne złamania, zmiękczenie żuchwy, zniekształcenie kośćca (krzywica), drgawki i porażenia (gekon dostaje drgawek, po czym leży jak martwy przez kilka minut, na końcu „ożywa”). Gekony orzęsione magazynują wapń w dwóch „workach” widocznych na podniebieniu, można poprzez ich oglądanie ocenić stan uwapnienia organizmu. Szczególnie wrażliwe na poziom wapnia w diecie są młode, osobniki i ciężarne samice.

• Floopy tail syndrom (Syndrom opadłego ogona)
  

  Jest to syndrom charakteryzujący się opadaniem ogona do pozycji pionowej u gekonów odpoczywających na pionowej powierzchni głową w dół. Nie do końca jest wyjaśnione dlaczego tak się dzieje. Taki opadający ogon może być objawem MBD, jednakże u gekonów niecierpiących na MBD obserwowano podobne zjawisko.

• Zatrzymanie jaj (dystocia)

  U samic, które są źle odżywiane, mają niedobory witaminowo – mineralne, zostały pokryte w zbyt młodym wieku lub nie mają odpowiedniego miejsca do złożenia jaj może dojść do zatrzymania jaj. Ażeby zapobiec temu należy zapewnić samicy odpowiednią dietę w czasie okresu rozrodczego i miejsce do składania jaj. Jeżeli po poprawieniu warunków lub w optymalnych warunkach dojdzie do zatrzymania jaj i samica nie potrafi ich złożyć, może się okazać że jedynym wyjściem ratującym życie samicy jest zabieg chirurgiczny polegający na usunięciu jaj.

• Wypadnięcie hemipenisa

  Czasami zdarza się po kopulacji, że samiec nie jest w stanie wsunąć z powrotem półprącia, postępowanie podobne jak w przypadku wypadnięcia kloaki.

• Zaczopowanie jelit

  W sytuacji gdy gekon zje niejadalne części wystroju terrarium (podłoże, kamyki) lub gdy gekon jest karmiony owadami o dużej zawartości chityny (mączniki, drewnojady) i dojdzie do zwolnionego pasażu przez jelita może dojść do zaczopowania jelit. Bardzo często do zaczopowania dochodzi u osobników świeżo wylęgniętych, które za długo zostały w inkubatorze i zjadły wermikulit. Pomocne w diagnostyce tego schorzenia jest zdjęcie RTG. W początkowej fazie (gdy gekon jest silny i ma apetyt) można spróbować pomóc poprzez podawanie parafiny i ciepłe kąpiele, co może doprowadzić do przepasażowania treści przez jelita. W sytuacji gdy gekon jest w coraz gorszym stanie lub gdy próba kuracji nie przynosi efektów niezbędny może się okazać zabieg chirurgiczny.

Rozmnażanie

Płeć u gekonów orzęsionych można łatwo rozróżnić u osobników dorosłych. U samców są bardzo dobrze widoczne zgrubienie skórne, w których znajdują się nie jak wielu myśli jądra, tylko hemipenisy (parzysty narząd kopulacyjny). Ciekawostką jest, że u młodych samców hemipenisy są całkowicie niewidoczne i czasami „z dnia na dzień” pojawia się wyraźne zgrubienie u nasady ogona tylne od kloaki. Dzieje się to najczęściej w wieku 6-9 miesięcy przy wadze 21 g i długości ciała (bez ogona) 7,5 cm, ale czasami u dobrze żywionych i szybko rosnących samców mogą się one pojawić już w wieku 5 miesięcy. Dojrzałość płciową osiągają po około 8-12 miesiącach, lecz nie powinno się ich jeszcze dopuszczać do rozrodu. Lepiej poczekać do około 18 miesięcy lub kiedy samice osiągną wagę 30g. Sezon rozrodczy trwa najczęściej od kwietnia do października. W okresie rozrodczym samce najczęściej od razu zaczynają się interesować samicami i dochodzi do kopulacji. W sytuacji gdy mamy „leniwego” samca można na okres 1-2 tygodni oddzielić go od samic, powtórne połączenie najczęściej prowokuje samca do zainteresowania samicami. Samica składa po 30-45 dni od kopulacji 2 jaja, rocznie może złożyć od 12 do 18 jaj (rekord wynosi 22 jaja jednakże zakończył się padnięciem samic). Samice w tym okresie potrzebują większej ilości wapnia oraz witamin. Ważne jest, aby w okresie zimowym od listopada do marca zmniejszyć temperaturę w terrarium do 17-20°C i oddzielić samca od samic, aby samica mogła odpocząć od składania jajek, ponieważ ciągłe znoszenie jajek może nawet spowodować śmierć zwierzaka. Samica najczęściej składa jaja w podłożu, doniczkach i innych wilgotnych miejscach. Ażeby nie musieć przekopywać całego terrarium możemy umieścić na dnie terrarium zamknięte pudełko o rozmiarach 12×12 cm, z otworem w przykrywce lub całkowicie otwarte, wypełnione wilgotnym substratem, np: mchem torfowcem lub włóknem kokosowym). Jajka należy delikatnie wyciągnąć z terrarium i nie obracając ich przenieść do inkubatora. Jako podłoże do inkubacji stosować można wermikulit, perlit lub mieszankę obu 50:50 w stosunkach objętościowych. Ważna jest wilgotność substratu w którym umieszczamy jajka, nie powinien on być za wilgotny. Hodowcy stosują przepis, gdzie na 5-8 części wody przypada 10 części substratu (w jednostkach wagowych), dla przykładu na 100 g podłoża dodajemy 50 g wody. Inkubujemy jajka w dosyć niskiej temperaturze, bo od 20°C do 29°C, temperatura optymalna to 24,5-25,5°C, embriony przetrwają nawet chwilowe spadki temperatury do 17-20°C, natomiast wyższe temperatury są niewskazane, temperatura 31°C i więcej zabija zarodki. Czas inkubacji zależy od temperatury i trwa od 60 (przy temperaturze 25,5-29°C) do 140 dni (przy temperaturze 20-22°C). U gekonów orzęsionych płeć determinowana temperaturą inkubacji w czasie pierwszych 2-3 tygodni jest kwestią nie do końca przebadaną. Przyjmuje się że w temperaturze 24,5-25,5°C stosunek płci jest w przybliżeniu 50-50, przy temperaturze 20-22°C większy odsetek to samice, a przy temperaturze 26,5-29,5°C większość to samce. Po 3 tygodniach ustawiamy temperaturę inkubacji na 24,5-25,5°C.

„At temperatures above 32 °C, the embryos will die as well (HENKEL & SCHMIDT 2007). The influence of incubation temperature on sex determination in this species has not been resolved completely. HENKEL & SCHMIDT (2007) report on the occurrence of both sexes at incubation temperatures between 22 and 25 °C but with a higher proportion of females. BACH (2006) reports that predominantly females hatch at 26-27 °C. KLUSMEYER (1999) cites HÖSS who reports that mainly males will hatch when incubated at room temperature, while at 26-27 °C and a temperature reduction of 3-4 °C for 3-4 hours, mostly females will hatch. At temperatures above 28 °C, mainly males will be produced (SEIPP & HENKEL 2011).”

źródło http://www.biotropics.com/englisch/html/rhacodactylus_ciliatus.html

 

Opracowanie i źródła informacji

Opracował Michał „Loktok” Polok na bazie tekstu Piotra Konstanty „Washo” i poniższej bibliografii.

Zaktualizował: Krzysztof Lis (Vulpes90)

Bibliografia

1. P. de Vosjoli, „Crested geckos from the experts at Advanced vivarium systems”, 2005
2. A. Black, „Crested geckos”, 2005
3. R. D. Barlett „Crested geckos and relatives”, 2004
4. http://www.reptilerooms.com/Sections+index-req-viewarticle-artid-94-page-1.html
5. http://www.pangeareptile.com/id52.htm
6. http://www.sundialreptile.com/caresheet-crested.htm
7. Własne doświadczenie

Liczba wyświetleń: 243274