Scolopendra sp. 'Ekwador’

Scolopendra sp. 'Ekwador’

Scolopendra sp. „Robusta” jak nieoficjalna nazwa mówi (robusta – z łać. masywna) jest dużą i masywną skolopendrą zamieszkującą deszczowe lasy Ameryki Południowej.

Młode są jaśniejsze od starszych osobników – są jasno pomarańczowe, przechodząc w żółty odcień, w okolicach głowy i ostatnich segmentów pojawia się ciemniejsze czerwonawe zabarwienie. Większe osobniki całe ciało mają odpowiednio ciemniejsze – w kolorze ciemno pomarańczowym. Czułki zbudowane z 17-18 odcinków.

Biotop

Scolopendra sp. „Robusta” zamieszkuje tropikalne i subtropikalne lasy deszczowe.

Występowanie

Północna części kontynentu Ameryki Południowej: Brazylii, Peru, Ekwadoru.

Cechy szczególne

Skolopendra sp. „Robusta” mylnie uznawana jest za podgatunek Scolopendra gigantea. Jest to bardzo popularny błąd wśród hodowców, chodź ww. gatunek nie ma praktycznie nic wspólnego z Scolopendra gigantea. Jest to nieopisany dotychczas gatunek.

Wszystkie południowo amerykańskie skolopendry charakteryzują się masywną budową i ogromnymi rozmiarami. Dodatkową cechą jest półksiężycowata, poprzeczna bruzda na pierwszym segmencie tułowia (tzw. ringfurrow). Występuje ona tylko u skolopendr nowego świata z jednym wyjątkiem – Scolopendra valida. Pojawiają się tez opinie iż jest jeden z najłagodniejszych (!) gatunków spotykanych w hodowli.

Terrarium

Terrarium dla dużych osobników powinno mieć wymiar w podstawie 30×60 cm. Wysokość względnie dowolna, przypominam, iż skolopendry umieją się wspinać po silikonie w rogu terrarium co często ochoczo wykonują, nie stanowi dla nich również problemu wyciągnięcie się w pionie na swoją praktycznie całą długość.Podłoże powinien stanowić torf odkwaszony bądź kokosowy, może on być zmieszany z piaskiem w proporcji 1/3. Można również dodać niewielką ilość wermikulitu. Stałym elementem wystroju powinno być poidełko. Powinna być również kryjówka, na przykład kawałek kory dębowej. Wystrój uzupełniamy wedle uznania, możemy dodać roślinki (np. Sphangium, Scindapsus).

Rozmnażanie

Jedyny przypadek rozmnożenia w niewoli o jakim słyszałem była to, jak się okazało zapłodniona samica z odłowu, młode jednak były tak żarłoczne iż pożarły matkę wkrótce po przeobrażeniu z protonimf. Młodych było 56 sztuk.

 

Opracowanie i źródła informacji
Opracował: Grzegorz Pełka (2006) na podstawie własnych doświadczeń i literatury:
Dr. Graf Attems. 1930. Das Tierreich – Scolopendromorpha;
J.G.E. Lewis. 1981. The biology of centipedes, Cambridge University Press;
Rowland M. Shelley. 2006. Catalog of the New World species of Scolopendra” Zootaxa 1253: 1–50.

Liczba wyświetleń: 1999