Orientacja mrówek w terenie umożliwia im bezbłędny powrót do gniazda. Owady w czasie wędrówek orientują się w środowisku na szereg różnych sposobów. Pierwszy mechanizm polega na wzrokowym zapamiętywaniu charakterystycznych punktów istniejących w przestrzeni (rośliny, kamienie itp.). Można przypuszczać, że w znanych już miejscach, posługują się swoistą mapą pamięciową. Koncepcja mapy mozaikowej oparta jest na jednoczesnym wykorzystaniu charakterystycznych punktów w przestrzeni i ich wzajemnym ułożeniu. Naturalny krajobraz zachęca mrówki do korzystania z wizualnych punktów orientacyjnych podczas penetracji terenu. Owady prawdopodobnie zapamiętują geometryczne relacje między obiektami (kąty i odległości) oraz położenie tych obiektów względem miejsca docelowego. Zwierzęta zapamiętują miejsce docelowe jako szczególny kierunek i odległość od charakterystycznych punktów w przestrzeni. Mechanizm taki zaobserwowano u pustynnych mrówek Cataglyphis fortis. Doświadczenie polegało na umieszczaniu na dużej arenie gniazda i karmnika z pokarmem oraz ruchomej bariery stanowiącej jednocześnie punkt orientacyjny. Zmieniając położenie bariery, mrówki modyfikowały swoją drogę powrotną względem zapamiętanego wcześniej punktu. Podobne mechanizmy nawigacji opisano u pszczół, os, a także ptaków.
Oprócz zmysłu wzroku w orientacji przestrzennej biorą udział także inne zmysły, nierzadko odgrywające zdecydowanie ważniejszą rolę. Jeden z nich polega na wykorzystaniu linii polaryzacji światła. Mrówki, które szukają pożywienia poruszają się bezładnie. Po jego znalezieniu wędrują...
…więcej Fragment – Rola wzroku w orientacji przestrzennej u mrówek
