Hydrosaurus weberi – agama żaglowata Webera*

Hydrosaurus weberi – agama żaglowata Webera*

Hydrosaurus weberi (Barbour, 1911) należy do największych przedstawicieli rodziny agam. Dorosłe osobniki mogą osiągać nawet do 120 cm dł. Do charakterystycznych cech tego gatunku należy okazały grzebień biegnący wzdłuż kręgosłupa na karku, grzbiecie i na ogonie. Na palcach stóp znajdują się charakterystyczne, podłużne łuski zwiększające powierzchnię. Ogon tych jaszczurek jest bardzo silny, masywny i spłaszczony, pomocny podczas pływania.

Gatunek ten zasiedla bardzo ograniczony obszar. Występuje jedynie na kilku wyspach archipelagu Moluków w Indonezji, a dokładniej na Halmahera, Sula i Ternate. Jest ściśle powiązany ze środowiskiem lasów deszczowych.

Nazewnictwo

Nazwa polska: Agama żaglowata Webera*, agama wodna Webera** (*, ** – nazwy nie poprawne, trójczłonowe, niezgodne z polską nomenklaturą zoologiczną)

Nazwa angielska: Weber’s Sailfin Lizard

Nazwa niemiecka: Die Molukkensegelechse

Podgatunki

Brak wyodrębnionych podgatunków.

Występowanie

Indonezja

Aktywność

Dzienna

Wygląd

Wygląd samca

Samiec jest wyraźnie większy i masywniejszy od samicy. Dorosłe samce mają bardzo okazały grzebień biegnący wzdłuż kręgosłupa. Grzebień na karku i grzbiecie ma masywną, grubą podstawę, tworzącą charakterystyczne garby. Właściwy grzebień utworzony jest przez pojedynczy rząd zaostrzonych kolcowatych w kształcie łusek. Grzebień ogonowy pozbawiony jest tej masywnej podstawy, jest znacznie wyższy i u starych osobników tworzy bardzo charakterystyczny żagiel (stąd nazwa zwierzęcia). Dodatkowo samiec ma znacznie masywniej zbudowaną czaszkę, potężniejsze szczęki i wyraźnie zadartą końcówkę pyska. U niektórych osobników na czubku pyska wykształcają się powiększone łuski tworzące niski garb. Ubarwienie samca zdominowane jest przez oliwkowy brąz, z nieregularnie rozrzuconym po bokach i na spodzie ciała deseniem z drobnych zielonkawych plam. W okresie godowym pysk i podgardle samca przybiera niebieską barwę.

Wygląd samicy

Samica jest mniejsza od samca, z reguły nie przekracza 100 cm dł. Jest również wyraźnie mniej masywna i szczuplejsza. Grzebienie zarówno na grzbiecie jak i na ogonie nigdy nie są tak mocno rozwinięte. Czaszka jest delikatniej zbudowana, z bardzoej wydłużonym pyskiem. Ubarwienie samicy jest zbliżone do ubarwienia samca, jednakże zazwyczaj deseń z zielonych plamek jest bardziej zaznaczony.

Cechy szczególne

Oprócz grzebienia, który jest najbardziej rzucającą się w oczy cechą tej jaszczurki bardzo charakterystyczna jest budowa stóp. Palce posiadają z boku listewki utworzone z wydłużonych i spłaszczonych łusek co wydatnie zwiększa powierzchnię stopy podczas pływania.

Młode osobniki w przypadku zagrożenia są w stanie uciekać na tylnych łapach. Gady te doskonale wspinają się po gałęziach drzew. Dużo czasu spędzają również w wodzie, gdzie poszukują pokarmu i schronienia w przypadku zagrożenia.

Biotop

Zasiedlaja lasy tropikalne. Są to gady silnie związane z pierwotnymi zbiorowiskami leśnymi. Nigdy nie oddalają się od zbiorników wodnych. Większą część czasu spędzają w koronach drzew. W przypadku zagrożenia uciekają do wody, często skacząc bezpośrednio z konarów. Pokarm wyszukują zarówno na drzewach jak i w wodzie, rzadziej na powierzchni gruntu.

Temperatura

W dzień 27-32°C, nocą niższa.

Wilgotność

80-90%.

Terrarium

Terrarium tropikalne. Terrarium dla tych jaszczurek musi być wystarczająco duże aby zwierzęta czuły się komfortowo. Jako, że są to gady nadrzewne zbiornik musi być wysoki, zaopatrzony w dużą ilość mocnych konarów do wspinaczki. Roślinność żywa nie ma racji bytu w przypadku osobników dorosłych, które będą ją niszczyć podczas wspinaczek. Młode osobniki doskonale czują się terrariach z żywymi roślinami. Ze względu na dużą stresogenność tych agam zaleca się zastosowanie sztucznej roślinności w celu upodobnienia warunków jak najbardziej zbliżonych do naturalnych. Konieczne jest zainstalowanie dużego zbiornika wodnego, w którym jaszczurki będą mogły bez problemu się zanurzyć i popływać. Wodę z tego zbiornika nalezy regularnie zmieniać, gdyż gady często załatwiają się do niej. Za podłoże w terrarium najlepiej posłuży mieszanka gleby i torfu kokosowego z domieszką kawałków kory. należy zapewnić odpowiednio dużą i wydajną wentylację aby zapobiec gniciu podłoża.

Warto również rozpatrzyć obłożenie częsci ścian terrarium korkiem lub matami kokosowymi. Agamy te w młodym wieku wykazują bardzo dużą płochliwośc i często doznają kontuzji na skutek kolizji z twardymi ścianami. Zabezpiecznie części ścian zbiornika wydatnie zmniejsza ryzyko tego typu wypadków.

Wielkość terrarium dla dorosłego osobnika to minimalnie 100x150x200 cm.

Oświetlenie

Cykl 12 godzinny. Stosujemy UVB 5%.

Żywienie

Młode osobniki są niemal całkowicie mięsożerne. Odżywiają się wszelkiego rodzaju bezkręgowcami: owadami, pajęczakami, krocionogami i ślimakami. Wraz ze wzrostem zaczynają polować na większą zdobycz. Okazy dorosłe zjadają także małe ssaki, jaja ptasie i pisklęta, małe jaszczurki i węże, a także okazjonalnie ryby. U dorosłych agam z tego gatunku ważnym składnikiem diety (nawet do 30%) są rośliny. Zjadają kolorowe i słodkie owoce, młode liście i kwiaty.

Rozmnażanie

Agamy wodne Webera osiągają dojrzałość płciową w wieku ok. 2 lat. Okres godowy w naturze trwa od grudnia do kwietnia. Samce zbierają haremy samic i bronią je przed konkurentami. Walki wewnątrzgatunkowe zazwyczaj są bezkrwawe i ograniczają się najczęściej do silnie zrytualizowanych gestów, stroszenia grzebieni i syczenia. Niekiedy dochodzi jednak do bardzo brutalnych walk między samcami.
Mniej więcej 10 tygodni po kopulacji samica składa w wykopanym przez siebie w leśnej ściółce gnieździe do 15 jaj o długości ok. 4 cm. Inkubacja trwa mniej więcej 90 – 100 dni. po wykluciu młode osobniki mają długość ok. 20 cm.

Zimowanie

brak danych

Uwagi

Jako że ogromna większość osobników dostępnych w handlu to okazy z odłowu po zakupie koniecznie należy poddać gady kwarantannie i odrobaczyć.

Młode osobniki bywają bardzo płochliwe i łatwo wpadają w panikę, co często kończy się kontuzjami. Okazy dorosłe z reguły są spokojne i raczej łagodne w stosunku do opiekuna. Sprowokowane lub przestraszone mogą jednak boleśnie pogryźć.

Podstawowym problemem przy hodowli tego gatunku jest zapewnienie odpowiednio dużego terrarium w typie tropikalnym. Ważne jest zapewnienie również odpowiedniej wysokiej wilgotności. W przypadku zbyt niskiej wilgotności otoczenia agamy te czesto mają problemy ze zrzuceniem wylinki zwłaszcza z palców.

 

Opracowanie

Jakub Kowalski

Liczba wyświetleń: 3086