Chilobrachys dyscolus – ptasznik

Chilobrachys dyscolus – ptasznik

Chilobrachys dyscolus (Simon, 1886) to gatunek w hodowli pojawiający się najczęściej jako Chilobrachys sp. „burmensis”. Jest w miarę łatwy do odróżnienia od innych Chilobrachys. Chilobrachys dyscolus posiada dłuższe, grubsze i bardziej owłosione I i II nogi niż nogi IV. Jest to widoczne na pierwszy rzut oka, przez co dość łatwo można go rozpoznać. Gatunek ten posiada ciemno brązowe ubarwienie, dużo ciemniejsze niż Chilobrachys andersoni lub Chilobrachys huahini (do końca nie wiadomo czy nie jest to kolejny „pet-trade”).

Nazewnictwo

 

Systematyka

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.

Domena:	eukarionty (Eucaryota)
Królestwo:	zwierzęta (Animalia)
Typ:	stawonogi (Arthropoda)
Podtyp:	szczękoczułkowce (Chelicerata)
Gromada:	pajęczaki (Arachnida)
Rząd:	Pająki (Araneae)
Podrząd:	Opisthothelae
Infrarząd:	Mygalomorphae
Rodzina:	Theraphosidae

Został opisany w 1886 roku przez Simona.

Wygląd

Jak już wyżej wspomniałem podstawowym kolorem dorosłego osobnika jest ciemny brąz. Młode ubarwione są dużo jaśniej, bardzo podobnie do innych „jasnobrązowych” Chilobrachysów.

Samica dorasta do około 8-9 cm ciała, dorosłe samce są dużo mniejsze – mają 3-4 cm ciała

Występowanie

Na wolności występuje w Wietnamie, prawdopodobnie nie występują w ogóle w Birmie.

Biotop

Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!

Długość życia

Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!

Aktywność

 

Zachowanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.

Chilobrachys dyscolus jest pająkiem agresywnym i bardzo szybkim. Nie wyczesuje włosków, co jest istotną sprawą tak dla alergików, jak ludzi nie uczulonych.

Pająki te rzadko kopią nory w naturze, głównie zamieszkują dziuple na drzewach lub ukrywają się za korą. W terrarium pająk najprawdopodobniej oplecie wszystko pajęczyną lub, jeśli ma dużą warstwę ziemi zakopie się. Nie jest to jednak ich typowe zachowanie.

Jadowitość

Dysponuje dość silnym jadem, przez co jego ukąszenie może być dość niebezpieczne.

Cechy szczególne

 

Terrarium

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.

Dla dorosłej samicy wystarczy terrarium 30/30/25 cm (dł./szer./wys.), do którego jako kryjówkę można dać korzeń lub spory kawałek kory. Warto jednak pokusić się o większe terrarium np. 30/30/50 cm, gdzie z kory lub korka możemy pająkowi zrobić „sztuczną” dziuple. Pająk (najprawdopodobniej) nie oplecie wszystkiego wokół pajęczyną tylko zamieszka właśnie w niej. W ten sposób możemy stworzyć pająkowi warunki jeszcze bardziej zbliżone do naturalnych. Terrarium bez problemu można obsadzić roślinami, jeśli pająk zamieszka w dziupli, będzie wychodził tylko na łowy, przez co roślinność nie powinna ucierpieć na „przemeblowaniach” jak to czynią np. naziemne ptaszniki.

Temperatura

Temperatura powinna się wahać w granicach 24-28°C w dzień i 22-24°C w nocy.

Wilgotność

Wilgotność przez spryskiwanie bądź wlewanie wody do podłoża powinna być w granicach 70-80%.

Żywienie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.

Młode karmimy mącznikami, małymi karaczanami lub świerszczami. Dla dorosłej samicy możemy wrzucać spore owady takie jak dorosłe karaczany, szarańczę, drewnojady.

Dymorfizm płciowy

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.

Dorosły samiec posiada bulbusy na nogogłaszczkach, nie posiada jednak haków na I parze odnóży. Jest również dużo mniejszy od niej.

Rozmnażanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.

Samica czasem jest dość agresywna w stosunku do samca. Kokon jest wytwarzany po kilku miesiącach po kopulacji, samica często się nim opiekuje nosząc go w zębach. Młode lęgną się po około miesiącu, po kolejnych 5-6 tygodniach linieją na w pełni wykształcone pajączki. Jest ich średnio od 100 do 200.

Uwagi

Nie występuje w załącznikach CITES i aneksach UE.

Polecany tylko dla doświadczonych hodowców.

 

Żródła:
-własne doświadczenia
-Arachnoboards

Liczba wyświetleń: 18242