Loading...
Biegaczowate (Carabidae, Latreille, 1802) Jedna z liczniejszych rodzin owadów (Insecta) z rzędu chrząszczy (Coleoptera). Obecnie sklasyfikowano ok. 40.000 gatunków (w Polsce ok. 600). Owady o dużej rozpiętości rozmiarów (3 – 80 mm). Posiadają długie lub średniej długości, nitkowate czułki, składające się przeważnie z 11 członów. Czasem na członach występują wyraźne, długie włoski. Głowa mała, prognatyczna, przeważnie lekko wydłużona i przypłaszczona. Najczęściej nie mają wykształconej szyi. Występuje jedna para dużych oczu złożonych, przyoczek brak. Aparat gębowy z silnie rozrośniętymi żuwaczkami (zwłaszcza u trzyszczy Cincinnelinae). Przedplecze szerokie i dość płaskie, przykrywa cały tułów, rzadko jest wąskie i cylindryczne. Najczęściej kwadratowe w zarysie lub rozszerzające się ku któremuś ze swoich końców. Pokrywy, silnie stwardniałe, zakrywają przeważnie cały odwłok. U niektórych gatunków widoczny jest jego koniec. Na pokrywach może znajdować się bogata rzeźba w postaci rowków, guzków i dołków. Większość biegaczy ma wykształcone obie pary skrzydeł, jednak u wielu druga, błoniasta para zanika częściowo lub całkowicie. W ostatnim przypadku pokrywy są ze sobą zrośnięte (jak u wielu przedstawicieli rodzaju Carabus). Na odwłoku 6 – 8 widocznych sternitów, tylne biodra przykrywają pierwszy i częściowo drugi sternit. Nogi bieżne, długie i smukłe (czasem pierwsza para grzebna). Stopy pięcioczłonowe, u samców na pierwszej parze człony rozszerzone. Carabidae charakteryzują się dużym bogactwem kolorów, jednak większość gatunków nie rzuca się w oczy (są czarne, brunatne, brązowe). Niektóre posiadają błyszczące metaliczne ubarwienie: zielone, czerwone, niebieskie, złote. Biegacze są w przeważającej większości drapieżnikami o ogromnej roli ekologicznej. Polują najczęściej aktywnie, goniąc swoje ofiary. Specyficzne dla wielu Carabidae jest trawienie pokarmu pozajelitowo. Zamieszkują praktycznie wszystkie środowiska, są aktywne głównie w nocy, dzień spędzają pod kamieniami i w innych kryjówkach. Przedstawiciele rodzaju strzel (Brachinus), wytwarzają obronną substancję o charakterze wybuchowym. Większość biegaczy, broniąc się, wydziela szereg cuchnących substancji (np. kwas masłowy). W naszym klimacie ich cykl życiowy trwa najczęściej rok. Zimują postacie dorosłe, przepoczwarzone na jesieni. Larwy biegaczy, podłużnego kształtu, również prowadzą drapieżny tryb życia i zamieszkują podobne biotopy jak imagines. Niektóre, jak trzyszczowate, kopią nory w ziemi i polują z zasadzki. Przepoczwarzają się najczęściej w ziemi. Znane gatunki: biegacz skórzasty (Carabus coriaceus), biegacz ogrodowy (Carabus hortensis), biegacz zielonozłoty (Carabus auronitens), liszkarz tęcznik (Calosoma sycophanta), trzyszcz piaskowy (Cicindela hybrida). Wszystkie biegacze z rodzaju Calosoma i Carabus objęte są ochroną.
Liczba wyświetleń: 3268
