Loading...
Skórnikowate (Dermestidae, Latreille, 1804) Rodzina owadów (Insecta) z rzędu chrząszczy (Coleoptera). Na świecie opisano ok. 1.000 gatunków, z czego z Polski wykazano 35. Liczba ta może być nieaktualna, ze względu na częste zawleczenia przedstawicieli tej rodziny do naszego kraju z zagranicy. Są małymi chrząszczami. Długość ich ciała nie przekracza 13 mm, czasem wynosi mniej niż 1 mm. Czułki bardzo krótkie lub krótkie. Składają się przeważnie z 11 członów, ale spotykane są nawet pięcioczłonowe (np. mrzyki Anthrenus). U większości są buławkowate (czasem nitkowate), buławka zbudowana z różnej ilości członów. Głowa mała, ukryta pod przedpleczem. Obok pary okrągłych oczu złożonych występuje jedno przyoczko (nie ma go u Dermestes i Montandonia). Predplecze szerokie, półkoliste, przeważnie tworzy wspólny obrys z pokrywami. Może być gładkie, ale najczęściej pokryte łuskami lub włoskami. Pod przedpleczem występują często rowki do chowania czułków. Pokrywy okrągłe lub wydłużone, zaokrąglone, lekko lub dość mocno wypukłe. Najczęściej gęsto pokryte kolorowymi łuskami lub owłosione. Przykrywają cały odwłok. Druga para skrzydeł przeważnie dobrze rozwinięta, ale spotykane są gatunki całkowicie bezskrzydłe (np. Thylodrias contractus). Nogi krótkie z pięcioczłonowymi stopami. Odwłok o pięciu widocznych sternitach, również pokryty łuskami lub włoskami, często kontrastowego, jasnego koloru. Skórniki są bardzo ciekawą grupą ze względu na nietypowy pokarm jaki pobierają. Większość z nich odżywia się szczątkami zwierzęcymi i roślinnymi. Są w stanie zjadać kości i skórę. O sile ich szczęk może świadczyć to, że odnotowywano przypadki wwiercania się larw w miedziane przewody, w celu budowy komór poczwarkowych. Larwy, robakowate, wydłużone lub przysadziste, z kępkami gęstych i długich włosów. To one są przede wszystkim odpowiedzialne za zniszczenia w zbiorach muzealnych i entomologicznych. Część uszkadza odzież i dywany. Niektóre gatunki, jak np. Trinodes hirtus, żyje na pajęczynach i podkrada pająkom ich ofiary. Większość dorosłych postaci odżywia się pyłkiem kwiatowym lub nie przyjmuje pokarmu. Z punktu widzenia człowieka większość skórników to bardzo groźne szkodniki magazynowe. Zwalczanie ich jest trudne, gdyż są bardzo płodnymi i odpornymi zwierzętami. Wiele gatunków mrzyków nie pobiera wody, mogą też, w niesprzyjających warunkach, przedłużać wielokrotnie swój rozwój. Przedstawiciele: mrzyk muzealny (Anthrenus museorum), skórnik słoniniec (Dermestes lardarius), szubak dwukropkowy (Attagenus pellio).
Larwy są owłosione. Zarówno chrząszcze jak i larwy odżywiają się produktami pochodzenia zwierzęcego, rzadziej roślinnego. Uszkadzają: futra, skórę, pierze, zbiory muzealne itd. Można je spotkać w wyschniętej padlinie, gniazdach ptaków.
Przedstawiciele tej rodziny mogą wyrządzać poważne szkody w zbiorach entomologicznych (mrzyk muzealny – Anthrenus museorum L.). Larwy tego gatunku mogą także uszkadzać wypchane zwierzęta, jak i księgozbiory.
Liczba wyświetleń: 2089
