Loading...
Grupa bardzo nieliczna. Na świecie stwierdzono ok. 500 gatunków, z tego 9 w Polsce.
Są niewielkimi owadami, długość ich ciała waha się w przedziale 5-35 mm. Czułki długie, nitkowate. Głowa ortognatyczna z długim ryjkiem i specyficznym aparatem gębowym o charakterze gryzącego i kłującego. Posiadają parę oczu złożonych, przyoczek z reguły brak. Tułów dobrze rozwinięty. Posiadają dwie pary, podobnych do siebie wielkością, błoniastych skrzydeł (często z wyraźnymi plamami). Skrzydła podczas lotu są ze sobą połączone szczecinkami. Niektóre gatunki posiadają uwstecznione skrzydła. Nogi długie i smukłe. Stopy pięcioczłonowe, na goleniach wykształcone kolce. U np. rodzaju Bittacus przednia para tworzy narząd chwytny. Odwłok dość wąski, złożony z 10 segmentów. Na jego końcu, u samic, widoczne są skierowane do tyłu wyrostki rylcowe, a u samców do góry w postaci cęgów. Larwy wojsiłek przypominają swoim wyglądem gąsienice, posiadają nawet odnóża odwłokowe. Na końcu odwłoka mają często 3 pary dużych wyrostków.
Wojsiłki prowadzą drapieżny tryb życia. Niektóre gatunki odżywiają się martwą materią organiczną. Znani przedstawiciele: wojsiłka pospolita (Panorpa communis), pośnieżek (Boreus hiemalis), bugar (Bittacus tipularis).
Walczące samce
Dwie pary wąskich błoniastych skrzydeł pokrytych włoskami tworzącymi ciemne plamy.
Odwłok samców posiada parę przydatków w kształcie cęgów skierowanych do góry – podobnie jak u skorpiona.
Przeobrażenie zupełne. Larwy podobne do gąsienic motyli, o gryzących narządach gębowych. Wojsiłki są w zasadzie wszystkożerne, zjadają zarówno resztki roślinne, żywe jak i martwe owady.
Liczba wyświetleń: 919
