Phenacephorus latifemur

Phenacephorus latifemur – PSG 312 – straszyk

Phenacephorus latifemur – PSG 312 (Tamayo-Lorenzo, 2007) Prowadzą nocny tryb życia. Dzień, a także jeśli są zaniepokojone spędzają w katalepsji (odrętwieniu) która jest u tego gatunku bardzo mocno rozwinięta. Straszyki te mogą swobodnie wisieć zakładając przednie odnóża na gałązki. Wykazują mocno rozwinięty mimetyzm (upodabnianie się do środowiska). Gatunek wykazuje wyraźny dymorfizm płciowy.

Nazewnictwo

Nazwa polska: –

Synonimy

Mnesilochus latifemur

Występowanie

Stan Sarawak (Malezja) na wyspie Borneo.

Wygląd

• Samica

  Samica osiąga do 10-11 cm długości. Jest bezskrzydła, zdecydowanie mocniej zbudowana od samca. Bardzo wydłużony, patyczkowaty kształt ciała. Głowa takiej samej szerokości co ciało, zaopatrzona w dwa skierowane ku górze, płatkowate wyrostki nad oczami. Czułki długie, delikatnej budowy. Wydłużony tułów. Uda i golenie przednich odnóży delikatnie rozszerzone, uda i golenie środkowej pary odnóży wyraźnie liściowato rozszerzone. Trzecia para odnóży normalna, nabiera czerwonego odcieniu po uzyskaniu dorosłości. Pod koniec odwłoka poprzeczna wypustka. Ubarwienie zmienne, dominują kolory: brązowy, czarny i kremowy.

  

  

• Samiec

  Samiec osiąga do 8-9 cm długości. Jest bezskrzydły, mniejszy i drobniejszy od samicy. Bardzo delikatnie zbudowany. Na głowie dwa kolczaste wyrostki. Czułki dłuższe niż u samicy. Bardzo wydłużony tułów. Między drugą a trzecią parą odnóży para kolców przybierających czerwonawe zabarwienie. Odnóża bez liściowatego kształtu, przyjmują miejscami czerwonawy odcień. Całe ciało brązowe.

• Larwy

  Są miniaturkami postaci dorosłej. L1 zdecydowanie ciemniej ubarwione. Z każdą wylinką stają się coraz bardziej podobne do postaci dorosłej, największe zmiany zachodzą podczas wylinki imaginalnej.

  

  

• Jaja

  Koloru brązowo-beżowego, przypominają zniekształcone gwiazdki, równomiernie pokryte malutkimi dołkami.

  

 

Terrarium

Owady mimo delikatnej budowy nie są małe, dlatego potrzebują dość dużego pomieszczenia. Terrarium o wymiarach 20x20x30 cm [dł. x szer. x wys.] zapewni swobodę 2 parom.

• Podłoże

  Dno powinno być wypełnione 3–5 cm warstwą wilgotnego włókna kokosowego lub torfu. Alternatywą jest wyłożenie dna ręcznikami papierowymi i wsadzenie do terrarium pojemnika z podłożem.

 

Oświetlenie

cykl 12 godzinny, wystarczy światło naturalne.

 

Temperatura

24-28°C w dzień, w nocy 22°C. Niższa temperatura wyraźnie spowalnia rozwój i wpływa niekorzystnie na owady.

Wilgotność

Utrzymujemy w granicach 60-70%. Wystarczy spryskać pokarm i ścianki wodą raz dziennie pod wieczór. Należy uważać aby nie spryskiwać bezpośrednio młodych osobników, gdyż może to spowodować zatkanie się przetchlinek co prowadzi do szybkiej śmierci.

 

Żywienie

Malina, jeżyna. Pamiętamy aby pokarm był zawsze świeży.

 

Rozmnażanie

Płciowo i partenogenetycznie. Samica zaczyna składać jaja ok. 2 tygodnie od ostatniej wylinki. Nie jest to gatunek składający dużą ilość jaj. Jaja składane są na podłoże bądź umieszczane w podłożu. Jaja należy inkubować w temperaturze 22–26°C. Jako inkubator najlepiej służy pojemnik wypełniony włóknem kokosowym z wilgotność na poziomie 70-80%, jaja umieszczamy 1-2 cm pod powierzchnią.

Cały rozwój owada od wyklucia do imago, zależnie od warunków trwa około 4-6 miesięcy. Jako dorosłe owady dożywają 4-6 miesięcy.

Opracowanie i źródła informacji

Opracował Artur Taszakowski (entersandman) na podstawie własnych doświadczeń oraz strony:
http://www.wandelendetakken.be/soortlijst/ml.htm

Liczba wyświetleń: 2250