Loading...
Naja sumatrana
Systematyka
Naja sumatrana Müller, 1890:
Wygląd zewnętrzny
Jest to kobra średnich rozmiarów, która rzadko przekracza 150 cm długości, zwykle osiągając 90-120 cm. Posiada smukłe cylindryczne ciało, dość krótki ogon oraz owalną głowę, nieznacznie odgraniczoną od szyi. Podobnie jak pozostałe kobry jest zdolna do rozpłaszczania szyi i formowania kaptura w sytuacji zagrożenia, co możliwe jest dzięki wydłużonym żebrom w części szyjnej, mogącym odchylać się na boki. Oczy średniej wielkości, wyposażone w okrągłe źrenice. Łuski grzbietowe są gładkie i połyskliwe, ułożone w 21-25 rzędach w rejonie kaptura natomiast w 15-17 rzędach po środku ciała.
Ubarwienie tego gatunku bywa bardzo różnorodne i jest ściśle związane z miejscem pochodzenia. Kobry z Tajlandii są jasnożółte z ciemniejszymi tarczkami na głowie i brzegami łusek grzbietowych.Osobniki z południowej części Półwyspu Malajskiego (Malezja Zachodnia i Singapur) są natomiast połyskliwie czarne w górnej i dolnej części ciała z białymi ornamentami po spodniej stronie części szyjnej. Węże z Sumatry ubarwione są na różne odcienie brązu (od jasnego po bardzo ciemny, wpadający w czerń). U populacji zasiedlających Borneo i Filipiny całe ciało ma zaś połyskliwe niebiesko-czarne zabarwienie, za wyjątkiem jasnych (kremowych lub jasnobrązowych) boków głowy. Młode osobniki z tych terenów posiadają ponadto jasnożółte poprzeczne pasy na grzbiecie, które zanikają w miarę dorastania.
Kobra sumatrzańska jako jedna z nielicznych azjatyckich kobr nie posiada rysunku ostrzegawczego po grzbietowej stronie kaptura.
Występowanie
Półwysep Malajski (płd. Tajlandia, Malezja Zachodnia, Singapur), Borneo (Brunei, Kalimantan, Sarawak, Sabah), Indonezja (Sumatra, Bangka, Belitung i Archipelag Riau) oraz zach. Filipiny (Palawan, Culion)
Biotop
Żyje przede wszystkim na terenach zalesionych, włączając gęsty pierwotny las deszczowy, od poziomu morza do wysokości 1500 m. n.p.m. Łatwo adaptuje się również w środowiskach zagospodarowanych przez człowieka, takich jak lasy wtórne, plantacje, pola ryżowe oraz podmiejskie ogrody i parki.
Zwyczaje
Prowadzi głównie nocny tryb życia. Jej ofiarą padają głównie żaby i gryzonie, lecz poluje także na ptaki oraz inne węże. Zwykle stara się uciec przed człowiekiem. Zaniepokojona unosi do góry przednią część szyjną i rozpościera kaptur, po czym błyskawicznie pluje jadem w kierunku napastnika, jeśli ten nie wycofa się.
Jadowitość
Neurotoksyny postsynaptyczne i cytotoksyny. Brak jednak bliższych danych o sile jadu. Odnotowano wypadki śmiertelne.
Rozmnażanie
Jajorodna. Samica składa do 20 jaj.
Opracowanie
Autor: Janek Detka
Źródła:
David Hegner „Jedovatí hadi v přírodě a v teráriích”
Gernot Vogel „Venomous Snakes of Asia”
http://www.afpmb.org/pubs/living_hazards/
http://biology.bangor.ac.uk/~bss166/Taxa/AsNaja.htm
http://www.toxinology.com/
Liczba wyświetleń: 1321
