[12]
Loading...
Theraphosa stirmi – ptasznik
Nazewnictwo
Nazwa polska – brak
Nazwa angielska – Burgundy Goliath Birdeater
Obecną nazwę nosi, na cześć Andreas’a Stirm’a, który dostarczył – odpowiednich osobników, danych oraz zdjęć do opisu gatunkowego.
Systematyka
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.
| Domena: | eukarionty (Eucaryota) |
| Królestwo: | zwierzęta (Animalia) |
| Typ: | stawonogi (Arthropoda) |
| Podtyp: | szczękoczułkowce (Chelicerata) |
| Gromada: | pajęczaki (Arachnida) |
| Rząd: | Pająki (Araneae) |
| Podrząd: | Opisthothelae |
| Infrarząd: | Mygalomorphae |
| Rodzina: | Theraphosidae |
Gatunek sklasyfikowany w 2010 roku przez Rudloff’a & Weinmann’a.
Przed rewizją z 2010 roku, pod nazwą Theraphosa sp. Burgundy.
Wygląd
Młode w odcieniach szaro-brązowego, kolor kremowy – na dwóch pierwszych parach odnóży, dokładnie na stopie i przedstopiu (tarsus i metatarsus), dzięki czemu z łatwością można odróżnić Theraphosa stirmi od Theraphosa blondi (brak tzw. „skarpetek”), czy od Theraphosa apophysis – gdzie tzw. „skarpetki”, mają na każdej parze odnóży. W miarę przechodzenia kolejnych wylinek, kolor kremowy z dwóch pierwszych par odnóży zanika.
Dorosłe samce i samice kolory bordowo-brązowego, a zaraz po wylince są ciemne. Dorosła samica dorasta do 10-12 cm ciała, a rozpiętość odnóży może sięgać 30 cm, mogą osiągnąć wagę 170 gram. Dorosły samiec nie posiada haków goleniowych(podobnie jak u Theraphosa blondi), zwykle żyje 1,5 roku po ostatniej wylince, czasem dożywa 2 lat.
Występowanie
Tropikalne lasy deszczowe Gujany Francuskiej („okolice” rzek – Essequibo i Takutuu River).
Biotop
Podobnie jak Theraphosa blondi – kopie lub zamieszkuje puste norki, pod korzeniami drzew. Obszar występowania, leży w strefie tropikalnych lasów deszczowych, który charakteryzuje się wysoką wilgotnością rzędu 80-90%, oraz temperaturą w przedziale 24-29°C z kilkustopniowym spadkiem w nocy 20-22°C.
Długość życia
Dorosłe samice maksymalnie dożywają 9-12 lat, choć został udokumentowany przypadek samicy Theraphosa blondi, która żyła 20 lat, więc u Theraphosa stirmi, pewnie w nielicznych przypadkach i gdy samica nie jest męczona kokonami, jest możliwe osiągniecie takiego wieku. Samiec zazwyczaj dożywa 1,5 roku po ostatniej wylince.
Aktywność
Zachowanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.
Większość osobników nerwowa, przy manipulowaniu w terrarium potrafi się postawić, często wyczesuje włoski parzące(typ III), których nie należy lekceważyć.
Jadowitość
Słaby jak u wszystkich Theraphosa, jednak ze względu na wielkość kłów, „ukąszenie” może być bolesne.
Terrarium
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.
Minimalne terrarium dla dorosłego osobnika powinno mieć wielkość 40x30x25 cm (dł./szer./wys.), lepiej jednak większe, tylko nie należy przesadzać z wysokością. W terrarium powinna znajdować się gruba (8-10 cm) warstwa podłoża, doskonale do tego się nada włókno kokosowe, również należy umieścić jakąś kryjówkę dla pająka w postaci dużej donicy czy tuby korkowej przeciętej na pół.
Temperatura
W dzień 24-29°C z kilkustopniowym spadkiem w nocy.
Wilgotność
Utrzymujemy na poziomie 80-90%.
Dymorfizm płciowy
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.
Samice masywniejsze, samce smuklejsze z dłuższymi odnóżami. Płeć można już w miarę wcześnie rozpoznać bo przy 3 cm długości ciała, a to znaczy, że już przy L2 (w większości przypadkach) po płytce płciowej ptasznika lub z wylinki, szukając spermateki – która będzie oznaczała samicę.
Rozmnażanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.
Spokojnie można dopuszczać samicę, która osiągnęła 9 cm ciała. Kopulacja zazwyczaj przebiega bez problemów, jeśli samica jest podkarmiona. Jednak czym dalej tym trudniej. Kokon jest bardzo wrażliwy na przesuszenie, jak i za duża wilgotność, lepiej obniżyć do 70-75% i pilnować, aby była w tych granicach. Należy bezwzględnie zagwarantować takiej samicy spokój bo dość często zdarza się, że kokon jest zjadany przez samicę, a składany zostaje z reguły po 3-6 miesiącach od dopuszczenia. W kokonie zazwyczaj znajduje się około 150 jaj, choć zdarzają się kokony i po 200 jaj. Kokon pokryty jest parzącymi włoskami, ma kształt placka o średnicy 7-9 cm. Dość często, większość jajek jest niezapłodniona, nawet przy kilku kopulacjach. Młode w stadium L1 mają 2 cm samego ciała, a rozpiętość odnóży sięga 4 cm.
Opracowanie i źródła informacji
Bartłomiej Zawora „BHO”
Bibliografia:
- Rudloff J.-P. & D. Weinmann. 2010. A new giant tarantula from Guyana. Arthropoda Sciencia 1 (1): 20-38.
- http://www.tarantupedia.com/theraphosinae/theraphosa/theraphosa-stirmi
- Odrobina własnych doświadczeń + wypowiedzi innych hodowców
Liczba wyświetleń: 23579
