Miomantis paykullii

Miomantis paykullii – modliszka

Niewielka i łatwa w hodowli modliszka. Jest gatunkiem odpowiednim dla początkujących hodowców. Mimo niewielkich rozmiarów jest agresywna, ponadto zdolna do kanibalizmu już we wczesnych stadiach larwalnych.

Systematyka
Rząd:	Mantodea
Rodzina:	Mantidae
Podrodzina:	Miomantinae
Rodzaj:	Miomantis
Gatunek:	Miomantis paykullii (Stal, 1871)

Nazewnictwo

Nazwa polska: –

Nazwa angielska: Egyptian mantis

Nazwa niemiecka: Pharaomantis, Ägyptische Mantis (IGM No. 4)

Synonimy

• Miomantis pharaonica (Saussure, 1898)
• Miomantis pharaonis (Kirby, 1904)
• Miomantis savignyi (Saussure, 1872)
• Miomantis senegalensis (Schulthess-Rechberg, 1899)

Występowanie

Burkina Faso, Czad, Egipt, Ghana, Kamerun, Kenia, Mauretania, Mozambik, Niger, Wybrzeże Kości Słoniowej, Togo, Senegal, Uganda, Zimbabwe.

Wygląd

Wygląd

• Samiec: 3,5 cm
• Samica: 3,4-4,0 cm

Długość życia

• Samiec: 3-5 miesięcy (2-2,5 miesiąca jako imago)/6 wylinek
• Samica: 6-7 miesięcy (3-4 miesiące jako imago)/7 wylinek

Trudność hodowli

M. paykullii to gatunek łatwy w hodowli, są odporne na błędy początkujących hodowców. Nietrudno modliszkom zapewnić odpowiednie warunki, a ponadto chętnie się rozmnażają i składają wiele kokonów, z których wykluwa się kilkadziesiąt młodych. Ponadto z racji niewielkich rozmiarów nie wymagają bardzo przestronnych terrariów.

Terrarium

• Wielkość: Dla samicy imago co najmniej 10x10x15 cm (szerokość x głębokość x wysokość). Dla samca 10x10x10 cm. Dla postaci larwalnych dowolne mniejsze pojemniki, których wysokość będzie stanowiła co najmniej dwukrotność długości modliszki.
• Wystrój: Pustynny i półpustynny. W pojemniku powinny znaleźć się listki, patyczki, gałązki.
• Podłoże: ręczniki papierowe, torf, piasek, mieszanka torfu i piasku.

Temperatura

• Dzień: 25-30°C
• Noc: 20-25°C

Wilgotność

• Dzień: 50-60%
• Noc: 60-70%
• Wskazówki: Pojemniki/terraria hodowlane wystarczy spryskiwać raz dziennie lub co drugi dzień. Wentylacja w pojemnikach musi zajmować odpowiednią powierzchnię, taką, aby woda swobodnie parowała i nie zbierała się na ściankach w postaci dużych kropli.

Żywienie

Owady latające, takie jak: Drosophila melanogaster, Drosophila hydei, młode imago barciaka mniejszego i większego, małe ćmy i motyle, muchy z pinek. Można podawać także małe karaczany i świerszcze.

Hodowla grupowa

Nie. Obserwowano kanibalizm już wśród larw w początkowych stadiach rozwoju.

Dymorfizm płciowy

• Samiec: imago smuklejsze, od stadium L4 na spodzie odwłoka 8 segmentów.
• Samica: imago większa, o szerszym odwłoku, od stadium L4 na spodzie odwłoka 6 segmentów

Rozmnażanie

• Dojrzałość płciowa

  • Samiec: ok. 1-2 tygodnie po linieniu na imago
  • Samica: ok. 1-2 tygodnie po linieniu na imago

• Czas kopulacji

  Kilka godzin

• Ooteka

  • Pierwsza: po 3-4 tygodniach od wylinki imaginalnej
  • Kolejne: co 5-14 dni
  • Liczba: maksymalnie 10
  • Wygląd: podłużna, długości 3-6 cm, o kremowym ubarwieniu, z wierzchu i po bokach spłaszczona, pokryta delikatną pianką, która pod wpływem wody i upływu czasu zanika.
  • Inkubacja: 25-28°C, wilgotność 60-70%, 4-6 tygodni
  • Liczba larw: zazwyczaj 20-60

    

    

• Larwy

  • Wielkość: ok. 6 mm
  • Wygląd: w brązowo-słomkowe paski
  • Pokarm: D. melanogaster

 

Uwagi

Imago przybierają różne barwy od jasnej zieleni po kolor słomkowy, jasnobrązowy. Mimo tego, że modliszki są agresywne- także wobec osobników swojego gatunku- w obliczu niebezpieczeństwa zamiast atakować często ratują się także nagłym skokiem. W połączeniu z tym, iż trzecia para odnóży jest wydłużona, taki skok pozwala na efektywną ucieczkę.

 
Opracowanie i źródła informacji
Opracowała Joanna Winkler „empiu” na podstawie własnych doświadczeń oraz:
http://www.mantodea.info
http://www.mantisonline.de
http://www.swissmantis.ch
http://mantodea.speciesfile.org

Liczba wyświetleń: 9471