Avicularia sp. 'Amazonica Manaus’ – ptasznik

Avicularia sp. amazonica Manaus – ptasznik

Avicularia sp. amazonica Manaus to jeden z najciekawszych i najbardziej charakterystycznych gatunków w swoim rodzaju. Jest to pająk bardzo dużych rozmiarów, przez swoje długie włoski na całym ciele sprawiający wrażenie niezwykle masywnego i potężnego.

Nowy, nieopisany naukowo gatunek.

Nazewnictwo

Inne nazwa to po prostu Avicularia sp. amazonica. Nazwę miasta w okolicach którego odnaleziono pierwsze osobniki tego gatunku dodano dla odróżnienia od innego gatunku odławianego w podobnym czasie z Peru i sprzedawanego przez pewien czas pod podobną nazwą.

Systematyka

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.

Domena:	eukarionty (Eucaryota)
Królestwo:	zwierzęta (Animalia)
Typ:	stawonogi (Arthropoda)
Podtyp:	szczękoczułkowce (Chelicerata)
Gromada:	pajęczaki (Arachnida)
Rząd:	Pająki (Araneae)
Podrząd:	Opisthothelae
Infrarząd:	Mygalomorphae
Rodzina:	Theraphosidae

 

Wygląd

Maluchy L1 mają około centymetra długości ciała i są bardzo jasne (blade) jak na młode swojego rodzaju. Około 4 wylinki pojawia się ciemniejszy kolor, miejscami widoczny już nawet lekko niebieskawy kolor. Przez środek odwłoka przebiega pasek czerwonego koloru włosków, po bokach parzyście 3-4 paski czarnego koloru naprzemiennie z białymi miejscami. Podrostki około 7-8 wylinki wyróżniają się bardzo intensywnie czerwonymi długimi setami na odwłoku oraz wyjątkowo charakterystycznym niebieskim kolorem, który z wiekiem przechodzi stopniowo w stronę koloru zielonego,bez przebłysków innych kolorów. Na odnóżach zaczynają być widoczne „obrączki” i „podkówki”, włoski na odwłoku zaczynają przybierać charakterystyczny wzór obecny u dorosłych samic. Dorosłe samice zielono – niebieskie, na karapaksie promieniście odchodzące od fovea pasma tworzące efekt podobny jak u A. juruensis, włoski na całym ciele wyjątkowo długie, delikatnie kremowego koloru. Na odwłoku długie sety intensywnie czerwone, tworzą charakterystyczny dla gatunku wzór szczególnie dobrze widoczny u starszych samic. Dość dobrze widoczne „obrączki” i „podkówki”. Bardzo słabo wyróżniający się ostatni człon nogi, który u innych przedstawicieli rodzaju ma kolor pomarańczowo – różowy, zaś u A. sp. amazonica przybiera formę cienkiego paska kremowego koloru widocznego praktycznie tylko gdy pająk używa pazurów podczas przemieszczania się lub utrzymywania na pionowych powierzchniach. Opisując wygląd tego gatunku nie sposób pominąć jednej wyjątkowo ważnej, choć zupełnie niedostrzeganej przez większość hodowców cechy. Długie sety na odnóżach u tego pająka posiadają podobnie jak u wielu innych gatunków część zasadniczego koloru, oraz część białą. Różnica polega jednak na tym że podczas gdy u większości gatunków posiadających owe białe zakończenie stosunek długości białej końcówki do części „kolorowej” wynosi na zdecydowanej większości włosków 1/3 a nawet 1/4 i mniej, u sp. amazonici Manaus biała część to około 1/2 długości całego włoska. Innymi słowy biała cześć jest zdecydowanie dłuższa niż u innych gatunków co powoduje bardzo charakterystyczny efekt.

Dorosłe samce po ostatniej wylince drastycznie zmieniają kolor. Zanika czerwona plama włosków na odwłoku, kolor zmienia się na ciemniejszy, ale pozostaje zielono – niebieski bez wyraźnych przebłysków innych barw. Na odnóżach białe zakończenia włosków, pojedyncze biało zakończone sety także na odwłoku. W dalszym ciągu widoczne blade obrączki i podkówki, ale brak typowego kolorowego zakończenia stopy na 1 i 2 parze odnóży, zaś na parze 3 i 4 tylko cienki pasek bladego koloru, lepiej widoczne gdy pająk „wisi” na pazurkach stopy.

Dorosłe samice dorastają do 7 a nawet 7,5 cm długości ciała, dorosłe samce zwykle oscylują długością ciała wokół 5 cm, ale zdarzają się osobniki większe.

Występowanie

Zamieszkuje lasy deszczowe Brazylii w okolicach miasta Manaus (Manaos).

Biotop

Lasy deszczowe.

Długość życia

Samice dożywają co najmniej 6-7 lat, samce minimum pół roku po ostatniej wylince. Dokładna długość życia nie jest znana z powodu dość krótkiej obecności tego gatunku w hodowlach.

Aktywność

 

Zachowanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.

Gatunek niezwykle rzadko przejawiający agresję, dorosłe, starsze samice to pająki wybitnie spokojne, poruszające się z niezwykłą majestatycznością i spokojem.

Jadowitość

Gatunek ten posiada dość słaby jad, ale należy pamiętać że przy takich rozmiarach nawet przypadkowe „suche” ukąszenie może być bardzo bolesne.

Cechy szczególne

Gatunek ten został odkryty i przywieziony do europejskich hodowli zaledwie kilka lat temu. Jak do tej pory nie został naukowo opisany. W podobnym okresie do hodowli trafiały liczne importy pająka znanego obecnie jako A.sp. Peru purple a niegdyś sprzedawanego także jako A.sp. amazonica co powodowało ogromne zamieszanie i dezorientację nabywców. Obecnie przyjmuje się że właściwa nazwa handlowa dla gatunku z Brazyli opisanego w tym artykule to Avicularia sp. amazonica z dopiskami „Mauans” lub „Manaos” zaś dla gatunku z Peru to Avicularia sp. Peru purple. Niestety pojawienie się podejrzanie wyglądających osobników A.sp. amazonica Manaus sugeruje że prawdopodobnie ktoś dopuścił do powstania krzyżówki obu gatunków.

Żywienie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.

Młode Avicularia sp. amazonica Manaus karmimy niewielkim, aktywnie poruszającym się pokarmem np. karaczanami szarymi, tureckimi wylęgiem świerszcza. Starsze chętnie jedzą wszelkiego typu karaczany, można urozmaicić dietę drewnojadami, lub szarańczą, duże samice tego gatunku poradzą sobie nawet z karaczanami madagaskarskimi.

Terrarium

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.

Młode utrzymujemy w pojemnikach wyższych niż szerszych, dobranych do wielkości malucha. Dorosłe osobniki wymagają terrarium o minimalnych wymiarach 20x20x35cm, ale dla naprawdę dużych samic warto postarać się o większe terrarium. Umieszczamy w nim sztuczne, lub naturalne,ale wyłącznie niepleśniejące elementy wystroju takie jak liście i korzenie. Dbamy o dobrą wentylację terrarium zapobiegającą tworzeniu się pleśni.

Temperatura

Utrzymujemy temperaturę na poziomie 25-29°C, z nieznacznymi spadkami nocnymi (2-3°C). Obserwacje samic odłowionych z natury pokazały że gatunek ten preferuje ekstremalnie wysokie temperatury w terrarium. Mając możliwość wyboru samice zawsze wybierały do budowy gniazda miejsca najcieplejsze, nawet powyżej 30°C. Nie jest jednak wskazane utrzymywanie osobników w terrarium w którym temperatura w każdym miejscu oscyluje wokół 30°C – ważne jednak aby pająk miał możliwość wyboru najkorzystniejszego pod względem temperatury miejsca w terrarium. Dbamy o regularnie usuwanie resztek pokarmu.

Wilgotność

Wilgotność na poziomie 75-85%. Raz na kilka dni zraszamy ścianki terrarium, przedstawiciele rodzaju Avicularia bardzo chętnie pobierają z nich wodę.

Dymorfizm płciowy

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.

Posiadają haki na przednich parach odnóży którymi podczas kopulacji przytrzymują samicę.

Rozmnażanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.

Samice osiągają dojrzałość płciową około 10-11 wylinki, przy około 5 cm długości ciała wykazują gotowość do rozrodu, niemniej jednak lepiej poczekać z kopulacją aż samica dobije do pełnych 5,5 a nawet 6 cm długości ciała. Trwa to zazwyczaj nie mniej niż pełne dwa lata. Samce dojrzewają zwykle w wieku około półtora roku, przy 9-11 wylince.

Napełnionego samca umieszczamy w terrarium samicy, kontrolując cały przebieg kopulacji i w razie potrzeby asekurując samca. Po zakończonej kopulacji samca przekładamy do osobnego pojemnika. Dopuszczanie powtarzamy 2-3 razy napełnionym samcem. Kokon budowany jest zwykle od 1,5 do 4 miesięcy po kopulacji. Zostawiamy go z samicą na minimum 3,5 tygodnia, po czym odbieramy (po tym czasie w kokonie powinny być już nimfy II) Samica składa zwykle 70-150 jaj, choć zdarzają się także większe kokony.

Uwagi

Avicularia sp. amazonica jest pająkiem chętnie kupowanym i poszukiwanym przez hodowców, składa się na to niezwykły wygląd, rozmiary i spokojne usposobienie. Należy jednak dokładnie przyglądać się osobnikom które zamierzamy rozmnożyć, okazuje się bowiem że nawet tak bardzo charakterystyczny pająk może zostać pomylony z innym co może być w przyszłości katastrofalne w skutkach.

 

Opracowanie i źródła informacji
KATARZYNA PAŚ „PASIA”
opracowano na podstawie własnych doświadczeń

Liczba wyświetleń: 9045