Phelsuma borbonica – felsuma borbonica

Phelsuma borbonica – felsuma borbonica

Nazwa gatunku pochodzi od pierwotnej nazwy wyspy Reunion „Ile de Bourbon”. Phelsuma borbonica jest jednym z najładniejszych gekonów z rodzaju Phelsuma, jest to również jeden z bardziej wymagających gatunków, a to z racji swojego występowania. Panujący klimat w ich biotopie jest trudny do odwzorowania w warunkach hodowlanych. Gekony te żyją na wysokości powyżej 400 m n.p.m. Temperatura w ciągu dnia waha się od 15-35°C. Noce są bardzo chłodne, temperatura spada do 10-14°C. Częstym zmianom temperatury towarzyszą deszcze. Jest to gatunek terytorialny, samce bywają bardzo agresywne wobec samic wykorzystując swoją przewagę wielkości. Nieraz ciężko mogą ją poranić, a nawet zabić. Dlatego najlepiej łączyć je tylko w okresie godowym i bacznie obserwować zachowanie samca, aby w porę rozdzielić łączone osobniki. Można również trzymać je w dobranych parach. Udaje się to, choć rzadko. Najlepiej łączyć kilka młodych, niedojrzałych jeszcze płciowo osobników, z których na ogół dwa dominujące z przeciwnych płci połączą siły aby zdominować całe terrarium.

Nazewnictwo

Nazwa polska: Felsuma borbonica

Nazwa angielska: Reunion Day Gecko, Reunion Island day gecko

Nazwa niemiecka: Gecko vert de Bourbon

Nazwa francuska: Gecko vert des Hauts

Występowanie

Agalega, Réunion Island

Synonimy

Phelsuma cepediana borbonica MERTENS 1966: 97
Phelsuma borbonica borbonica CHEKE 1982
Phelsuma borbonica — KLUGE 1993
Phelsuma borbonica — RÖSLER 2000: 101
Phelsuma borbonica borbonica — BERGHOF 2005: 91
Phelsuma borbonica borbonica — HALLMANN et al. 2008: 90

Phelsuma borbonica agalegae CHEKE 1975
Phelsuma agelegae [sic] — AUSTIN et al. 2004
Phelsuma borbonica agalegae — BERGHOF 2005: 91
Phelsuma borbonica agalegae — HALLMANN et al. 2008: 93

Phelsuma borbonica mater MEIER 1995
Phelsuma borbonica mater — HALLMANN et al. 2008: 95

źródło reptile-database.org

Wielkość

Samce dorastają do 16 cm, samice są nieco mniejsze mają zazwyczaj 12 cm.

Wygląd

Samce Phelsuma borbonica (Mertens, 1942) są bardzo jaskrawo ubarwione, ich grzbiet ma kolor niebiesko-turkusowy z wieloma nieregularnymi czerwonymi plamami, boki ciała mają kolor brązowo-zielony. Brzuszna część ciała ma zazwyczaj biało-popielaty kolor, ale może być również koloru brązowego. Samice tego gatunku są zielone z brązowymi plamami, ale zdarzają się też takie o niebieskim zabarwieniu i czerwonych plamach przypominające z wyglądu młodego samca.

W zależności od lokalizacji i siedliska ubarwienie Phelsuma borbonica rożni się. Wyróżnia się trzy podgatunki:

1. Phelsuma borbonica borbonica (Mertens, 1942) – zasiedla północny Reunion (populacja Le Brûlé, Reunion),
2. Phelsuma borbonica mater (Meier, 1995) – podgatunek żyjący w południowo-wschodniej części Reunion (populacja Basse Vallée, Réunion). Mieszanie podgatunku z nominalną formą jest niemożliwe z powodu naturalnej bariery jaką jest wulkan Piton de la Fournaise. Samice Phelsuma borbonica mater są większe gdyż dorastają do 14cm. Cechą charakterystyczną tego podgatunku jest niebieska obwódka oka i z reguły brązowa głowa. Nieregularne plamy na grzbiecie są większe niż u formy nominalnej,
3. Phelsuma borbonica agalegae (Cheke, 1975) – podgatunek żyjący na wyspie Agelaga (populacja Agalega Island). Samce są większe niż u pozostałych podgatunków przekraczają wielkość 16 cm. Głowa Phelsuma borbonica agalegae jest zawsze brązowa bez względu na płeć. U samców kolor turkusowo-niebieski rozciąga się od szyi do ogona. Boki ciała są również koloru niebiesko-turkusowego, na grzbiecie i na bokach mogą występować drobne czerwone plamki. Samice jak w pozostałych podgatunkach mają bardzo zmienne ubarwienie.

 

Terrarium

Pod hodowlę tego gatunku najlepiej jest przeznaczyć duże terrarium o minimalnych wymiarach 60x60x80 cm. Gatunek ten dobrze czuje się w zbiornikach gęsto obsadzonych roślinnością, z wieloma kryjówkami. Dobrze jest wykleić tył i ścianki boczne korą lub jakimś innym tłem przypominającym strukturą korę drzew gdyż ten gatunek preferuje przebywanie na takich powierzchniach dużo bardziej niż na gołych szybach. Do wystroju można użyć rożnych korzeni, konarów czy bambusów, dobrze jest również umieścić w terrarium drobny ciek wodny lub lub automatyczny system zraszający, który pomoże utrzymać wysoką wilgotność. Należy stworzyć Phelsuma borbonica odpowiednie miejsce do wygrzewania, w którym temperatura będzie miała 35-38°C. Najlepiej stosować halogeny do punktowego ogrzania. Gekony te wymagają naświetlania zbiornika promieniami UVB 5%.

W hodowli Phelsuma borbonica wymaga się odwzorowania warunków panujących w naturze, w przeciwnym razie pojawia się szereg problemów kondycyjno-chorobowych prowadzących do szybkiej śmierci zwierzęcia.

Żywienie

Phelsuma borbonica należy karmić możliwie najbardziej zróżnicowanym pokarmem zmieniając podawane owady na inne ponieważ felsumy te często stają się wybredne. Można karmić różnymi owadami takimi jak: mole woskowe – zarówno larwami jak i formami dorosłymi, świerszczami, karaczanami zielonymi, żuczkami hawajskimi, larwami jedwabników, muchami i ćmami. Najlepszy jest plankton łąkowy, ale trzeba się też liczyć z zagrożeniami jakie niesie takie karmienie.

Dieta tych jaszczurek nie ogranicza się do owadów, lubią również owoce takie jak mango, banan, brzoskwinia – najlepiej podawać je w formie papek. Ważna jest odpowiednia suplementacja wapnia i witamin, również niezbędny w diecie tych jaszczurek jest dodatek jodu.

Dymorfizm płciowy

Jaszczurki te osiągają dojrzałość płciową w wieku 1,5-2 lat. Samce są większe i bardziej ubarwione, dodatkowo występuje u nich żółto-pomarańczowe zabarwienie ud oraz pory preanalne.

Rozmnażanie

Aby jaszczurki te przystąpiły do godów należy odpowiednio odwzorować pory roku panujące w ich naturalnym środowisku. Dorosła samica składa od 4 do 8 jaj rocznie. Samica z reguły składa dwa jaja, które przed zniesieniem stają się wyraźnie widoczne przez powłoki brzuszne u samic nieotłuszczonych. Przed zniesieniem jaj samica staje się wyraźnie pobudzona i aktywna cały czas szuka miejsca odpowiedniego do zniesienia jaj. Takie miejsca często są dość dziwne np. w naturze bardzo często samice składają jaja w szczelinach znaków drogowych lub w dziuplach drzew. W terrariach najczęściej wybierają: babusy do których przyklejają jaja z zewnątrz, w przeciwieństwie do większości Phelsuma, które starają się ukryć jaja w środku bambusa. Jaja czasem są przyklejane do liści roślin (sanseviera, agawa), również szyby są miejscem do których samice lubią przyklejać jaja.

Inkubacja trwa ok. 70-106 dni w temperaturze 23-32°C. W temperaturze niższej tj. 20-25°C inkubacja trwa 98-132 dni. Młode po wykluciu mają około 4 cm i są miniaturkami samic, w ich ubarwieniu dominuje głównie kolor brązowy. Jeśli jaja były inkubowane w terrarium to młode po wykluciu trzeba natychmiast przenieść, w przeciwnym wypadku zostaną zjedzone przez osobniki dorosłe. W naturze zjawisko kanibalizmu było u tego gatunku obserwowane u samców – samiec włączał młode osobniki do swojego jadłospisu.

Ponieważ młode w początkowym okresie swojego życia są problemowe w odkarmieniu najlepiej odchowywać je pojedynczo. Kiedy osiągną już wiek 1-2 miesięcy można spróbować odchowywać je w większej grupie, wciąż sprawdzając czy wszystkie osobniki jednakowo polują.

Uwagi

Osobniki z hodowli nigdy nie mają takich jaskrawych kolorów i nie są tak duże jak osobniki żyjące na wolności.

Opracowanie i źródła informacji
Piotr Kapralski na podstawie własnych doświadczeń.

Literatura
F.Bruse, M.Meyer, W. Schmidt 2005, Day Geckos
^1,2,3,4 źródło http://reptile-database.reptarium.cz/species.php?genus=Phelsuma&species=borbonica

 

Liczba wyświetleń: 4888