[16]
Loading...
Gonocephalus belli
Występowanie
Tajlandia, Borneo.
Wygląd
Długość dorosłych osobników wynosi 25–35 cm, masa ciała ok. 150 gramów. Gatunek ten charakteryzuje się nieco szczuplejszą, bardziej smukłą budową w porównaniu z Gonocephalus chamaeleontinus. Ogon jest proporcjonalnie dłuższy i bardziej biczowaty. Głowa jest mniejsza, nieco mniej masywna z bardziej spiczastym pyszczkiem. Grzebień brwiowy jest słabiej wykształcony. Z kolei grzebień na karku, zwłaszcza u samców jest bardzo wydatny, utworzony z bardzo długich i zaostrzonych łusek. Worek podgardzielowy jest bardzo duży, u dorosłych samców przybiera opalizującą zielono-niebieską barwę. Ciało pokryte jest niejednorodnej wielkości, szorstkimi łuskami z wyraźnym kilem. W ubarwienie ciała przeważają różne odcienie brązu, ale zawsze widoczny jest deseń z jaśniejszych zielonkawych lub żółtawych cętek.
Biotop
Gatunek ten zasiedla lasy deszczowe od poziomu morza do ponad 1000 m.n.p.m. Zasiedla stare zbiorowiska leśne, gdzie na terytoria wybiera masywne, stare drzewa o grubych pniach i rozłożystych koronach. Zawsze przebywa w pobliżu strumieni lub wartko płynących rzek. Biologia tego gatunku jest stosunkowo mało zbadana, aczkolwiek wydaje się, że jest bardzo zbliżona do Gonocephalus chamaeleontinus.
Terrarium
Warunki hodowli identyczne jak w przypadku Gonocephalus chamaeleontinus. Jest to gatunek o niewielkiej agresji wewnątrzgatunkowej. W odpowiednio dużych terrariach niektórzy hodowcy trzymają po kilka osobników, w tym więcej niż jednego samca. Warunkiem jest jedynie to, aby każdy osobnik miał swoją własną, dobrze wyeksponowaną gałąź. Wilgotność w terrarium nie powinna spadać poniżej 80%. Temperatura dzienna w zakresie 24-28°C, w najcieplejszym miejscu do 30°C, w nocy tolerowany spadek temperatury do 20°C. Jak w przypadku wszystkich pozostałych drakunów konieczne jest zapewnienie źródła światła UVB na poziomie 5%.
Żywienie
Stosujemy zasadę, im bardziej urozmaicony pokarm tym lepiej. W niewoli podajemy różne gatunki świerszczy, odpowiedniej wielkości szarańcze, różne karaczany, plankton łąkowy z nie pryskanych, czystych ekologicznie obszarów. W mniejszym stopniu można podawać larwy chrząszczy – mącznika i zoofobasa, od czasu do czasu także mysie oseski i słodkie owoce. Pokarm należy regularnie suplementować preparatami witaminowo-mineralnymi.
Rozmnażanie
Bardzo sporadycznie w warunkach hodowlanych, niemal zawsze do lęgów podchodzą samice zapłodnione jeszcze na wolności. W terrariach niezwykle rzadko dochodzi do godów. Zachowania rozrodcze bardzo zbliżone do tych zaobserwowanych u Gonocephalus chamaeleontinus. Inkubacja jaj trwa zazwyczaj nieco krócej – ok. 80-85 dni.
Opracowanie i źródła informacji
Monika Strzelecka, Jakub Kowalski
Źródła
Obserwacje z hodowli Gonocephalus chamaeleontinus, G. grandis, Gonocephalus belli i Gonocephalus doriae na podstawie własnych doświadczeń.
Literatura:
Grossmann, W. & F. Tillack (2004): Gonocephalus doriae abbotti Cochran 1922 Sauria (Berlin) 26 (3): 2.
Manthey U. & W. Denzer (1993): Die Echten Winkelkopfagamen der Gattung Gonocephalus Kaup (Sauria: Agamidae) VI. Die chamaeleontinus-Gruppe. Sauria (Berlin) 15 (2): 23–38.
Manthey, U. & W. Grossmann (1997): Amphibien & Reptilien Südostasiens. NTV, Münster.
Manthey, U. & N. Schuster (1999): Agamen. NTV, Münster.
Prof. Angel C Alcala: Guide to Philippine Flora and Fauna. Volume X, Amphibians and Reptiles, Natural Resources Management Centre, Ministry of Natural Resources and University of the Philippines, 1986.
K R G Welch:Lizards of the World: A Checklist. 5: Agamidae, Chamaeleonidae, Cordylidae and Gerrhosauridae, KCM Books, Somerset, England, 1994.
Philippe deVosjoli : Lizard Keeper’s Handbook, , Advanced Vivarium Systems, California, 1994.
Liczba wyświetleń: 1832
