Graptemys spp.

Graptemys barbouri – żółw, młody osobnik

Graptemys barbouri – żółw, dorosły osobnik

Graptemys spp.

Systematyka

Domena – jądrowce Eucaryota
Królestwo – zwierzęta Animalia
Podkrólestwo – tkankowce Histozoa
Typ – strunowce Chordata
Podtyp – kręgowce Vertebrata
Nadgromada – żuchwowce Gnathostomata
Gromada – gady Reptilia
Podgromada – Anapsida
Rząd – żółwie Testudines, Chelonia
Podrząd – żółwie skrytoszyjne Cryptodira
Nadrodzina – żółwie lądowe Testudinoidea
Rodzina – żółwie błotne Emydidae
Podrodzina – Deirochelyinae
Rodzaj – Graptemys

Zmiany w systematyce

Graptemys ouachitensis – wcześniej Graptemys pseudogeographica ouachitensis Cagle, 1953, Malaclemys pseudogeographica ouachitensis (Cagle, 1953)
Graptemys ouachitensis sabinensis – wcześniej Graptemys pseudogeographica sabinensis Cagle, 1953, Malaclemys pseudogeographica sabinensis (Cagle, 1953)
Graptemys flavimaculata – wcześniej Graptemys oculifera flavimaculata Cagle, 1954
Graptemys geographica – wcześniej Emys lesueuri Gray, 1831, Malacoclemmys geographica (LeSueur, 1817), Testudo geographica LeSueur, 1817.
Graptemys nigrinoda nigrinoda – wcześniej Graptemys oculifera nigrinoda Cagle, 1954
Graptemys pseudogeographica pseudogeographica – wcześniej
Clemmys pseudogeographica (Gray, 1831), Emys lesueurii Gray, 1831, Emys pseudogeographica Gray, 1831, Graptemys lesueurii (Gray, 1831), Malaclemys lesueuri (Gray, 1831), Malaclemys pseudogeographica (Gray, 1831), Malacoclemys pseudogeographicus (Gray,1831), Malacoclemmys lesueuri (Gray, 1831), Malacoclemmys pseudogeographicus (Gray, 1831)
Graptemys pseudogeographica kohnii – wcześniej Graptemys kohnii (Baur, 1890), Malaclemys kohni (Baur, 1890), Malacoclemmys kohnii Baur, 1890
Graptemys versa – wcześniej – Graptemys pseudogeographica versa Stejneger, 1925

Wygląd

Na podstawie zdjęć podanych wyżej możemy sobie uświadomić jak bogaty to w barwy rodzaj. Jednak wszystkie posiadają podstawowe cechy Graptemys, czyli charakterystyczne wypustki (ząbki) na karapaksie, deseń skóry to szare, kremowe bądź białe paski biegnące od głowy aż po koniec ogona żółwia.
Kolor karapaksu to najczęściej odcienie brązu i oliwy, choć zdarzają się dodatkowe emblematy.

Na naszym rynku zoologicznym najczęściej występują:

Graptemys pseudogeographica kohnii – samice około 25 cm. Karapaks w porównaniu z innymi podgatunkami jest bardziej wysklepiony, stożkowaty. Podgatunek ten wyróżnia się dużą żółtą plamką w kształcie półksiężyca umieszczoną za okiem, która przechodzi w cieńsze pasy na szyi . Na główce znajduje się również wyraźny żółty pas biegnący od początku nosa aż do szyi. Oczy są jasne a źrenice okrągłe, również dziób tego żółwia jest w odcieniu szarawej, czasami mlecznej bieli.
Graptemys pseudogeographica pseudogeographica = samce osiągają wielkość od 9–15 cm a samice od 12–27 cm. Jest to chyba w Polsce najpopularniejszy podgatunek. Charakteryzuje się bardzo spłaszczonym karapaksem (talerzyk). Na główce wyraźna żółtawa litera L, białka są herbaciane, źrenice skośne a dziób brązowawy.
Graptemys ouachitensis – samce rosną do 15 cm a samice do około 25 cm. Karapaks oliwkowy, wydłużony, rozszerzający się ku dołowi. Na głowie plamka w kształcie koła lub L. Zarówno pod okiem jak i na dolnej szczęce duże ,wyraźne okrągłe punkty. Dziób w kolorze kości słoniowej. Oczy o jasnych białkach i skośnych źrenicach.

Gatunki

	Gatunek	Nazewnictwo	Opis
Graptemys barbouri – żółw, dorosły osobnik	Graptemys barbouri	Barbour’s Map Turtle	Samce rosną od 9 do 14 cm a samice 15 do 31 cm. Łatwo odróżnić samca od samicy gdyż rozlewające się za oczami fantazyjne plamy u niej są szare z odcieniem niebieskiego, natomiast u niego żółte, jej karapaks jest oliwkowy, a jego brązowy z jasnymi żółtawymi półokręgami.
Graptemys caglei – żółw	Graptemys caglei	mapnik Cagle’a	Samce dorastają do 11 cm a samice do 17,5 cm. Zamieszkują muliste rzeki o stosunkowo szybkim nurcie. Karapaks zielonkawy z charakterystyczną „mapą” na łuskach.. Linia grzbietu jest słabo wyeksponowana kilkoma zaledwie ciemniejszymi liniami. Jak wszystkie Graptemys lubią się wygrzewać, przy czym samice wolą robić to na wypłyceniach, natomiast młode i samce na wysepkach i konarach. Są najbardziej błotnolubne z Graptemys, ale mają również tendencje do przebywania w bardzo szybkim nurcie rzecznym. Graptemys caglei jest jednym z najbardziej czujnych i trudnych do obserwacji żółwi w tej grupie, porównywany w swej płochliwości tylko do Graptemys oculifera.
	Graptemys ernsti	Escambia Map Turtle	Samce rosną od 9 do 12,5 cm, samice od 14 do 29 cm. Karapaks w kolorze brązu często oliwkowy, typowa linia grzbietowa jest dodatkowo wyeksponowana dzięki ciemniejszej barwie.Plastron nie posiada żadnych dodatkowych akcentów poza pięcioma cienkimi liniami pomiędzy płytkami. Charakterystyczne szare bądź zielone plamy po obu stronach głowy i dodatkowa między oczami.
Graptemys flavimaculata – żółw, młody osobnik	Graptemys flavimaculata	Yellow-blotched Map Turtle	Samiec rośnie od 7-11 cm, samica 15-18 cm. Są to małe żółwie ale jak się później okaże nie najmniejsze w swej grupie Wyraźnie ząbkowany grzbiet jest bardziej charakterystyczny dla samców i młodych niż dla samic. Karapaks oliwkowy lub jasnobrązowy, na każdej płytce znajduje się żółta bądź pomarańczowa plama. Kształt plam oscyluje pomiędzy kwadratem, półokręgiem a okręgiem. Najwyżej umieszczone płytki są w kolorze kremowym z czarnym wzorem wzdłuż szwów. Znaczenia te zanikają z wiekiem.
Graptemys pseudogeographica – żółw ostrogrzbiety	Graptemys geographica	Common Map Turtle	Samce dorastają od 9 cm do 16,5 cm samice od 17,5 do 25 cm. Karapaks jest zielony lub oliwkowy. Znajdują się na nim linie przypominające swoim układem mapę rzek, stąd też wzięła się nazwa Graptemys geographica. U starszych osobników znaczenia mogą być mniej widoczne z powodu większej ilości pigmentu. Linia grzbietu jest niska i mało uwydatniona. Głowa, szyja oraz kończyny są ciemnooliwkowe, brązowe bądź czarne w żółte, zielone lub pomarańczowe pasy. Płeć możemy rozróżnić na podstawie wielkości oraz kształtu. Samice są znacznie większe od samców. Dodatkowo samce mają bardziej owalny karapaks z wyraźniejszymi ząbkami grzbietowymi.
	Graptemys gibbonsi	Pascagoula Map Turtle	Samce osiągają wielkość od 8,5 cm do 12,5 cm a samice 14 cm do 29 cm Nie posiadają jak to jest w przypadku Graptemys pulchra pełnej maski (czapki), jest ona częściowa. Dodatkowo jest on brązowy a skrajne, zewnętrzne tarczki są koloru pomarańczowego lub żółtego. Od Graptemys ernstii ma bardziej pomarańczowymi zewnętrznymi tarczkami karapaksu oraz tym, że posiada pojedynczą linię na wierzchu tych że płytek.
	Graptemys nigrinoda
	Graptemys nigrinoda delticola	(Delta map turtle) Southern Black Knobbed Sawback	Samce dorastają od 9 cm do 11,5 cm a samice od 15 cm do 20 cm. Skóra czarna w białe pasy, które przy główce tworzą porozrywaną mozaikę. Plastron przesycony różnymi, czarnymi akcentami co może stanowić nawet 50% jego powierzchni. Posiadają charakterystyczną linię grzbietu, która u młodych osobników jest bardzo rozwinięta, natomiast u wiekowych samic może prawie całkowicie zaniknąć. Głównym pożywieniem są owady ale żółwie są też leniwe i potrafią zadowolić się ślimakiem lub rybą.
Graptemys nigrinoda nigrinoda – żółw	Graptemys nigrinoda nigrinoda	Northern Black-Knobbed Sawback	Wielkość samców od 9 do 11,5 cm a samic od 15 do 20 cm. W odróżnieniu od Graptemys nigrinoda delticola jego skóra to odcienie szarości. Za okiem znajduje się plama, pasek w kształcie litery U skierowanej ramionami w stronę karapaksu. Plastron ozdobiony jest kilkoma poziomymi pasami co nie stanowi nawet 13 jego powierzchni.
Graptemys oculifera – żółw	Graptemys oculifera	mapnik piłogrzbiety – Ringed Map Turtle	Samce dorastają od 9 do 11,5 cm,samiczki od 12,5 do 19 cm. Podstawą diety są owady a okazyjnie ślimaki i ryby. Na każdej wewnętrznej blaszce karapaksu znajdują się żółte bądź pomarańczowe kółka a na zewnętrznej półokręgi w tej samej barwy. Skóra w kolorze czarnym w białe pasy a na główce tuż za okiem znajdują się prawie trójkątne plamki.
Graptemys ouachitensis – żółw	Graptemys ouachitensis
	Graptemys ouachitensis ouachitensis	Ouachita Map Turtle
	Graptemys ouachitensis sabinensis	Sabine Map Turtle	Samiec osiąga wielkość 10-12,5 cm, samica 15-23 cm. Graptemys ouachitensis znany jest z wyraźnych dużych plam na dolnej szczęce, plamki te u Graptemys sabinensis są znacznie mniejsze. W diecie dominują owady, ale znaleźć też można skorupiaki, ryby a także padlinę.
Graptemys pseudogeographica – żółw ostrogrzbiety	Graptemys pseudogeographica
	Graptemys pseudogeographica kohnii	Mississippi Map Turtle
	Graptemys pseudogeographica pseudogeographica	False Map Turtle
Graptemys ouachitensis – żółw	Graptemys ouachitensis	Ouachita Map Turtle
Graptemys pulchra – żółw	Graptemys pulchra	Alabama Map Turtle	Samce od 9 cm do 12,5 samice od 14 cm do 29 cm Posiada pełną zieloną maskę (czapkę) na głowie,która z wiekiem płowieje aż do koloru kości słoniowej. U dorosłych osobników karapaks koloru brązowego bez dodatkowych emblematów, za to u młodych osobników jest on zielony z wyeksponowaną czarną barwą linią kręgosłupa.
Graptemys versa – żółw	Graptemys versa	Texas Map Turtle	Najmniejszy z grupy Graptemys. Samce osiągają 9 cm samica 17 cm Zasadniczo jest to brązowy żółw z trzema żółtymi lub pomarańczowymi okręgami znajdującymi się na dolnej szczęce bądź policzkach, plamki na górze główki osiągają różne fantazyjne kształty dlatego nie są pomocne przy określaniu podgatunku.

Występowanie

Graptemys pulchra – żółw – warunki naturalne

Generalnie najczęściej spotkamy się z opisem: Występują w Missisipi i jej dorzeczach, jednak poszczególne podgatunki zajmują różne rzeki i wody w ich otoczeniu.

Graptemys barbouri – Na Florydzie znaleziony w rzekach Apalachicola, Chatahoochee i Chipola . W Alabamie w rzece Chattahoochie River. W Georgii – w rzekach Chatahoochie i Flint.
Graptemys caglei – rzeki Guadalupe i San Antonio, Teksas.
Graptemys ernsti – Alabama – Rzeka Escambia
Graptemys flavimaculata – występuje w rzece Pascagoula (Śpiewająca rzeka) i w wielu jej dopływach.
Graptemys geographica – Południowy Quebek i zachodnie Vermont aż do Wisconsin, Południe to Arkansas i Georgia. Można je również spotkać w Pensylwanii, Maryland i w rzece Delware.
Graptemys gibbonsi – Luizjana – Rzeka Pearl River a także wiele rzek, stawów i jezior z nią połączonych.
Graptemys nigrinoda – Alabama, Tombigbee & Black Warrior – system rzek Alabamy i Missisipi.
Graptemys oculifera – rzeka Pearl River i dopływy Missisipi i Luizjany.
Graptemys ouachitensis – Alabama, Texas, Louisiana, Oklahoma, Kansas, Nebraska, Arkansas, Missouri, Iowa, Minnesota, Wisconsin, Indiana, Ohio, West Virginia, Illinois, Kentucky, Tennessee, Mississippi
Graptemys pearlensis – Mississippi, wschodnia Luizjana
Graptemys pseudogeographica ouachitensis – rzeka Missisipi od St. Croiz, Wisconsin, górny odcinek Missisipi, południe Luizjany do wschodniego Teksasu.
Graptemys pseudogeographica pseudogeographica – rzeka Missisipi od St. Croiz, Wisconsin, górny odcinek Missisipi, południe Luizjany do wschodniego Teksasu.
Graptemys pulchra – Alabama, Tombigbee, Tensaw, rzeki Black Warrior i Coosa .
Georgia – Rzeki Coosa i Tallapoosa oraz ich dorzecza.
Graptemys sabinensis – Rzeka Sabine Rivernicy na granicy Teksasu i Luizjany.
Graptemys versa – Rzeka Kolorado oraz jej dopływy, a także jeziora w jej pobliżu.

Długość życia

Jak u większości żółwi ozdobnych w warunkach hodowlanych wynosi około 30 lat.

Aktywność

Gatunek aktywny w ciągu dnia, lubiący pływać, kopać w kamieniach i wygrzewać się. Graptemys żerują nad ranem, co łatwo zaobserwować gdy trzymamy wraz z nim rybki akwariowe.

Terrarium

Akwaterrarium w którym zamierzamy trzymać żółwia powinien mieć wymiary pięć długości na dwie długości karapaksu. Biorąc pod uwagę to, że Graptemys osiągają wielkość 30 cm, od razu możemy zniwelować koszty zakupu kolejnych akwariów i zaopatrzyć się w docelowe. Każdy kolejny osobnik wymaga dodatkowych 100 litrów pojemności.

Ważnym wyposażeniem jest wyspa na której żółw osusza skorupę dzięki lustrzance, zażywa na niej także kąpieli w promieniach UVB, co bardzo dobrze wpływa na kondycję karapaksu i wspomaga trawienie pokarmu.

Dużym zagrożeniem dla żółwia są przeciągi, dlatego aby temu zapobiec należy ustawić akwaterrarium w takim miejscu, by gad nie był narażony na stałe powiewy zimnego powietrza, co może prowadzić do przeziębienia a później do śmierci gada.

Na jakość wody natomiast dobrze wpływa mech wodny, który dzięki swojej budowie jest odporny na niszczycielski tryb życia głównego mieszkańca, a także eliminuje z wody azotany. Graptemys jest gatunkiem bardzo wrażliwym na zanieczyszczenia wody.

Temperatura

Wymagana temperatura na wyspie to 30-35°C w najcieplejszym miejscu. Temperatura wody to 24-26°C, a otoczenia 20-22°C.

Wilgotność

50-70%.

Żywienie

Graptemys są typowo mięsożerne. Podstawą diety powinny być larwy owadów oraz ślimaki, ponieważ głownie tym żywią się w naturze, dodatkowo raz w tygodniu warto podać mrożoną stynkę w całości, dwa razy w tygodniu mrożone krewetki lub żywe raki marmurkowe, żywego gupika czy też inna rybkę akwariową. Nie znaczy to jednak, że mamy pozbawić żółwia dostępu do takich roślin wodnych jak moczarka, wgłębka, rzęsa czy kabomba. Do menu możemy dodać również mlecz. Pokarmy roślinne powinny stanowić co najmniej ¼ diety. Jedzenie podajemy w takich dawkach, by żółw po posiłku nadal poszukiwał pokarmu w akwarium.

Dymorfizm płciowy

Samce dorastają maksymalnie do 12-15 cm, a samice do 28-30 cm. Samica jest dwa razy większa od samca, ma krótkie pazury oraz równy ogon, kloaka znajduje się blisko plastronu. Ogon samca natomiast jest gruby, kloaka znajduje się poniżej połowy jego długości. Pazury na przednich łapach potrafią osiągać długość kilku centymetrów.

Jeśli posiadamy parę możemy zaobserwować taniec godowy samca, który polega na machaniu przednimi łapkami przed głową samiczki.

Rozmnażanie

Graptemys flavimaculata – żółw, świeżo wylęgnięte młode

Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na to, by akwarium było jednogatunkowe. Kiedy jesteśmy pewni, że posiadamy parę z tego samego gatunku, a samiec po tańcu godowym posiadł samicę, możemy spodziewać się zniesienia przez nią zapłodnionych jaj po około 4-6 tygodniach. W czasie ”ciąży” żółwica powinna dostawać zwiększone dawki wapnia by miała jego zapas na produkcję skorupek. Krótko przez rozwiązaniem samica robi się niespokojna i nerwowo szuka miejsca w którym mogłaby złożyć jaja. Musimy zapewnić jej kuwetę, skrzynię z piaskiem, bądź wynieść ją do ogródka by mogła to swobodnie zrobić, w przeciwnym razie złoży jaja w wodzie co równa się utracie przychówku lub, co gorsza, będzie wstrzymywać jaja – co spowoduje zaczopowanie dróg rodnych lub wylanie się jaj i może doprowadzić do śmierci żółwicy, bądź jej niepłodności.
Jeśli wszystko przebiega prawidłowo wybieramy jaja z dołka zaznaczając delikatnie mazakiem wierzch skorupki. Ma to na celu zapobiegnięcie obumarciu zarodków, które nie są uodpornione na przekręcanie jaj w trakcie wysiadywania jak to jest np. u ptaków.

Tak zaznaczone jaja przenosimy do inkubatora w którym powinniśmy zapewnić wilgotność powietrza w granicach 75–90%, a temperaturę około 30°C. Na inkubator najlepiej nadaje się akwarium zalane wodą na 10 cm w które wstawiamy mniejszy pojemnik z jajami wypełniony mieszanką torfu i piasku. Pokrywa naszego inkubatora musi być ustawiona pod kątem, by skraplająca się woda nie spadała na jaja. Wylęg następuje po około 60–80 dniach. Płeć żółwików zależy od temperatury inkubacji, im wyższa tym legnie się więcej samiczek a wylęg następuje szybciej, bliżej 60 dni. Gdy młode zaczynają opuszczać skorupkę nie należy im pomagać, bo może to spowodować słabszą kondycję maluchów. Gdy się już uwolnią wyjmujemy je z inkubatora i wpuszczamy do akwarium z wodą o temperaturze około 25°C, by tu w spokoju wchłaniały żółtko z pęcherzyka znajdującego się na plastronie.