Oceń

[7]

15412

Pajęczaki – Opisy

23 marca, 2024 o 22:15

Hyllus diardi – skakun

Jan Jaworski | Araneae, diardi, gatunek, Hyllus, nowe, pająk, pająki, salticidae, skakun, skakunowate, skakuny

Hyllus diardi – skakun

Hyllus diardi (Walckenaer, 1837) to wyjątkowo duży skakun, uznawany za jednego z największych na świecie – dorosłe samice mogą nawet przekroczyć 2 cm długości ciała. Jest to aktywny i agresywny pająk, zdolny upolować ofiarę nawet większą od siebie. Swoimi rozmiarami i usposobieniem zdobył popularność i uznanie wśród hodowców, choć wciąż jeszcze nie dogonił łatwo dostępnych na rynku skakunów z rodzaju Phidippus. Nie pomaga również nieco większa trudność w utrzymaniu młodych osobników.

Nazewnictwo

Nazwa angielska: Mangrove Heavy Jumping Spider

Synonimy

Hyllus janthinus Thorell, 1895
Hyllus lacertosus Simon, 1899a

Systematyka

Królestwo: Animalia
Typ: Arthropoda
Gromada: Arachnida
Rząd: Araneae
Rodzina: Salticidae
Podrodzina: Plexippinae
Rodzaj: Hyllus
Gatunek: Hyllus diardi

Status prawny

Brak ograniczeń w handlu, nie został również sklasyfikowany przez IUCN.

Podgatunki

Hyllus diardi borneensis Thorell, 1892

Wygląd

Wygląd samca

Samiec jest ciemno ubarwiony, głowotułów oraz odnóża są połyskujące czarne, odwłok ma opalizujący zielony kolor. Pierwsza para odnóży jest wyraźnie dłuższa od pozostałych. W porównaniu do samicy samiec jest drobniejszy, mniej owłosiony, a jego głowotułów spiczasty.

Wygląd samicy

Samica jest jasno ubarwiona, głównie na żółtoszaro, na odwłoku posiada żółtoczarne wzory różniące się pomiędzy osobnikami. Za drugą parą oczu po obu stronach głowy posiada włoski ułożeniem przypominające rzęsę. W porównaniu do samca samica jest masywniejsza, bardziej owłosiona, a jej głowotułów okrągły.

Wygląd młodych

Młode skakuny są czarnoszare, wielkości około 4 mm. Wybarwiać się zaczynają koło L5.

Odmiany barwne

Zdarzają się wśród miotu samice białe lub czerwone, jednak na ten moment nie są one oddzielnie hodowaną odmianą.

Występowanie

Gatunek azjatycki, jego zasięg występowania to Indie, Mjanma (Birma), Tajlandia, Laos, Chiny aż do Indonezji (wyspa Jawa).

Biotop

Wilgotne zarośla i krzewy w pobliżu lasów namorzynowych, stąd angielska nazwa.

Tryb życia

Skakun ten preferuje wilgotny gąszcz, swoje gniazda buduje na pewnej wysokości od ziemi. Prowadzi aktywny tryb życia, w ciągu dnia przeszukuje teren w poszukiwaniu pożywienia, noc spędza w kryjówce.

Długość życia

Samce przeżywają około półtorej roku, samice koło dwóch lat, choć zdarzają się i trzyletnie osobniki.

Dostępność

Obecnie gatunek o dosyć ograniczonej dostępności na rynku, okresowo pojawiają się młode.

Aktywność

Gatunek aktywny za dnia. Noc spędza w swojej kryjówce

Jadowitość

Pająk dysponuje jadem, jednak jest on niegroźny dla człowieka. Brak konkretnych danych na jego temat, ale ugryzione osoby donosiły o bólu i dyskomforcie podobnym do tego, jaki się pojawia po użądleniu pszczoły.

Zachowanie

Szybki i aktywny skakun. Samce są nieco bardziej powściągliwe, za to samice nie potrafią usiedzieć na miejscu. Chętnie poluje. Nie przejawia agresji w stosunku do innych osobników, często zdarza im się współdzielić gniazda w niewoli. Oczywiście kanibalizm jak najbardziej występuje, ale rzadko się zdarza, przy zapewnieniu miejsca i pożywienia z powodzeniem można trzymać te skakuny w grupówkach.

Terrarium

W przypadku maluchów wystarczą kliszówki. Dla dorosłych dobre będą pojemniki lub terraria o wymiarach 10x10x15 cm.

Terrarium o orientacji pionowej. Konieczna jest dobra wentylacja, im więcej otworów tym lepiej. Jako podłoża można użyć torfu kokosowego lub ręczników papierowych. Przy hodowli maluchów z reguły nie daje się żadnych dekoracji, by ułatwić sobie karmienie i zajmowanie się pająkiem, ale u dorosłych warto wsadzić patyki, rośliny (sztuczne bądź żywe), by skakun miał gdzie zrobić gniazdo. Umiejscowi je w górnych partiach pojemnika, najczęściej przy suficie, dlatego też najlepiej sprawdzą się zbiorniki nieotwierane od góry.

Temperatura

Skakuny te przeżyją w temperaturach między 20°C a 30°C, a nawet spadki do kilkunastu stopni nie są im straszne, lecz stanowczo odradzam osiąganie obu granic. Optymalna wartość to 25-28°C. Szczególnie w przypadku młodych skakunów trzeba zadbać o właściwą temperaturę. Dorosłe osobniki są odporne na większe wahania.

Wilgotność

Poziom wilgotności powinien wynosić 60-80%. Najlepiej utrzymywać go przy pomocy stale wilgotnego podłoża, co przy użyciu ogrzewania od spodu z pewnością zapewni odpowiednią wartość. Konieczne jest spryskiwanie pojemnika wodą co kilka dni, najlepiej codziennie, w celu zwiększenia wilgotności i nawodnienia pająka – w przypadku młodych osobników powinna to być jedynie mgiełka z oddalonego spryskiwacza, żeby się nie potopiły w dużych kroplach. Szczególną uwagę na wilgotność należy zwrócić przy maluchach – zarówno jej zbyt niski, jak i zbyt wysoki poziom w szybkim czasie zacznie je uśmiercać. Dorosłe osobniki są odporne na mniej korzystne warunki.

Oświetlenie

Zachowanie cyklu dobowego korzystnie wpłynie na pająki, choć dodatkowe doświetlanie nie jest konieczne.

Żywienie

Żywienie nie stanowi problemu, można do tego używać wszystkich owadów karmowych odpowiedniej wielkości. Dla młodych skakunów najlepsze będą muszki owocówki oraz mszyce grochowe. Dorosłe osobniki są w stanie upolować dorosłe świerszcze bananowe, domowe oraz karaczany tureckie. Gatunek niewybredny, chętnie jedzący. Najedzony skakun ma „pełny” odwłok, nieco większy od głowotułowia. Dorosłe zwykle wystarczy karmić raz na tydzień, młode osobniki zdecydowanie częściej. Warto praktykować karmienie do oporu, czyli dopóki pająk nie przestanie polować – pozwoli to poznać granice naszego skakuna oraz upewnić się, że jest najedzony.

Rozmnażanie

Rozmnażanie nie jest trudne. Skakuny osiągają dojrzałość płciową po ósmym (ostatnim) linieniu. W przypadku samca ostatnia wylinka ma miejsce w wieku 6-8 miesięcy, a w przypadku samicy w wieku 8-10 miesięcy.

Kopulację poprzedza pewien rytuał – samiec po zobaczeniu samicy zaczyna się do niej ostrożnie zbliżać, wymachując przed sobą I parą odnóży krocznych i uderzając odwłokiem o podłoże. Gdy uda mu się podejść, zaczyna ją głaskać wspomnianymi odnóżami. Następnie zaakceptowany samiec wchodzi na partnerkę, sięga pod jej odwłok i dochodzi do kopulacji. Samica w każdym momencie może przerwać zaloty, odpędzając samca lub się oddalając, możliwe jest również wystąpienie kanibalizmu, choć to raczej rzadkość. Samica po pewnym czasie buduje kokon przytwierdzony do elementów terrarium, w którym składa od 20 do nawet 60 żółtych jaj. Przez cały czas inkubacji samica przesiaduje w hamaku z kokonem. Po około 2 tygodniach pojawiają się nimfy II, a po następnych dwóch pajączki linieją na L1.

Zimowanie

Nie zimujemy.

Uwagi

Gatunek polecam osobom z doświadczeniem w hodowli pająków. O ile dorosłe osobniki nie powinny sprawiać problemów nawet początkującym, o tyle młode są podatne na błędy hodowcy i dosyć łatwo padają.

Zdarza się, że gatunek jest sprzedawany jako Hyllus giganteus. Są to jednak różne gatunki i należy o tym pamiętać. Dla porównania poniżej zdjęcia Hyllus giganteus – nie do pomylenia z Hyllus diardi.