Harpactira pulchripes – ptasznik

Harpactira pulchripes – ptasznik

Harpactira pulchripes (Pocock, 1901) to wyjątkowo atrakcyjny ptasznik, który swoim wyglądem i charakterem zyskał niemałą popularność wśród hodowców i pasjonatów. Niegdyś rarytas, obecnie jest już łatwo dostępnym w handlu gatunkiem, którego cena stale spada, co cieszy szczególnie początkujących terrarystów, mających ochotę spróbować swoich sił z nieco agresywniejszym i szybszym ptasznikiem. 

Nazewnictwo

Nazwa angielska: Golden Blue Leg Baboon

Systematyka

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.

Domena:	eukarionty (Eucaryota)
Królestwo:	zwierzęta (Animalia)
Typ:	stawonogi (Arthropoda)
Podtyp:	szczękoczułkowce (Chelicerata)
Gromada:	pajęczaki (Arachnida)
Rząd:	Pająki (Araneae)
Podrząd:	Opisthothelae
Infrarząd:	Mygalomorphae
Rodzina:	Theraphosidae

Królestwo: Animalia
Typ: Arthropoda
Gromada: Arachnida
Rząd: Araneae
Podrząd: Opisthothelae
Infrarząd: Mygalomorphae
Rodzina: Theraphosidae
Podrodzina: Harpactirinae
Rodzaj: Harpactira
Gatunek: Harpactira pulchripes

Status prawny

Brak ograniczeń w handlu, nie został również sklasyfikowany przez IUCN.

Występowanie

Gatunek południowoafrykański, jego zasięg występowania ogranicza się do Republiki Południowej Afryki.

Biotop

Suche, piaszczyste równiny z kępami trawy i zarośli.

Tryb życia

Jest to gatunek naziemny, który jednak bardzo chętnie zakopuje się we własnych norach. Prowadzi raczej skryty tryb życia.

Długość życia

Samice żyją 10-12 lat, samce 2-3 lata po wylince na adult.

Dostępność

Obecnie gatunek stosunkowo łatwo dostępny i w przystępnych cenach.

Aktywność

Dzień spędza przeważnie w kryjówce.

Wygląd

Bardzo atrakcyjnie ubarwione pająki. Głowotułów i odwłok są w barwach złota, beżu i brązu, widoczne są ciemniejsze przebarwienia, które na głowotułowiu rozchodzą się promieniście od środka. Odnóża mają wyraźną niebieską barwę.

Brak zasadniczych różnic w ubarwieniu między płciami, samice są masywniejsze, dorastają do 5-6 cm DC, natomiast samce do 4-5 cm DC, na nogogłaszczkach pojawiają sie bulbusy.

Młode ptaszniki wyglądają bardzo podobnie do dorosłych. Jako różnicę można podać mniejszą intensywność niebieskiego zabarwienia na odnóżach, które w początkowych stadiach są raczej szare niż niebieskie.

Zachowanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.

Jak przystało na ptasznika ze Starego Świata, Harpactira pulchripes jest gatunkiem szybkim i agresywnym, choć zauważalnie spokojniejszym od pozostałych afrykańskich gatunków. Raczej preferuje ucieczkę od ataku, ale starsze osobniki nierzadko się stawiają.

Nie posiada włosków parzących.

Jadowitość

Jak większość gatunków afrykańskich, ptasznik ten dysponuje silnym jadem. Brakuje jednak bardziej szczegółowych danych na temat skutków ugryzienia. Można spodziewać się: bólu w miejscu ugryzienia, obrzęku, drżenia mięśni, zaburzeń rytmu serca, trudności w oddychaniu, nudności i wymiotów.

Terrarium

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.

W przypadku maluchów wystarczą kliszówki. Dla dorosłych dobre będą pojemniki lub terraria o wymiarach 30x30x30 cm.

Terrarium o orientacji poziomej. Konieczna jest dobra wentylacja oraz gruba warstwa podłoża, najlepiej kilkunastocentymetrowa.

Temperatura

Ptaszniki te przyzwyczajone są do bardzo zróżnicowanych temperatur, w naturze doświadczają nawet spadków do kilku stopni Celsjusza. W związku z tym trudno tutaj mówić o optymalnej wartości, można je trzymać w zakresie między 20°C a 30°C. Im wyższa temperatura, tym szybciej pająk będzie rosnąć.

Wilgotność

Wystarczy wilgotność pokojowa. Podłoża nie trzeba podlewać, w terrarium należy umieścić miseczkę na wodę i tyle. Nie ma potrzeby spryskiwania.

Oświetlenie

Zachowanie cyklu dobowego korzystnie wpłynie na pająki, choć dodatkowe doświetlanie nie jest konieczne.

Żywienie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.

Żywienie nie stanowi problemu, można do tego używać wszystkich owadów karmowych odpowiedniej wielkości. Dla młodych osobników najlepszy będzie wylęg karaczana tureckiego. Dorosłe osobniki są w stanie upolować dorosłe karaczany argentyńskie i szarańczę. Gatunek niewybredny, chętnie jedzący. Im częściej będzie karmiony, tym szybciej pająk będzie rosnąć.

Rozmnażanie

Rozmnażanie nie jest trudne, trzeba jednak się upewnić, że mamy gotowe osobniki. U samców wyznacznikiem dojrzałości będzie pojawienie się bulbusów, co zajmuje mniej więcej 1,5 roku do 2 lat. Samica natomiast powinna mierzyć 4,5 cm DC „na pusto”, czyli zaraz po wylince, jeszcze przed karmieniem – zwykle wystarczą 3-4 lata na osiągnięcie takiego rozmiaru.

Przed dopuszczaniem należy obficie karmić samicę, żeby zapewnić sukces przy kopulacji. Napełnionego samca wpuszczamy do najedzonej samicy. Zainteresowane sobą osobniki będą stukać, po pewnym czasie samiec podniesie samicę i nastąpi kopulacja, która trwa zwykle kilkadziesiąt sekund. Potem samiec będzie próbował uciec, żeby uniknąć zjedzenia. Jeżeli nie będzie miał możliwości ucieczki, prawdopodobnie skończy jako przekąska samicy.

Kokon można odebrać po około 5 tygodniach, po dwóch miesiącach od zrobienia kokonu maluszki przechodzą linienie na L1.

Zimowanie

Nie zimujemy.

Uwagi

Nie polecam tego gatunku na pierwszego ptasznika. Uważam jednak, że świetnie się nada dla osób z pewnym doświadczeniem, które chcą się zaznajomić z bardziej agresywnymi i jadowitymi gatunkami Starego Świata.

 

Opracowanie i źródła informacji

Artykuł opracował Jan Jaworski (docfaq) na podstawie własnych doświadczeń, rozmów z hodowcami oraz literatury:

Encyclopedia of Life. Available from http://eol.org. Dostęp 06.09.2021.

 

 

Liczba wyświetleń: 13792