Trylobity (Trilobita), kopalne stawonogi tworzące odrębny podtyp systematyczny, obejmujący ok. 4 tys. gatunków. Występowały w wodach morskich ery paleozoicznej, od kambru po perm.
Osiągały długość od kilku do kilkudziesięciu cm (największy odkryty trylobit miał 75 cm długości), ciało ich pokryte było chitynowym pancerzem, spłaszczone grzbietobrzusznie, członowane, podzielone na część głowową, tułowiową i ogonową. Od strony grzbietowej ciało trylobita było podłużnie podzielone na dwa płaskie płaty boczne oraz wypukły płat środkowy (nazwa trylobity wywodzi się od tych trzech płatów). W części głowowej umieszczone były segmentowane czułki. Oczy złożone oraz po 4 pary dwugałęzistych odnóży po obydwóch stronach tarczy głowowej, część wewnętrzna odnóży pełniła funkcje kroczne, część zewnętrzna zawierała narządy oddechowe (skrzela).
Liczba wyświetleń: 85