Loading...
Tabanidae – bąkowate
Ślepaki, zwane też czasem bąkami, stanowia dość dużą rodzinę muchówek (ok. 2500 opisanych na całym świecie gatunków, w Polsce – 50). Ze względu na swój charakterystyczny wygląd i sposób życia są dobrze znanymi owadami. Muchówki należące do tej rodziny są zazwyczaj duże (do 3 cm wielkości), krępe i mocno zbudowane. Mają charakterystyczną wypukłą głowę, z dużymi ubarwionymi w kolorowe desenie oczami. Ślepaki spotykane są najczęściej na łąkach i pastwiskach w pobliżu wód i terenów podmokłych. Samice są krwiopijne (samce odżywiają się pyłkiem kwiatów) i atakując ludzi, bydło, bądź konie powodują ukłuciami silne podrażnienia skóry.
Dojrzałe postacie ślepaków pojawiają się w naszym klimacie około połowy maja, lot ich może trwać do końca jesieni. Po kopulacji samice rozpoczynają loty w poszukiwaniu pokarmu. Żywiciel (duże ssaki) jest rozpoznawany za pomocą wzroku. Szczególnie intensywnie atakowane są zwierzęta ciemno ubarwione. Po odnalezieniu żywiciela samica przednimi nogami rozgarnia sierść i następnie żuwaczkami i szczękami rozcina skórę. Podczas wysysania krwi wpuszcza do ranki niewielką objętość śliny zapobiegającej krzepnięciu krwi. Po pobraniu krwi zaczyna się rozwój jajników zakończony wykształceniem jaj. Larwy ślepaków są drapieżnikami (rodzaje Tabanus i Chrysozona) lub saprofagami (rodzaj Chrysops). Spotykamy je w strefie przybrzeżnej zbiorników wodnych, na bagnach i torfowiskach a nawet w wilgotnej glebie. Ścisły związek ślepaków z dużymi ssakami stawia tę rodzinę muchówek w rzędzie ważnych gospodarczo pasożytów.
Na podstawie:
Trojan P. 1970. Ślepaki-Tabanidae. W: Klucze do oznaczania owadów Polski, Warszawa, 28, 21: 1-69.
Krzysztof Szpila
Liczba wyświetleń: 85
