[5]
Loading...
Ceratogyrus sanderi – ptasznik
Nazewnictwo
Nazwa angielska: Sandy horned baboon, Namibia horned baboon.
Systematyka
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.
| Domena: | eukarionty (Eucaryota) |
| Królestwo: | zwierzęta (Animalia) |
| Typ: | stawonogi (Arthropoda) |
| Podtyp: | szczękoczułkowce (Chelicerata) |
| Gromada: | pajęczaki (Arachnida) |
| Rząd: | Pająki (Araneae) |
| Podrząd: | Opisthothelae |
| Infrarząd: | Mygalomorphae |
| Rodzina: | Theraphosidae |
Gatunek opisany w 1906 roku przez Strand’a.
Wygląd
Samice dorastają do 5 cm ciała (z rozpostartymi odnóżami około 12 cm), samce są sporo mniejsze.
Należy do tzw. rogatych ptaszników – na tarczce grzbietowej występuje wydłużający się w miarę wzrostu pająka wyrostek. Ten tzw. róg najprawdopodobniej służy do magazynowania zapasów pokarmowych, które są wykorzystywane podczas suszy. Ceratogyrus sanderi ma ten róg rozwinięty najsłabiej z całego rodzaju Ceratogyrus.
Podstawową barwą pająka jest żółtawy brąz. Na całym ciele zwierzęcia występują nieregularne, rozmazane czarne plamy. Róg na tarczce grzbietowej jest ciemny. Nie ma różnic w ubarwieniu samic i samców. Młode pająki mają ubarwienie podobne do dorosłych osobników.
Występowanie
Na wolności występuje w Namibii i Zimbabwe.
Biotop
Suche, trawiaste tereny. W naturze kopie dość głębokie nory.
Długość życia
Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!
Aktywność
Zachowanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.
Należy do pobudliwych i większość osobników jest agresywna.
Do umacniania swoich kryjówek wytwarza niewielkie ilości sieci. Lubi kopać w podłożu. Młode cechuje dość duży przyrost podczas wylinki.
Jadowitość
Jest to ptasznik posiadający dość mocny jad.
Cechy szczególne
Terrarium
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.
Wymaga terrarium o wymiarach 30/30/30 cm. Jako podłoże można zastosować torf lub substrat kokosowy z niewielką domieszką żwiru. Jako kryjówkę można włożyć do terrarium kawałek kory.
Temperatura
Optymalna temperatura dla tego gatunku to 25-30°C, nocą kilka stopni niższa.
Wilgotność
Wilgotność powinna utrzymywać się na poziomie około 60-70%.
Oświetlenie
Żywienie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.
Młodym pająkom podajemy larwy mącznika młynarka i larwy much (tzw. białe robaki), starszym i dorosłym odpowiedniej wielkości świerszcze, karaczany, szarańczę, owady łąkowe.
Dymorfizm płciowy
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.
Dojrzały samiec ma na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy), a na przedniej, najdłuższej parze odnóży krocznych haczyki. Poza tym jest mniejszy niż samica.
Rozmnażanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.
Przed łączeniem należy parę dobrze nakarmić – samica może bowiem być agresywna w stosunku do samca, aczkolwiek zdarza się to niezwykle rzadko (najczęściej w przypadku, kiedy samica jest zbyt młoda). Przed kopulacją należy wpuścić samca do terrarium samicy na kilka dni. W kokonie może się znajdować od 80 do 250 jaj.
Uwagi
Nadaje się dla doświadczonych terrarystów.
Opracowanie i źródła informacji
Autor: Awikularia
Literatura:
F. Kovarik, Sklipkani, 1998;
E. Bruins, Encyklopedia terrarystyki, 2003;
H. J. Peters, Tarantulas of the world, Kleiner Atlas der Vogelspinnen, cz. 1, 2000;
H. J. Peters, Afrika’s Vogelspinnen, 1998;
N. I. Platnick, The World Spider Catalog, Version 5.5;
Rick C. West, www.birdspiders.com;
www.poecilotheria.com;
www.cyriocosmus.com;
Własne doświadczenia.[foto=921:jpg:okienko:right]Samica[/foto]
Liczba wyświetleń: 5871
