[7]
Loading...
Xenesthis immanis – ptasznik
Nazewnictwo
Inne nazwy to Lasiodora immanis i Xenesthis columbiana.
Nazwa angielska: Colombian Lesser Black Bird Eating Spider.
Systematyka
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.
| Domena: | eukarionty (Eucaryota) |
| Królestwo: | zwierzęta (Animalia) |
| Typ: | stawonogi (Arthropoda) |
| Podtyp: | szczękoczułkowce (Chelicerata) |
| Gromada: | pajęczaki (Arachnida) |
| Rząd: | Pająki (Araneae) |
| Podrząd: | Opisthothelae |
| Infrarząd: | Mygalomorphae |
| Rodzina: | Theraphosidae |
Gatunek sklasyfikowany w 1875 roku przez Ausserer’a.
Wygląd
Jest to pająk zaliczany do największych ptaszników. Dorasta do 7-10 cm ciała, z rozpostartymi odnóżami do 17-22 cm.
Jego podstawowym ubarwieniem jest czerń. Włoski na odnóżach i na odwłoku są długie i szorstkie. Na tarczce grzbietowej i pierwszym członie odnóży znajduje się fioletowo-różowy wzór w kształcie gwiazdy. Dorosłe samce i samice oraz młode różnią się do siebie ubarwieniem. Samce są bardziej kolorowe – na ich tarczce grzbietowej znajduje się bardzo wyrazisty, różowo-pomarańczowy wzór w kształcie gwiazdy. Odnóża są czarne, z fioletowym połyskiem. Młode podobne są do dorosłych samców.
Odmiany barwne
Xenesthis immanis występuje w dwóch odmianach barwnych. Common form (forma podstawowa) została opisana wyżej. Istnieje też Blue form (odmiana niebieska) – w tej formie odnóża pająka mają intensywnie niebieski kolor.
Występowanie
Na wolności szeroko rozpowszechniony; występuje od Panamy po Wenezuelę, w lasach deszczowych.
Biotop
Lasy deszczowe.
Długość życia
Aktywność
Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!
Zachowanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.
W obronie wyczesuje włoski parzące z odwłoka. Rzadko bywa agresywny.
Jadowitość
Terrarium
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.
Xenesthis immanis wymaga dużego terrarium, o wymiarach 40x40x40 cm, z minimalną 10 cm warstwą podłoża (torfu lub substratu kokosowego). Na kryjówkę nadaje się duży kawałek kory lub spory korzeń.
Temperatura
Optymalna temperatura dla tego gatunku to 24-26°C (nocą może spadać do 20°C).
Wilgotność
Wilgotność powinna utrzymywać się na poziomie 70-80%.
Żywienie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.
Młodym pajączkom podajemy małe świerszcze i larwy mącznika młynarka. Starsze i dorosłe osobniki chętnie polują na duże świerszcze, karaczany i szarańczę. Dorosłym samicom można od czasu do czasu podać małą mysz.
Dymorfizm płciowy
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.
Dojrzałe samce mają na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy), a na przedniej, najdłuższej parze odnóży krocznych haczyki.
Rozmnażanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.
W niewoli rozmnaża się niezwykle rzadko. Młode rosną szybko i mają bardzo długie odnóża. Samce dojrzewają po 2-2,5 roku, samice po 2,5-3 latach.
Opracowanie i źródła informacji
Autor: Awikularia
Literatura:
F. Kovarik, Sklipkani, 1998;
L. Klatil, Sklipkani krasavci s chlupatyma nohama, 1998;
E. Bruins, Encyklopedia terrarystyki, 2003;
G. Stadler, Vogelspinnen, 2000;
H. J. Peters, Tarantulas of the world, Kleiner Atlas der Vogelspinnen, cz. 2, 2000;
N. I. Platnick, The World Spider Catalog, 2000-2005;
Rick C. West, www.birdspiders.com;
www.poecilotheria.com;
www.cyriocosmus.com;
www.tarantulas.ru;
www.giantspiders.com;
Liczba wyświetleń: 19358
