Scolopendra heros

Scolopendra heros

Scolopendra heros (Girard, 1953) jest największą północnoamerykańską skolopendrą, a także jedną z największych na świecie. Według wielu ludzi jest to również najpiękniej ubarwiony gatunek, dorosłe osobniki osiągają grubo ponad 20 cm długości.

Odmiany barwne

Wyróżniamy cztery odmiany:

• Scolopendra heros var. heros (Girard, 1953)
• Scolopendra heros var. castaneiceps (Wood, 1862) – nazwa pochodzi od niemieckiego słowa 'kastanienbraun’ co oznacza kolor kasztanowy. Kolor głowy, tergitu zagłowowego oraz kolejnego. Nogi lokomocyjne koloru żółtego, pozostałe tergity oliwkowozielone, po wylince pięknego niebieskiego koloru.
• Scolopendra heros var. arizonensis (Kraepelin, 1903) – Głowa, tergit zagłowowy, oraz trzy ostatnie w ciemnych brązowawych tonacjach, pozostałe tergity pomarańczowo-czerwone, żółte a nawet mogą być koloru słomkowego. Anteny oraz ostatnia, 21 para nóg żywo pomarańczowa.
• Scolopendra heros var. prismatica (Cragin, 1885)

Czułki zbudowane z 24-26 odcinków, z czego od 4 do 6, a zazwyczaj 5 pierwszych jest połyskujące. Nazwy spotykane w handlu to 'Giant North American Centipede’oraz 'Giant Sonoran Centipede’.

Warunki
Scolopendra heros jest gatunkiem zamieszkującym tereny półpustynne, suchsze, niż siedliska wybierane przez większość skolopendr.

Występowanie

• Scolopendra heros heros możemy spotkać na terenie południowych stanów USA oraz na terenie Meksyku.
• Scolopendra heros castaneiceps – Georgia Alabama, Luizjana, Teksas, Nowy Meksyk.
• Scolopendra heros arizonensis jak sama nazwa wskazuje ogranicza się terytorialnie do Arizony.

Temperatura

Temperatura w dzień 21-28°C, w nocy 18-20°C.

Wilgotność

Wilgotność powietrza 35-50%. U podgatunku S. h. castaneiceps wilgotność powinna być wyższa, ok 60-70%.

Żywienie

Dorosłe osobniki karmimy świerszczami, karaczanami, młode natomiast małymi świerszczami, larwami mącznika młynarka, pinkami, itp. Pokarm niezjedzony usuwamy na następny dzień. Przy grymaszącym osobniku możemy uprzednio zabity pokarm zostawić na małej miseczkę (np. nakrętce po wodzie mineralnej), rano go usuwamy, jak i wszystkie niezjedzone resztki. Zapobiegnie to wdarciu się pleśni, która jest niebezpieczna dla skolopendr.

Terrarium

Jest to gatunek występujący w suchszych rejonach. Podłoże powinien stanowić głównie piasek, może byś zmieszany z torfem (w proporcji 3/2 lub wermikulitem, wtedy 9/1). Powinna być kryjówka aby mogła się schować, na przykład kawałek kory dębowej lub odpowiednio wyprofilowany i duży kamień. Obowiązkowo umieszczamy pojemniczek z wodą. Wystrój uzupełniamy wedle uznania, można dać roślinki (Sphagnum). Dla dorosłego osobnika terrarium powinno mieć w podstawie nie mniej niż 40×20 cm.
Uwaga! Skolopendry potrafią się wspinać po silikonie, w rogu terrarium. Radzę trzymać je w szczelnie zamkniętych (oczywiście wentylowanych) pojemnikach

Rozmnażanie

Potwierdzone przypadki, głównie w USA, głównie z odłowu. Rodzi się zazwyczaj 30 do 35 młodych, choć i zdarzają się mioty po 45 młodych.

 

Opracowanie i źródła informacji

Opracował: Grzegorz Pełka (2007) na podstawie własnych doświadczeń i literatury:
Dr. Graf Attems. 1930. Das Tierreich – Scolopendromorpha;
J.G.E. Lewis 1981. The biology of centipedes, Cambridge University Press;
Rowland M. Shelley. 2006. Catalog of the New World species of Scolopendra” Zootaxa 1253: 1–50;
Rowland M. Shelley. 2005. A Synopsis of the North American Centipedes of the Order Scolopendromorpha (Chilopoda).

Zdjęcia dzięki uprzejmości: Vincent Wisse oraz David T. Anderson.

Liczba wyświetleń: 2973