[6]
Loading...
Nazwa botaniczna: Anthurium, Istnieje ok. 500 gatunków Anthurium, pochodzących głównie z Kolumbii w tropikalnej Ameryce Środkowej.
Rodzina: Obrazkowate (Araceae)
Wielkość: Zależnie od gatunku osiągają wysokość od 20 do nawet 60 cm (przy dobrej opiece).
Wygląd: Anthurium to niewysokie epifityczne, byliny rosnące w koronach drzew, posiadają krótkie kłącza z których na długich i mocnych łodygach wyrastają sztywne liście z wyraźnie zaznaczonym nerwem głównym. Kwiaty są zgrupowane w niewielką (do 8 cm długości) kolbę otoczoną pochwą kwiatową. Rosną stosunkowo powoli, ale systematycznie, wytwarzając rocznie kilkanaście nowych liści.
Gatunki/odmiany:
- Anthurium andreanum – A. Andrego, osiąga wysokość 50 cm, ma duże sercowate jasnozielone liście, kwiaty (zależnie od odmiany) są czerwone, białe, różowe, żółte, seledynowe bądź zielonkawe z żółtą kolbą.
- Anthurium scherzerianum – A. Scherzera, osiąga wysokość 20-30 cm, kolba jest czerwona, cienka i poskręcana jak sprężyna. Pochwy kwiatowe także są czerwone, ale u niektórych odmian spotyka się także białe i różowe.
- Anthurium crystallinum, główną ozdobą tego gatunku jest jaskrawe zabarwienie nerwów na liściach. Kwiaty pojawiają się rzadko, tylko przy bardzo dobrej opiece.
Występowanie: Północne regiony Ameryki Południowej (Kolumbia, Wenezuela, Ekwador,Peru) a także Ameryka Środkowa (na południe od półwyspu Jukatan).
Informacje dodatkowe: Łacińska nazwa rodzajowa wywodzi się od greckich słów anthos – kwiat i oura – ogon, gdy człowiek spojrzy na kwiaty to od razu domyśla się skąd wzięła się ta nazwa. Rośliny te nienawidzą przesadzania i przesadzenie może grozić śmiercią okazu, dlatego lepiej jest sadzić je w doniczkach w których były zakupione i skrzętnie je ukryć.
Zastosowanie: Anturia sadzi się do terrariów tropikalnych, można je posadzić np. na konarach w siateczkach z ziemią bądź w specjalnych zagłębieniach na tylnej ścianie. Dobrze się komponują wraz z krotonami i storczykami. Jest dość odporne na uszkodzenia i może być sadzone do terrariów dla trochę większych i masywniejszych lokatorów (np. agama błotna, wąż pończosznik). Wszystkie gatunki są trujące!
Stanowisko: Roślina ta preferuje miejsca jasne lub półcieniste, ciepłe o średniej wilgotności powietrza. Ziemia powinna lekka (nie zbita), najlepiej jeśli jest to ziemia kwiatowa zmieszana z torfem, korą i styropianem, w proporcji 2:2:1:1.
Hodowla: Od czasu do czasu warto zrosić liście uważając przy tym aby nie zamoczyć kwiatów na których powstaną wtedy brązowe plamy, nawóz stosujemy raz na 2 tygodnie, zimą raz na 3 tygodnie bądź stosujemy pałeczki.
Zagrożenia:
- liście żółkną, opadają w zimie – zbyt zimno i mokro. Należy umieścić w miejscu cieplejszym i przewiewniejszym.
- liście suche, papierowe, niekiedy żółknące – roślina ma zbyt sucho, należy zwiększyć wilgotność powietrza.
Rozmnażanie: Przez podział ale zostawmy to lepiej specjalistom, gdyż bardzo łatwo można doprowadzić do obumarcia całej rośliny.
Opracowanie i źródła informacji
Fabian
Na podstawie własnych doświadczeń i literatury
- H. Heitz „Rośliny doniczkowe”
- D. Longman „Pielęgnowanie roślin pokojowych”
Liczba wyświetleń: 5698
To teraz ode mnie coś z praktyki. Od czasu, kiedy posadziłem w terrarium u Psalmopoeus irminia to samica schowała się do gniazda i je zamknęła warstwą pajęczyny oraz obsypała włóknem kokosowym. Z racji, że wystarczyło tylko dotknięcie liściem trzykrotki to trzykrotce prawie od razu ten liść zaczynał schnąć. Po wysadzeniu anturium z terra po 3 dniach zobaczyłem w nocy irenke poza gniazdem. A ja głupi myślałem, że wylinka idzie. Roślina nie jest delikatna, a nawet pokusze się, o stwierdzenie, że pancerna. Przesadzanie, rozsadzanie i ogólne zabawy z tą rośliną nie powoduje jej obumarcia. No chyba, że mam 'rękę’ do kwiatów, ale nie oszukujmy się, tak nie jest. Lubi ona dość dużą wilgotność powietrza.
Do terra z pajunami odradzam! Trzykrotka, skrzydłokwiat, ale nie te cholerne chwasty zwane anthurium andreanum.