Avicularia rufa – ptasznik

Avicularia rufa – ptasznik

Nazewnictwo

Nazwa angielska: Yellow – banded pink toe

Stara, niepoprawna i nieużywana już nazwa tego gatunku to Avicularia magdalena. Obie nazwy – angielską i „Avicularia magdalena” gatunek ten dzielił z Avicularia juruensis co wprowadzało spory zamęt wśród hodowców.

Systematyka

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.

Domena:	eukarionty (Eucaryota)
Królestwo:	zwierzęta (Animalia)
Typ:	stawonogi (Arthropoda)
Podtyp:	szczękoczułkowce (Chelicerata)
Gromada:	pajęczaki (Arachnida)
Rząd:	Pająki (Araneae)
Podrząd:	Opisthothelae
Infrarząd:	Mygalomorphae
Rodzina:	Theraphosidae

Avicularia rufa (Bauer, 1996)

Wygląd

Gatunek dość charakterystyczny, jednak występuje wyraźne podobieństwo do Avicularia juruensis i Avicularia ulrichea (nom. dub.).

Osobniki L1-L3 mają kolor typowy dla młodych Avicularia, wyróżniają się natomiast dłuższymi włoskami, około L4 zaczynają ciemnieć, około siódmej wylinki zaczynają nabierać kolorów typowych dla dorosłych, pojawia się typowy dla gatunku kolor, zanika młodzieńczy wzorek. Dorosłe osobniki charakteryzuje piękny, złoto – miodowy kolor na całym ciele, poza tylnymi odnóżami, które są nieco ciemniejsze. W hodowli prawdopodobnie na skutek krzyżowania z innymi gatunkami pojawiły się osobniki dużo ciemniejsze, wpadające w kolor niebieski i fiolet, niemniej jednak najbardziej cenione są osobniki o wyłącznie złoto – miodowym kolorze. Włoski tylnych odnóży jasne (białawe) na całej długości, bardzo charakterystyczne, wskazujące na pokrewieństwo z Avicularia juruensis, dłuższe niż u większości gatunków. „Uda” (femur) błyszczą się złotym kolorem. Krótkie włoski na odwłoku czarne. Charakterystyczny „cylindryczny” kształt odwłoka po najedzeniu – jest on znacznie dłuższy niż szerszy. Karapaks w kolorze przednich odnóży („miodowy”) Z wiekiem osobniki ciemnieją. Dorosłe samce ciemnozielono – złote z poblaskiem koloru fioletowego, szczególnie na karapaksie.

Dorosłe samice osiągają maksymalnie 7 cm DC (ale zwykle nie przekraczają 6 cm), samce dorastają do około 5 cm DC (ale zwykle nie przekraczają 4,5 cm).

Występowanie

Peru.

Biotop

Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!

Długość życia

Samice dożywają minimum 6-7 lat, samce minimalnie pół roku po ostatniej wylince, chociaż w dobrych warunkach żyją nawet do roku.

Aktywność

 

Zachowanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.

Pająki tego gatunku niemal nigdy nie przejawiają agresji, za to bardzo chętnie bronią się podobnie jak inne Avicularia wyczesywaniem włosków w napastnika poprzez pocieranie o niego odwłokiem. Z tego też powodu manipulacja przy nich może być utrudniona, szczególnie w gnieździe, z którego czasami nie sposób pająka wyciągnąć. Jad słaby.

Jadowitość

Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!

Terrarium

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.

Młode utrzymujemy w pojemnikach wyższych niż szerszych, dobranych do wielkości malucha. Dorosłe osobniki wymagają terrarium o minimalnych wymiarach 20x20x35 cm. W środku umieszczamy sztuczne, lub naturalne, ale wyłącznie niepleśniejące elementy wystroju takie jak liście i korzenie. Dbamy o dobrą wentylację terrarium zapobiegającą tworzeniu się pleśni.

Temperatura

Utrzymujemy temperaturę na poziomie 25-29°C, z nieznacznymi spadkami nocnymi (2-3°C). Ważne aby pająk miał możliwość wyboru najkorzystniejszego pod względem temperatury miejsca w terrarium.

Wilgotność

Wilgotność na poziomie 75-85%. Raz na kilka dni zraszamy ścianki terrarium, przedstawiciele rodzaju Avicularia bardzo chętnie pobierają z nich wodę.

Żywienie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.

Młode Avicularia rufa karmimy aktywnie poruszającym się pokarmem np. karaczanami szarymi, tureckimi, młodymi świerszczami. Starsze chętnie jedzą wszelkiego typu karaczany, można urozmaicić dietę drewnojadami, szarańczą, a nawet niedużymi karaczanami madagaskarskimi. Dbamy o regularnie usuwanie resztek pokarmu.

Dymorfizm płciowy

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.

Dojrzały samiec ma na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy), a na przedniej, najdłuższej parze kończyn krocznych haczyki.

Rozmnażanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.

Samice osiągają dojrzałość płciową około 10–11 wylinki, przy minimum 4,5 cm długości ciała, trzeba jednak pamiętać o tym że zbyt wczesna kopulacja może spowolnić, a nawet zatrzymać wzrost samicy, w związku z tym nie zaleca się dopuszczania przed osiągnięciem przez samicę około 5,3 cm długości ciała. Trwa to zwykle niecałe 2 lata. Samce dojrzewają zwykle po około 9–10 wylince, co zajmuje im 1–1,5 roku. Samce posiadają haki na przednich odnóżach, którymi podnoszą samice podczas kopulacji. Napełnionego samca umieszczamy w terrarium samicy, kontrolując cały przebieg kopulacji i w razie potrzeby asekurując samca. Po zakończonej kopulacji samca przekładamy do osobnego pojemnika. Dopuszczanie powtarzamy 2-3 razy napełnionym samcem. Kokon budowany jest zwykle od 1,5 do 4 miesięcy po kopulacji. Zostawiamy go z samicą na minimum 3,5 tygodnia, po czym odbieramy (po tym czasie w kokonie powinny być już nimfy II) Samica składa zwykle 70–200 jaj.

Uwagi

Gatunek znany i hodowany w Polsce, ale w dalszym ciągu niezbyt popularny. W ostatnim czasie napłynęło do Polski wiele młodych osobników. Starsze, dorosłe osobniki charakteryzują się pięknym, czystym kolorem, cześć z młodszych jest już zupełnie inna, ciemniejsza. Gatunek rozmnażany rzadko, głównie z powodu trudności w skompletowaniu czystej gatunkowo pary.

 

Opracowanie i źródła informacji

KATARZYNA PAŚ „PASIA”
opracowano na podstawie własnych doświadczeń

Liczba wyświetleń: 3914