Avicularia spp. – ptaszniki

Avicularia spp. – opis ogólny rodzaju

Avicularia spp. zamieszkują tylko lasy tropikalne i subtropikalne Ameryki Południowej. Rozległy obszar dystrybucji, który rozciąga się na całym północnym kontynencie południowoamerykańskim i zapewnia wiele różnych stref roślinności i warunków klimatycznych, można przypisać dużej zdolności adaptacyjnej tego rodzaju. Nierzadko można je spotkać jako „dodatkowych lokatorów” na plantacjach lub w pobliżu osiedli ludzkich.
Podczas gdy dorosłe zwierzęta tworzą swoje pajęcze gniazda w rozwidleniach gałęzi, dziupli drzew i liści, często w Bromeliach, zwykle 2-3 m wysokości, młode osobniki preferują plantacje bananów, nisko nad ziemia a także zazwyczaj nisko rosnące rośliny, takie jak Heliconia psittacorum . Tylko przy całkowitym wybarwianiu kryją się w kryjówkach w wyższej roślinności. Tworzone są żywe tuby w kształcie torby, które w zależności od wielkości zwierząt mogą mieć do 30 cm długości i 10 cm szerokości. Często sploty są dodatkowo zamaskowane korą, mchem, porostami i innymi elementami biotopu.

Podstawowe informacje o Avicularia

Do rodzaju Avicularia zaliczamy wg. katalogu Platnick’a ponad 57 sklasyfikowanych gatunków. Istnieją również gatunki odkryte, ale jeszcze nieopisane np. Avicularia sp. Ribelata (Boliwia), Avicularia sp. amazonica, Avicularia sp. Equador( sa to A. purpurea lecz w handlu sprzedawane pod tą nazwa sp Ekwador) i wiele innych. Są to nieduże(A.minatrix) nadrzewne i pięknie ubarwione pająki. Nazwa Avicularia pochodzi od łacińskiego słowa Avis – ptak i Cularia, co oznacza jedzący. Są prawdopodobnie pierwszymi odkrytymi przez człowieka ptasznikami. Początkowo sklasyfikowane były jako Aranea avicularia (dziś Avicularia avicularia) przez szwedzkiego uczonego Karla Linneusza (1707-1788) już w roku 1758. Inspiracja dla niego był rysunek, Sybilli Merian – podróżniczki, badacza owadów i kwiatów, który powstał w czasie jej podróży po Surinamie w roku 1699. Charakterystyczna cecha tego rodzaju są pokrywające ciało gęste i długie włoski, niektóre gatunki maja połyskującą tarczkę grzbietowa (karapaks),a na odwłoku tzw. „lusterko”. Avicularia występują w Ameryce północnej (Meksyk), środkowej (Panama, Kostaryka, Portoryko, Kuba) i południowej (Brazylia, Ekwador, Wenezuela, Gujana, Gujana Francuska, Surinam, Peru, Urugwaj, Paragwaj, Chile, Kolumbia),a także na znajdujących się w ich sąsiedztwie wyspach (Gwatemala, Gwadelupa, Martynika). Pająki z rodzaju Avicularia zamieszkują tereny lasów deszczowych charakteryzujący się klimatem równikowym wilgotnym i podrównikowym wilgotnym. Średnia temperatura tych obszarów to 17-30°C,a średnie opady wahają się w granicach 500 – 3000 mm, wyjątkiem jest Niz. Amazonki w Kolumbii – 7000-10000 mm. Spotkać je można w koronach drzew, kielichach kwiatowych bromelii, w pobliżu domostw, a także wśród plantacji banana czy ananasa. Dzięki swej budowie (typowej dla ptaszników o nadrzewnym trybie życia) zwinnie poruszają się wśród drzew, co pozwala im min. podkradać pisklęta z ptasich gniazd.

Gatunki w rodzaju Avicularia

affinis (Nicolet, 1849)……………………………………………………………………………Chile
alticeps (Keyserling, 1878)…………………………………………………………………Uruguay
ancylochira Mello-Leitão, 1923…………………………………………………………….Brasilien
anthracina (C. L. Koch, 1842)……………………………………………………………..Uruguay
aurantiaca Bauer, 1996………………………………………………………………………….Peru
avicularia (Linnaeus, 1758) ……………………………………………..Costa Rica bis Brasilien
avicularia variegata F. O. P.-Cambridge, 1896…………………………………………Brasilien
aymara (Chamberlin, 1916)…………………………………………………………………….Peru
azuraklaasi Tesmoingt, 1996……………………………………………………………………Peru
bicegoi Mello-Leitão, 1923………………………………………………………………….Brasilien
borelli (Simon, 1897)……………………………………………………………………….Paraguay
braunshauseni Tesmoingt, 1999…………………………………………………………..Brasilien
caesia (C. L. Koch, 1842)………………………………………………………………..Puerto Rico
cuminami Mello-Leitão, 1930……………………………………………………………….Brasilien
detrita (C. L. Koch, 1842)……………………………………………………………………Brasilien
diversipes (C. L. Koch, 1842)……………………………………………………………….Brasilien
doleschalli (Ausserer, 1871)………………………………………………………………..Brasilien
exilis Strand, 1907…………………………………………………………………………….Surinam
fasciculata Strand, 1907…………………………………………………………………Südamerika
fasciculata clara Strand, 1907………………………………………………………….Südamerika
geroldi Tesmoingt, 1999……………………………………………………………………..Brasilien
glauca Simon, 1891……………………………………………………………………………Panama
gracilis (Keyserling, 1891)……………………………………………………………………Brasilien
guyana (Simon, 1892)………………………………………………………………………….Guyana
hirschii Bullmer, Thierer-Lutz & Schmidt…………………………………………………..Ecuador
hirsuta (Ausserer, 1875)………………………………………………………………………….Kuba
holmbergi Thorell, 1890………………………………………………………….Französich-Guiana
huriana Tesmoingt, 1996……………………………………………………………………..Ecuador
juruensis Mello-Leitão, 1923…………………………………………………………………Brasilien
laeta (C. L. Koch, 1842)………………………………………………………Brasilien, Puerto Rico
leporina (C. L. Koch, 1841)…………………………………………………………………..Brasilien
metallica Ausserer, 1875……………………………………………………………………..Surinam
minatrix Pocock, 1903………………………………………………………………………Venezuela
nigrotaeniata Mello-Leitão, 1940…………………………………………………………….Guyana
obscura (Ausserer, 1875)………………………………………………………………….Kolumbien
ochracea (Perty, 1833)……………………………………………………………………….Brasilien
palmicola Mello-Leitão, 1945………………………………………………………………..Brasilien
panamensis (Simon, 1891)…………………………………………Mexiko, Guatemala, Panama
parva (Keyserling, 1878)……………………………………………………………………..Uruguay
plantaris (C. L. Koch, 1842)………………………………………………………………….Brasilien
pulchra Mello-Leitão, 1933…………………………………………………………………..Brasilien
purpurea Kirk, 1990……………………………………………………………………………Ecuador
rapax (Ausserer, 1875)…………………………………………………………………..Südamerika
recifiensis Struchen & Brändle, 1996………………………………………………………Brasilien
rufa Schiapelli & Gerschman, 1945…………………………………………………………Brasilien
rutilans Ausserer, 1875……………………………………………………………………..Kolumbien
soratae Strand, 1907……………………………………………………………………………Bolivien
subvulpina Strand, 1906………………………………………………………………….Südamerika
surinamensis Strand, 1907…………………………………………………………………..Surinam
taunayi (Mello-Leitão, 1920)…………………………………………………………………Brasilien
tigrina (Pocock, 1903)…………………………………………………………………………Uruguay
ulrichea Tesmoingt, 1996…………………………………………………………………….Brasilien
urticans Schmidt, 1994…………………………………………………………………………….Peru
velutina Simon, 1889……………………………………………………………………….Venezuela
versicolor (Walckenaer, 1837)…………………………………………..Guadeloupe, Martinique
violacea (Mello-Leitão, 1930)………………………………………………………………..Brasilien
walckenaeri (Perty, 1833)…………………………………………………………………….Brasilien

Jad i taktyki obrony

Avicularia nie posiadają silnego jadu, ich najczęstszą metoda obrony jest ucieczka. Powszechnie sądzi się, iż Avicularia nie wyczesują włosków parzących z odwłoku. Zdarza się to, lecz dość rzadko i raczej przypomina to samoczynne wypadanie włosków niż typowe wyczesywanie – lecz i takie można zaobserwowac. Robią to zazwyczaj większe osobniki (dorosłe samce czy samice). Typową cechą dla tych pająków jest także ciemny meszek po miejscu wyczesania. Pająki są łagodne i dość płochliwe, raczej nie spotyka się osobników agresywnych, a także do tej pory nie zanotowano przypadku ukąszenia. W przypadku ewentualnego ukąszenia, spożyć rozpuszczone w wodzie wapno (calcium) i udać się do lekarza w celu zaszczepienia przeciwko bakteriom tężca (Clostridium tetanus), które mogą znajdować się na zębach jadowych pająka.

Terrarium

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.

Postawa w terrarium zazwyczaj nie stwarza problemów w odpowiedniej aranżacji i zaprojektowaniu dla naszych podopiecznych. Zaleca się, aby terraria były wyższe niż szerokie, ponieważ muszą odzwierciedlać wąskie szczeliny i szpary jakie występują w drzewach jakie zamieszkują Avicularia. Dla małych gatunków (A.minatrix,Y. diversipes , C. laeta) 20x20x30 cm (długość/szerokośc/ wysokośc) jest wystarczająca. W przypadku większych gatunków podstawa powinna mieć wymiary 30×30 cm i wysokość 30 lub 40 cm. Urządzenie powinno składać się z rur/tub korkowych lub pionowego korka i tylnej ściany. Mogą też pojawić się rośliny lub grube gałęzie. W każdym przypadku ważne jest, aby zwierzę miało możliwość stworzenia kryjówki o odpowiedniej wielkości.
Szczególnie ważny jest odpowiedni klimat w terrariach. Jeśli uważamy, że Avicularia występuje na wysokich wysokościach, prawdopodobnie niemożliwe jest naśladowanie klimatu siedliska w terrarium wiernym naturze. Charakteryzuje się wysoką wilgotnością powietrza (70 do 90%) i stałym przepływem powietrza, co sprawia, że ​​oba te warunki w terrarium są jednocześnie trudne do zrealizowania. Dlatego wskazane jest trzymanie zwierząt tylko przy wilgotności 60-70% z podwójną wentylacją. Podwójna wentylacja jest absolutnie niezbędna, ponieważ nieuchronnie dochodzi do uderzenia powietrza w prostą wentylację, na którą bardzo wrażliwa jest Avicularia (grzyb Buchlungena). Aby Avicularia mogła nadal zaspokajać swoje wymagania dotyczące płynów, raz w tygodniu spryskaj pajęczynę, lub rośliny i ścianki terrarium świeża, zimna woda. Temperatura powinna wynosić około 24 ° C do 28 ° C w ciągu dnia i 20 ° C do 22 ° C w nocy

Żywienie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.

Ofiarami Avicularii zwykle padają w naturze różnorakie gatunki owadów, pająków, małych jaszczurek i żab. Trucizna jest bardzo powolna w stosunku do zwierząt ciepłokrwistych. Jednak małe płazy są bardzo szybko oszołomione przez truciznę.
Młode Karmimy 2-3 razy w tygodniu najlepiej wylęgiem karaczana tureckiego. dlaczego ? Pamiętajmy, że świerszcz jest na tyle drapieżny, że może uszkodzić naszego podopiecznego jeżeli ten będzie się zbliżał do wylinki lub będzie liniał. Pozostawienie takiej karmówki w małym pojemniku z Avicularia L1 to duże ryzyko. Znam w hodowlach częste przypadki pożarcia przez świerszcza pajączka porównywalnej wielkości.
Latem idealnie jako pokarm sprawdzają się ćmy, polecam karmić 1-2 razy w tygodniu, jest to pokarm wręcz idealny dla tych nadrzewniaków.

Rozmnażanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.

Młode pająki różnią się wyglądem od osobników dorosłych. Młode większości gatunków są różowe, z czarnymi końcówkami odnóży i z charakterystycznym wzorkiem na odwłoku, który zanika u osobników dorosłych większości gatunków (wyjątkiem jest Avicularia minatrix u której wzór pozostaje). Dorastają od 4,5 cm do 7 cm ciała, a z wraz z odnóżami od 9 cm do 15 cm.

Samce dojrzewają w większości przypadków po 8-10 wylinkach, co zajmuje im od 1,5 do 2,5 lat. Posiadają wtedy niewielkie (jak na ptaszniki) haki oraz bulbusy. Samiec napełnia bulbusy po 1-2 tygodniach od linienia.

Samice dojrzewają zazwyczaj już przy 9-10 wylince, lecz często jeszcze wtedy nie robią kokonów, a jeśli kokon powstanie jest w nim niewiele jajek. Starsze samice (np. Avicularia urticans, Avicularia versicolor) mogą zrobić kokon, w którym znajduje się nawet 250 jajek. Mniejsze gatunki mają mniej liczne mioty np. Avicularia minatrix ok. 50 jaj.

Hodowla Avicularia spp. zwykle nie sprawia trudności. Przeważnie kopulacja przebiega dość spokojne, tylko sporadycznie dochodzi do kanibalizmu. Kokony budują samice się po około dwóch do czterech miesiącach od krycia, gdy spełnione są warunki klimatyczne(znane sa przypadki, że samice robiły kokony nawet po 8 miesiącach od kopulacji !!!) Dlatego w tym momencie należy zapewnić wystarczająco wysoką wilgotność. Nawet niewielki wzrost temperatury do około 26 ° do 28 ° ma efekt stymulujący. Kokony zawierają do 300 jaj. Rozwój jaj do stadium nimfy trwa około 8 do 10 tygodni i zależy od temperatury.

Chów młodych  w warunkach domowych często określa się jako trudny i panuje powszechne przekonanie, że popularne L1 sa bardzo wrażliwe. Dlatego przytoczę tu opinie powszechnie znanego w Niemczech i innych krajach sprzedawce, hodowce i importera, który idealnie odpowiada w tej kwestii a wiec nie pozostaje mi nic innego jak tylko cytowanie R.P. Grabowicza:

„Owszem podczas całej swojej przygody z ptasznikami straciłem parę tysięcy Avicularia spp. Jednak główną przyczyną są nieodpowiednie warunki hodowlane.
W celu przybliżenia problemu posilę się przykładem:
Martynika ma inny klimat jak góry w Ekwadorze, tak samo Boliwia posiada różny klimat od Guyana. Brazylia możne być tropikalna (Avicularia spec MANAUS) albo chłodna (Avicularia fasciculata i Avicularia sooretama) można by podać jeszcze sporo przykładów. Zatem nie każda Avicularia preferuje te same warunki hodowlane. To trochę tak jakby ktoś pytał w jakim klimacie trzymać renifery, a w jakim jelenie z Karpat. Każda Avicularia potrzebuje indywidualnego rozpatrzenia warunków w jakich żyje. Avicularia spp. nie jest ani mniej ani bardziej podatna na padliwość od innych rodzajów ptaszników. Jednak wytrzymuje mniej od innych ptaszników jeśli chodzi o błędy hodowlane związane z utrzymaniem optymalnych warunków”  ( źródło: https://www.terrarium.com.pl/2311-peter-grabowitz-wywiad/ )

 

Wynika to z tego, że z jednej strony mają specyficzne wymagania dotyczące wilgoci i temperatury(zwłaszcza po wylince) a z drugiej strony są bardzo wrażliwe na uderzenie powietrza i obumieranie jeżeli warunki nie są zapewnione tj. czytamy ze zrozumieniem nie są bardziej padliwe od innych rodzajów ptaszników lecz mniej znoszą błędy popełniane przez amatorów naszego hobby. Zwłaszcza w typowych małych pudełkach z nawierconym wieczkiem-kliszówki- często nie podaje się wystarczającej wymiany powietrza. Zaleca się więc wyposażenie pojemników hodowlanych w dodatkowe otwory. W zależności od liczby otworów podłoże może być bardziej lub mniej wilgotne. W przypadku słabej wentylacji najlepiej jest unikać ciągle wilgotnej gleby-pryskamy częściej a mniej, niż dużo a raz. W każdym razie jednak jeden lub dwa razy w tygodniu należy dać trochę wody na pajęczynę spryskując, aby młode mogły uzupełnić poziom wody.

Zarówno młode, jak i dorosłe zwierzęta są ściśle samotne i zazwyczaj widząc osobniki z drugiego stadium nimfy traktuja je jako  pokarm. Otwierając kokon można zaobserwować dość duży kanibalizm u nimf rodzaju Avicularia. Wyjątkiem wydaje się być Avicularia minatrix, tak więc całe kolonie kilkuset osobników zostały były odnajdywane w naturze, co sugeruje, że A. minatrix ma subspołeczne zachowania, takie jak  dla przykładu  wskazują Poecilotheria, Hysterocrates lub Holothele (Pamiętajmy, że jeżeli prowadzisz hodowle grupową i wydaje ci się, że twoje pająki maja „za ciasno” to oznaka, że trzymasz je dobrze)

Problematyka rodzaju Avicularia

Z dzisiejszej perspektywy klasyfikacja rodzaju Avicularia obfituje w wiele błędów. Wiele opisów gatunków jest bardzo starych i / lub niekompletnych; zdeponowany holotyp jest bezużyteczny lub utracony. U niektórych zwierząt opis został sporządzony tylko na podstawie zebranych wylinek. Ponadto rodzaj musiał służyć w przeszłości jako rodzaj „tymczasowy”. Tak powinno być, według Platnick Avicularia spp. w Paragwaju, Urugwaju i Chile. Jeśli jednak spojrzysz na rodzaj tych zwierząt, które zostały pierwotnie opisane, możesz zobaczyć, że wszystkie należały do ​​Eurypelmy. Gdy Raven (1985) ogłosił Eurypelmę jako synonim Avicularii, wszystkie gatunki Eurypelma, których nie można było zidentyfikować za pomocą Aphonopelmy, Brachypelmy lub Grammostoli, umieszczono w rodzaju Avicularia, czy należały do ​​niego, czy nie. W rzeczywistości żadne znaleziska Avicularii nie zostały jeszcze udokumentowane w Paragwaju, Urugwaju i Chile.

Długa lista wątpliwych gatunków sprawia, że ​​rewizja gatunków jest absolutnie konieczna. Dziś już wiemy,że prace na Uniwersytecie Butantan w Bazyli ( link:https://zookeys.pensoft.net/article/10717/)to tylko czubek góry lodowej, gdyż wyodrębnienie 3 nowych rodzajów nie rozwiązuje problemu. Poważnym problemem jest tutaj fakt, że do tej pory nie znaleziono stabilnych cech taksonomicznych w obrębie gatunku, które pozwoliłyby na jasny opis. Dlatego nawet aktualne opisy gatunków często nie pozwalają na jasne określenie przynależności gatunkowej. W związku z tym podejrzewa się, że wiele opisanych gatunków może nie być odrębnymi gatunkami, ale kolorowymi pojedynczymi „osobnikami”, które rozwinęły się z powodu szerokiego rozpowszechnienia i braku barier geograficznych(wykluczamy endemity). Aby to wyjaśnić, należałoby przeprowadzić wszechstronne badanie zmienności różnych cech taksonomicznych.
W ten sposób doświadczony importer/hodowca często znajduje lokalizację jako kryterium decydujące i to staje się jasne. W przeszłości importerzy zwykle nie zadawali sobie trudu, aby zadeklarować znalezione zwierzęta z prawidłowym wskazaniem miejscowości lub nawet porównać je z materiałem innego typu. Czasami z niewiedzy, ale często także z zysku, ponieważ zwykłe nazwy, takie jak Avicularia metallica lub Avicularia avicularia, sprzedają się lepiej niż np.  Avicularia sp. „Gujana”. To samo dotyczy hodowli tych zwierząt: wielu hodowców hobbystów przekroczyło fałszywie zadeklarowane zwierzęta i wyprodukowało płodne „hybrydy”. W rezultacie dzisiaj w naszych terrariach mamy dużo Awicularii, w których prawie niemożliwe jest prześledzenie ich pochodzenia -nadmienimy, że zakup dorosłych samców głownie „niebieskich gatunków”, które jako dorosłe pozbywają się charakterystycznej barwy przed adult jest wyjątkowo trudne. Jest to temat, który zostanie jeszcze rozwinięty, lecz obecnie nie posiadam wystarczająco dużo zebranych materiałów- ale Jaroo działa- możecie być pewni :P
Chociaż Avicularia jest częściej stosowana u wielu gatunków, można ją podzielić na odrębne grupy(nazywamy je kompleksy): 

kompleks gatunków Avicularia avicularia
(Brazylia, Gujana, Gujana Francuska, Surinam, Wenezuela) 

Kompleks gatunków Avicularia urticans
(Peru, Brazylia)

Avicularia huriana –  Komplex
(Ekwador, Peru)

Znane pojedyncze gatunki:
A. minatrix (Wenezuela), A. versicolor (Gwadelupa, Martynika), A. laeta (Puerto Rico), A. diversipes (Brazylia), A. sooretama (Brazylia), A. gamba (Brazylia), A. cf. ” pulchra ”(Brazylia), A. cf.„ juruensis ”(Brazylia), A. hirschii (Ekwador), A. purpurea (Ekwador), A. por. „azuraklaasi” (Peru), A. sp. „Amazonica” (Brazylia), A. sp. „Riberalta” (Boliwia), A. sp. „Rio Madre” (Boliwia)

 

 

Opracowanie i źródła informacji
Literatura:
N. I. Platnick, The World Spider Catalog, Version 5.5;
E. Bruins, Encyklopedia terrarystyki,1999;
własne doświadczenia;

Liczba wyświetleń: 15995