[5]
Loading...
Blaptica dubia – karaczan argentyński
Karaczan argentyński (Blaptica dubia, Audinet-Serville, 1839) to karaczan średniej wielkości. Dorosłe osobniki dorastają do 40-50 mm. Gatunek ten charakteryzuje się bardzo silnym dymorfizmem płciowym. Samce są węższe i uskrzydlone. Skrzydła przeważnie czarnego koloru, rozjaśnione u podstawy i na krawędziach. Przedplecze ciemne, jasno obrzeżone. Samice nie posiadają rozwiniętych skrzydeł, mają tylko ich zawiązki brunatnego koloru. Segmenty odwłoka są przeważnie czarne, z jasnymi smugami w przedniej i środkowej części. Przedplecze podobne jak u samców. Bezskrzydłe larwy są trochę jaśniejsze niż należące do ich bliskich krewniaków, przeważnie barwy szarobrązowej.
Nazewnictwo
Nazwa polska: Karaczan argentyński
Nazwa angielska: Dubia cockroach
Nazwa niemiecka: Argentinischen Schabe
Nazwa czeska: Šváb argentinský
Występowanie
Pierwotnie gatunek ten występował na terenie Gujany Francuskiej i Brazylii. Obecnie spotykany na kilku kontynentach, głównie jako popularny owad karmowy.
Biotop
Gatunek związany z podszytem lasów tropikalnych. Spotykany jest również często na terenie osiedli ludzkich (synantrop).
Terrarium
Wszystko zależy od celu i potrzeb naszej hodowli. Małe kolonie, liczące kilkadziesiąt, kilkaset osobników, można trzymać w pojemnikach 20x30x25 cm. Polecane są jednak większe (stare akwaria, faunaboxy, plastikowe pudła). Terrarium nie wymaga pokrywy gdyż Blaptica dubia nie wspina się po szybach, a uskrzydlone samce nie latają. W wystroju terrarium należy zadbać o odpowiednią liczbę kryjówek. Jeśli trzymamy je jako zwierzęta ozdobne, mogą je stanowić duże kawałki kory, płaskie kamienie, skorupy orzecha kokosowego. W przypadku hodowli karmowej, w celu zwiększenia zagęszczenia osobników na jednostkę powierzchni, doskonale nadają się do tego celu wytłaczanki od jajek i „rurki” po rolkach papieru toaletowego. Uzupełnieniem pojemnika mogą być miska na mokry pokarm i poidełko z wilgotną gąbką.
Jeśli chodzi o podłoże, polecam hodowlę Blaptica dubia bez niego. Ułatwia to utrzymanie czystości, młode osobniki nie zakopują się i łatwiej je wyłapać, istnieje mniejsza szansa na pojawienie się roztoczy i grzybów. Trzymanie tego gatunku na podłożu ma powyższe niedogodności, jednak pozwala na utrzymywanie większej wilgotności, którą karaczany te lubią. Substrat może stanowić niemal wszystko, od włókna kokosowego po wióry z drzew liściastych i próchno. Karaczanów nie doświetlamy. Preferują ciemność, jednak można jednak zachować dobowy cykl oświetlenia.
Żywienie
Jako zwierzę wszystkożerne zjada niemal każdy podany pokarm. Owoce (głównie jabłka) i warzywa to podstawa. Nie polecane są „miękkie”, szybko psujące się owoce (np. banany, śliwki). Dietę wzbogaci w białko: mięso, sucha psia/kocia karma, suszony kiełż, płatki dla ryb. Pokarm staramy się podawać w takich ilościach, by karaczany były w stanie uporać się z nim w ciągu nocy. Zapobiegnie to ewentualnemu pojawieniu się roztoczy i pleśni.
Dymorfizm płciowy
Jako gatunek o silnie rozwiniętym dymorfizmie płciowym, nie nastręcza to trudności w przypadku dorosłych owadów. Płeć larw oceniamy jak u wszystkich karaczanów, patrząc na spodnią część odwłoka. Jeśli znajduje się tam mały, dodatkowy segment, jest to samiec.
Rozmnażanie
Blaptica dubia jest gatunkiem jajożyworodnym. Samice inkubują pakiet jaj (zwany ooteką) wewnątrz odwłoka. Proces ten trwa ok. miesiąc od momentu „wietrzenia” ooteki. „Wietrzenie” to proces twardnienia pakietu, który samica wysuwa na krótki czas z odwłoka (najczęściej na kilkadziesiąt minut). W tym czasie szukają spokojnego, ukrytego miejsca. Wystraszone, potrącane przez inne osobniki, często gubią jaja. Taka ooteka jest już stracona, jej prawidłowa inkubacja nie jest możliwa w sztucznych warunkach. W jednym „miocie” na świat przychodzi średnio ok. 30 młodych. Początkowo mierzą ok. 4 mm. W temperaturze 28-32°C osiągają dojrzałość już po 2 miesiącach. W niższych temperaturach okres ten może się znacznie wydłużyć. Dorosłe osobniki należą do długowiecznych owadów. Wg. dostępnych źródeł mogą żyć nawet 2 lata (średnio ok. półtora roku).
Skarmianie
Blaptica dubia jest doskonałym owadem karmowym dla osób chcących wykarmić większe zwierzęta.
Uwagi
Zalety
- mnoży się dość dobrze
- ma małe wymagania, może go trzymać nawet niedoświadczony hodowca
- jest dość odporny na przesuszanie, dużą wilgotność, pleśń i inne czynniki, potencjalnie zabójcze dla świerszczy
- dobrze znosi duże przegęszczenia, gdyż występuje u niego minimalny kanibalizm
- nie wspina się po szybach i nie lata
Wady
- wydzielanie substancji obronnych, cuchnących i alergizujących
- dłuższy cykl rozwojowy i mniejsza płodność niż np. Nauphoeta cinerea.
Opracowanie i źródła informacji
Opracował Dariusz Kucharski oraz Gordon na podstawie własnych doświadczeń oraz literatury:
Crespo F.A., del Carmen Valverde A., 2003: Introduccion al conocimiento de las „cucarachas” del Uruguay (Blattaria). Entomol. Vect. 10 (4): 587-594
http://www.cricketfood.com/artroach.php
Liczba wyświetleń: 61522
