Brachypelma smithi – ptasznik czerwonokolanowy

Brachypelma smithi – ptasznik czerwonokolanowy

Uwaga! Artykuł w trakcie opracowywania, może zawierać błędy.

 

Nazewnictwo

Nazwa polska: Ptasznik czerwonokolanowy
Nazwa angielska: Mexican Redknee Tarantula
Nazwa francuska: Mygale à genoux rouges du Mexique
Nazwa hiszpańska: Tarántula mexicana de rodillas rojas

Synonimy

• Eurypelma smithi
• Euathlus smithi
• Avicularia smithi
• Brachypelma annitha

Systematyka

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.

Domena:	eukarionty (Eucaryota)
Królestwo:	zwierzęta (Animalia)
Typ:	stawonogi (Arthropoda)
Podtyp:	szczękoczułkowce (Chelicerata)
Gromada:	pajęczaki (Arachnida)
Rząd:	Pająki (Araneae)
Podrząd:	Opisthothelae
Infrarząd:	Mygalomorphae
Rodzina:	Theraphosidae

Gatunek ten został sklasyfikowany w 1897 roku przez Cambridge’a.

• Historia gatunku B. smithi i B. hamorii.

Wygląd

Jest to pięknie ubarwiony ptasznik, który przez swą urodę został prawie całkowicie wytępiony w środowisku naturalnym. Z tego powodu został wciągnięty na listę gatunków prawnie chronionych. Obecnie nieporównanie więcej osobników tego gatunku znajduje się w naszych domach niż na wolności – mnoży się z dużym powodzeniem w hodowlach amatorskich.

Ze względu na swój atrakcyjny wygląd oraz na dużą liczbę młodych w kokonie ptasznik ten często gości w naszych domach.

Dorosły pająk jest przepięknie ubarwiony: tarczkę grzbietową ma czarną z perłową obwódką, odwłok czarny z dłuższymi, perłowymi włoskami, na odnóżach znajdują się pomarańczowe plamki. Nie ma różnic w ubarwieniu samca i samicy.

Występowanie

Na wolności występuje w Meksyku, w stanie Guerrero, wzdłuż brzegowej części gór Sierra Madre del Sur i na zachód od zagłębia rzeki Balsas. Jego północną granicę stanowi rzeka Balsas, która jest barierą geograficzną oddzielającą Brachypelma smithi od bardzo podobnego gatunku B. hamorii.

Biotop

Długość życia

Brachypelma smithi to pająk długowieczny, samice często dożywają 20 lat; samce żyją krócej, do 2 lat po ostatniej wylince.

Aktywność

Głównie nocna.

Zachowanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.

Ptasznik ten ma łagodne usposobienie, jedyną nerwową reakcją jest wyczesywanie włosków parzących z odwłoka.

Jadowitość

Jad nie stanowi zagrożenia dla człowieka.

Terrarium

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.

Potrzebuje terrarium o wymiarach 30/20/30 cm (dł./wys./szer.). Podłożem do terrarium może być torf kwaśny lub substrat kokosowy. Można także urządzić terrarium wsypując do jego części warstwę grubszego żwiru. Przydatna jest połówka łupiny orzecha kokosowego lub korzeń jako kryjówka oraz miseczka na wodę. Niektóre ptaszniki same przebudują sobie terrarium, kopiąc norkę lub wykopując rośliny. Urządzenie terrarium zależy od pomysłowości przyszłego właściciela pająka.

Temperatura

Optymalna temperatura dla tego gatunku to około 25-26°C w dzień z lekkimi spadkami do 22-23°C w nocy.

Wilgotność

Wilgotność nie musi być wysoka, wystarczy 60-65%. Najlepszym sposobem na utrzymanie wilgotności, jest nalewanie wody w jeden róg terrarium. Zwierzę samo zdecyduje, w której części zechce przebywać.

Żywienie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.

Pokarm to różnego rodzaju owady: świerszcze, karaczany, szarańcza, larwy mącznika młynarka, owady łąkowe. Wyrośniętym osobnikom można podać od czasu do czasu małą myszkę. Często młode osobniki Brachypelma smithi niechętnie przyjmują pokarm. Można wtedy podwyższyć temperaturę i wilgotność w terrarium, ale nie jest to gwarancją wzrostu apetytu. Jeżeli pająk nadal jest niejadkiem – no cóż, trzeba się z tym pogodzić. Pająki karmimy raz, dwa razy na tydzień, młode trzy, cztery razy w tygodniu. Niezjedzone resztki pokarmu należy usunąć, aby nie dopuścić do rozwoju pleśni.

Dymorfizm płciowy

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.

Dojrzały samiec ma na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy), a na przedniej parze odnóży haczyki. Imponujące rozmiary, 7-8 cm ciała, osiągają po około 6 latach.

Rozmnażanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.

Dojrzałość płciową samice osiągają po około 4-5 latach, samce po 3-4 latach. Przy wysokiej temperaturze hodowli czas oczekiwania na dojrzałość można skrócić o około rok.

Rozmnażanie nie sprawia większych problemów, samice rzadko atakują swoich partnerów. Co nie przeszkadza im szybko uciekać po kopulacji… Samica wytwarza w ciągu kilku tygodni (lub miesięcy – zależy to od warunków hodowli, jak i od samej samicy) kokon, który młode pajączki opuszczają po 7-8 tygodniach. W kokonie znajduje się przeciętnie od 200 do 600 jajeczek. Zdarza się także wielki kokon, w którym jest do 1000 jaj.

Młode Brachypelma smithi nie mają ubarwienia osobników dorosłych. Pojawia się ono stopniowo, wraz ze wzrostem pająka. Małe pajączki są różowe z ciemną plamką na odwłoku. Kolory zaczynają pojawiać się po 5 wylince, na początku słabo widoczne, po kolejnych dwóch-trzech linieniach ptasznik jest miniaturką dorosłego osobnika.

 

 

Opracowanie i źródła informacji

Opracowała Awikularia

Literatura:
L. Klatil, Sklipkani krasavci s chlupatyma nohama, 1998;
F. Kovarik, Sklipkani, 1998;
F. Kovarik, Chov sklipkanu, 2001;
E. Bruins, Encyklopedia terrarystyki, 2003;
N. I. Platnick, The World Spider Catalog, Version 5.5;
B. Klaas, Vogelspinnen im Terrarium, 1993;
M. Toran, Bezobratle potvurky, 2004;
Rick C. West, www.birdspiders.com
www.poecilotheria.com
www.tarantulas.ru
www.cyriocosmus.com
własne doświadczenia
Uwagi o wilgotności dodał: Atrax

Liczba wyświetleń: 22910