Bronchocela jubata – agama

Bronchocela jubata (Dumeril i Bibron, 1837) to nadrzewna agama o bardzo delikatnej i szczupłej budowie ciała. Charakteryzuje się smukłym ciałem i bardzo długim ogonem, mogącym stanowić ponad 2/3 długości całego ciała. Dorosłe osobniki osiągają ok 50-55 cm długości. Tułów silnie spłaszczony i stosunkowo wysoki. Kończyny długie i smukłe o bardzo wydłużonych palcach na dłoniach i stopach. Głowa niska, wydłużona o spiczastym pysku. Worek skórny na podgardlu dobrze wykształcony, duży zwłaszcza u samców. Na karku oraz przedniej części grzbietu grzebień utworzony z ostrych, lancetowatych łusek, które nie są jednak zbyt sztywne. Największe łuski znajdują się bezpośrednio za głową i zmniejszają się w stronę ogona. Ciało pokryte szorstkimi, zachodzącymi na siebie łuskami z wyraźnym kilem. Ubarwienie osobników obu płci zdominowane jest przez różne odcienie zieleni. Na jasnozielonym tle widoczny jest nieregularny deseń z ciemniejszych, oliwkowych lub brązowo-zielonych pręg. Wierzch i boki głowy są brązowo-zielone. W przedniej części ciała, na pysku, policzkach i w okolicach barków często występują bladozielone, jasne plamy. Łuski w okolicach pyska niekiedy są żółtawe lub kremowe. Podgardle i podbrzusze bladozielone i jednolite. Grzebień karkowy u niektórych osobników żółtawy. Ogon jest zielony u nasady i ciemnieje ku końcowi. Na tylnej połowie ogona często występują białe lub kremowe plamki. Osobniki młode są ubarwione podobnie jednakże deseń plam i cętek jest niewidoczny lub zaznaczony bardzo słabo.

Nazewnictwo

Nazwa angielska: Green Crested Lizard, Maned Forest Lizard

Podgatunki

Brak wyróżnionych podgatunków.

Długość życia

Ok 10 -15 lat

Występowanie

Filipiny, Indie, Indonezja, Kambodża, Tajlandia

Aktywność

Dzienna

Odmiany

Brak.

Wygląd

Wygląd samca

Osobniki obu płci wyglądają podobnie, dymorfizm płciowy nie jest zbyt wyraźnie zaznaczony. Samiec zazwyczaj jest nieco masywniejszy o większej głowie i wyższych łuskach w grzebieniu karkowym. Worek podgardzielowy jest większy. Deseń plam na ciele podczas okresu godowego staje się bardziej kontrastowy i widoczny. Agama ta charakteryzuje się znacznie niższym poziomem agresji wewnątrzgatunkowej w porównaniu z pokrewnymi gatunkami. Walki między samcami niemal zawsze mają charakter ściśle zrytualizowany i bardzo rzadko dochodzi do agresji fizycznej.

Wygląd samicy

Samica wyglądem jest zbliżona do samca. Zazwyczaj samice są nieco mniejsze i mniej masywnie zbudowane.

Cechy szczególne

Przedstawiciele rodzaju Bronchocela wykazują bliskie pokrewieństwo z agamami z rodzaju Calotes. Przed długi czas były nawet umieszczane przez systematyków w tym samym rodzaju. Jednakże na podstawie charakterystycznych cech morfologicznych ostatecznie rozdzielono je na dwa rodzaje.

Bronchocela jubata wykazuje znacznie mniejszą aktywność ruchową w porównaniu do spokrewnionych agam z rodzaju Calotes. Większość czasu pozostaje nieruchomo wśród konarów czatując na owady. Atakują zdobycz która nieopatrznie zbliży się w bezpośrednie sąsiedztwo. Długie kończyny i ogon ułatwiają tym gadom utrzymywanie równowagi oraz wspinanie się nawet wśród bardzo cienkich gałęzi.

Biotop

Bronchocela jubata zasiedla przede wszystkim lasy tropikalne, zawsze w pobliżu źródła wody. Niekiedy spotykana jest również w zaroślach powstałych po wykarczowaniu lasu a także na obszarach uprawnych, zwłaszcza w sadach i ogrodach. Prowadzi głównie nadrzewny tryb życia, chociaż niekiedy poszukuje pokarmu również wśród niskiej roślinności i traw. Najczęściej przebywa w koronach drzew i wybiera gatunki roślin o bardzo gęstych i licznych gałęziach, które stanowią naturalną ochronę przed drapieżnikami. Unika obszarów na których roślinność zrzuca liście w okresie suchym, najczęściej można ją spotkać w rejonach w których roślinność pozostaje zielona przez cały rok.

Temperatura

W dzień 24-26°C, pod promiennikiem do 30°C. W nocy nie mniej niż 20°C.

Wilgotność

70-80% w dzień, do 90% w nocy.

Terrarium

Terrarium dla tych agam powinno mieć charakter tropikalny, z dużą ilością konarów do wspinaczki. W centralnej części zbiornika najlepiej ułożyć dobrze widoczny i odsłonięty konar, który będzie stanowił grzędę dla osobnika dominującego oraz centrum zachowań społecznych w przypadku hodowli kilku osobników. Jak najbardziej wskazane jest umieszczenie w terrarium roślinności tropikalnej, która będzie upodobniała warunki hodowli do warunków naturalnych. Roślinność będzie pomagała utrzymywać odpowiedni mikroklimat a jednocześnie będzie stanowić schronienie dla zwierząt. Jaszczurki te bardzo źle znoszą brak zielonych roślin, gdyż przyzwyczajone są do przebywania wśród zielonych przez cały rok liści. Brak tego typu wystroju powoduje u gadów apatię, brak apetytu niekiedy prowadzi do śmierci w wyniku stresu. Wodę spijają niemal wyłącznie z dużych liści oraz konarów. Przy wyborze roślin należy zachować ostrożność aby nie umieścić żadnych roślin trujących. Alternatywnym rozwiązaniem jest zastosowanie sztucznej, zielonej roślinności o miękkich i pozbawionych ostrych krawędzi elementach. Dobrym rozwiązaniem jest wyłożenie części ścian w terrarium matami korkowymi lub kokosowymi. Będą one stanowiły dodatkową przestrzeń do wspinaczki a także ograniczą ryzyko wystąpienia kontuzji powstałych prze zderzeniu z twardymi ścianami. Agamy te wymagają wysokiej wilgotności dlatego bardzo ważne jest aby umieścić wewnątrz terrarium niezbyt głęboki zbiornik z wodą. W naturze rzadko korzystają z naziemnych źródeł wody, w niewoli jednak chętnie zażywają kąpieli. Oprócz tego konieczne jest regularne spryskiwanie terrarium wodą.

Wielkość terrarium dla dorosłego osobnika minimalnie 60x60x90 cm. Wielkość terrarium dla haremu 80x80x100 cm.

Oświetlenie

Cykl 12 godzinny. Stosujemy UVB 5%.

Żywienie

Odżywiają się różnorodnymi owadami jednak w naturze najchętniej polują na motyle, ćmy, ważki oraz chrząszcze. Sporadycznie uzupełniają jadłospis kolorowymi płatkami kwiatów i owocami. W niewoli trzeba podawać im pokarm jak najbardziej urozmaicony, różne gatunki świerszczy i karaczanów, mole, ćmy, plankton łąkowy z obszarów czystych ekologicznie. Unikamy podawania larw chrząszczy ze względu na niską wartość odżywczą.

Rozmnażanie

Niewiele wiadomo na temat rozmnażania tego gatunku w niewoli. Samica po kopulacji schodzi na ziemię i wyszukuje miejsce o piaszczystym podłożu w bezpośrednim sąsiedztwie drzew lub krzewów. Często na gniazda wybierają śródleśne ścieżki zwierząt. Lęg jest nieliczny, samica składa 2-5 jaj. Inkubacja trwa około 7 tygodni.

Zimowanie

Brak danych.

Uwagi

Niemal wszystkie osobniki dostępne w handlu pochodzą z odłowu, dlatego po ewentualnym zakupie konieczne jest przeprowadzenie kwarantanny i odrobaczenia. Często po transporcie są silnie zestresowane i odwodnione. Ze względu na delikatną budowę ciała bardzo często osobniki z odłowu wykazuję liczne urazy mechaniczne, połamane kończyny i palce, ubytki ogona. Po aklimatyzacji jaszczurki te stosunkowo łatwo przyzwyczajają się do opiekuna, zwłaszcza samce i tracą początkową płochliwość i stają się ufne w stosunku do opiekuna. W warunkach hodowlanych rzadko rozmnażają się co spowodowane jest najczęściej tym, że łączone ze sobą osobniki pochodzą z różnych populacji u których zachowania rozrodcze mają miejsce w innym czasie. Bardzo sporadycznie dochodzi do lęgów i rozmnożenia w hodowlach amatorskich.

Opracowanie i źródła informacji

Źródła informacji

Na podstawie własnych doświadczeń oraz:
1. Reptile-database.reptarium.cz
2. Smith, M A (1941) Fauna of British India. Reptilia and Amphibia.
3. Barts, M. & Wilms, T. 2003. Die Agamen der Welt. Draco

Liczba wyświetleń: 4086