Byblis sp. – byblis

Byblis sp. – byblis

Byblis (Byblis sp., Richard Anthony Salisbury, 1808) to grupa roślin owadożernych zamieszkujących głównie Australię oraz Nową Gwineę. Ich pokrój łudząco przypomina Drosera indica jednak byblis od rosiczek odróżnia budowa kwiatu (specyficzne ułożenie pylników i słupka względem siebie) oraz brak zdolności aktywnego ruchu gruczołów produkujących lepką ciecz. Byblis zwana czasem „rainbow plant” (tęczową rośliną?) swoją nazwę zawdzięcza kolorowym rozbłyskom słońca na kroplach lepkiej cieczy którą pokryta jest cała roślina.

W naturze byblis występuje na wilgotnych piaskach lub bagnistym podłożu. Byblis aquatica, jako wyjątek, rośnie zanurzona częściowo w wodzie.

Do niedawna znane były wyłącznie dwa gatunki: Byblis gigantea, Byblis liniflora. Lata 90 XX wieku przyniosły jednak kolejne odkrycia które pozwoliły wyłonić cztery nowe gatunki: Byblis rorida, Byblis lamellata, Byblis aquatica, Byblis filifolia.

Biolodzy do dnia dzisiejszego mają wątpliwości co do możliwości wytwarzania enzymów trawiennych przez byblis. Podejrzewa się, że w trawieniu ofiar pomagają symbiotyczne grzyby, bakterie lub owady.

Najprawdopodobniej jednak organizmy symbiotyczne pomagają swoimi enzymami w „otwarciu” chitynowego pancerzyka złapanego owada. Resztą zajmują się już sama roślina.

Byblis sp. – jednoroczne łatwe w uprawie

Byblis jednoroczne, o niskim poziomie trudności w uprawie.

Gatunek

Byblis liniflora – Australia północna, Papua-Nowa Gwinea, , Richard Anthony Salisbury, 1808r.

Długość życia

Roślina jednoroczna. Zapewniając odpowiednio dużo światła oraz utrzymując optymalną temperaturę i wilgotność roślina przeżywa czasem 1,5 do 2 lat.

Wielkość rośliny

Roślina o niewielkich rozmiarach – 5 do 25cm.

Podłoże

Mieszanka piasku i torfu lub sam mech torfowiec.

Kwitnienie i uzyskiwanie nasion

Roślina nie wymaga zapylenia krzyżowego. Pyłek przenosimy małym pędzelkiem z jednego kwiatu na znamię słupka innego (można przenosić pyłek pomiędzy kwiatami tej samej rośliny).

Uwagi na temat wysiewu i aktywacji nasion

Stratyfikacja nasion nie jest wymagana. Nasiona wysiewamy na powierzchni mocno wilgotnego torfu. Nasiona kiełkują na świetle (wymagane silne oświetlenie) w związku z czym nie powinny być przykrywane nawet cienką warstwą podłoża. Nasiona kiełkują po około 14 dniach inkubacji w temperaturze około 20 stopni przy podwyższonej wilgotności powietrza.

Okres spoczynkuBrak – roślina jednoroczna.

Byblis sp. – jednoroczne, trudne w uprawie

Byblis jednoroczne, o dużym poziomie trudności w uprawie.

Gatunek

Byblis aquatica – Australia północna, Lowrie & Conran (1998),
Byblis filifolia – Australia północno–zachodnia, Planch. (1848),
Byblis rorida – Australia północna,Allen Lowrie i Johna Conran (1998).

Długość życia

Roślina jednoroczna. Zapewniając odpowiednio dużo światła oraz utrzymując optymalną temperaturę i wilgotność roślina przeżywa czasem 1,5 do 2 lat.

Wielkość rośliny

Rośliny o średnich rozmiarach – do około 50 cm wysokości.

Podłoże

Mieszanka piasku i torfu lub sam mech torfowiec.

Kwitnienie i uzyskiwanie nasion

Wymagane zapylenie krzyżowe. Pyłek przenosimy małym pędzelkiem z jednego kwiatu na znamię słupka kwiatu innego osobnika. W przypadku problemów z wysypywaniem się pyłku z pylników stosujemy kamerton lub wywołujemy wibracje palcami (pęsetą) w celu zasymulowania obecności na kwiecie owada. Wysypujący się z pylników pyłek zbieramy na kartkę papieru i przenosimy pędzelkiem na znamię słupka innego kwiatu.

Uwagi na temat wysiewu i aktywacji nasion

Nie ma jasności co do konieczności aktywacji temperaturą nasion w tej grupie. Jednak aby przyśpieszyć kiełkowanie zaleca się przed wysianiem sparzenie nasion wrzątkiem.

Nasiona wysiewamy na powierzchni mocno wilgotnego torfu. Nasiona kiełkują na świetle (wymagane silne oświetlenie) w związku z czym nie powinny być przykrywane nawet cienką warstwą podłoża. Nasiona kiełkują po około 14 dniach inkubacji w temperaturze około 20 stopni przy podwyższonej wilgotności powietrza.

Okres spoczynku

Brak – roślina jednoroczna.

 

Byblis sp. – wieloletnie, trudne w uprawie

Byblis wieloletnie, o dużym poziomie trudności w uprawie.

Gatunek

Byblis gigantea – Australia zachodnia, Lindl. (1839),
Byblis lamellata – Lowrie & Conran (2001).

Długość życia

Roślina wieloletnia.

Wielkość rośliny

Roślina o dużych rozmiarach – do 60 cm wysokości (w naturze do 100 cm).

Podłoże

Mieszanka piasku i torfu.

Kwitnienie i uzyskiwanie nasion

Wymagane zapylenie krzyżowe. Roślina uwalnia pyłek z pylników pod wpływem wibracji wytworzonych przez lądujące na kwiecie owady. Do wywołania drgań i stymulacji kwiatu do uwolnienia pyłku wskazane jest użycie kamertonu. Innym sposobem na uwolnienie pyłku z pylników jest wprawienie kwiatu w rytmiczne drgania palcami. Zebrany pyłek na podłożonej pod kwiatem kartce papieru wykorzystujemy do ręcznego zapylenia innego osobnika.

Uwagi na temat wysiewu i aktywacji nasion

Wymagana aktywacja nasion ogniem, dymem lub kwasem giberynowym (o,1%). Aktywacja po przez sparzenie wrzątkiem jest mało skuteczna.

Aby przeprowadzić aktywację nasion ogniem powinniśmy wywołać mini pożar nad wysianymi nasionami. Nasiona (najlepiej wcześniej zwilżane) wysiewamy na powierzchni mocno wilgotnego torfu. Nasiona kiełkują na świetle w związku z czym nie powinny być przykrywane nawet cienką warstwą podłoża.

Aby zabezpieczyć się przed stopieniem plastikowej doniczki z wysianymi nasionami wstawiamy ją do większego, wypełnionego wilgotnym piaskiem pojemnika. Brzegi doniczki powinny znajdować się parę milimetrów pod poziomem piasku większego pojemnika. Na powierzchni układamy stos z drobnych gałązek i suchej trawy a następnie podpalamy go. Po wypaleniu się stosu wyciągamy doniczkę z piasku i delikatnie usuwamy pozostałości ogniska. Nasiona kiełkują po około 14 dniach inkubacji w temperaturze około 20 stopni przy podwyższonej wilgotności powietrza.

Okres spoczynku
Wymagany. Gatunki wieloletnie byblisu zimujemy w temperaturze 5-10 stopni C przy obniżonej wilgotności powierza i podłoża. W okresie zimowania roślina nie wymaga już tak dużej ilości światła. W naturze pędy nadziemne są niszczone przez pożary. W związku z czym wskazane jest ścięcie resztek obumarłych, niezdrewniałych pędów na wysokości około 4 cm nad ziemią.
Opracowanie i źródła informacji

Roman Cechowski

1. „Rośliny mięsożerne – zwane też owadożernymi”, Zbigniew Podbielkowski, Barbara Sudnik-Wójcikowska, Wydawnictwo: MULTICO
2. „Savage garden”, Peter D’Amato, Wydawnictwo: Ten Speed Press;
3. „Carnivorous plants of the world” , James and Patricia Pietropaolo, Wydawnictwo: Timber press;
4. „Growing Carnivorous Plants”, Barry Rice, Wydawnictwo: Timber press;

 

Liczba wyświetleń: 1291