Camponotus ligniperdus – gmachówka drzewotoczna

• Królowa – głowa całkowicie czarna. Na odwłoku pierwsze dwa, czasami cztery segmenty pomarańczowo-czerwone. Nogi i boki ciała najczęściej mocno czerwono, bądź czerwonobrązowe. Ciało bez wyraźnego owłosienia (włoski występują, jednak są bardzo rzadkie) – błyszczące.
• Robotnice  – dwubarwne, głowa czarna, czerwony lub brązowy tułów. Na odwłoku pierwsze dwa segmenty czerwonawe, pozostałe czarne. Owłosienie rzadkie, ciało połyskliwy. Polimorficzne. Robotnice różnią się od siebie wielkością i pełnią różne funkcje w gnieździe.W łatwy sposób można zaobserwować różnice morfologiczne u poszczególnych kast jak i ich form pośrednich. Poruszają się dosyć spokojnie, jednak podniecone, „podskakują” energicznie uderzając odwłokiem o podłoże. W razie walki z innymi mrówkami czy polowania – zaskakują szybkością ruchów.

Wygląd

• Królowa: 17-20 mm,
• Samiec: 11-12 mm,
• Robotnice: 11-14 mm
• Robotnice – żółnierze: 12-14 mm

Gatunek zasiedla nasłonecznione miejsca w  starodrzewiu. Gatunek spokojny i skryty. Mimo to nie toleruje sąsiedztwa większych gatunków mrówek. Bezlitośnie je likwiduje, znacznie zmieniając swoje zachowanie. Stają się szybkie i agresywne.

Pomimo wyrządzanych wcześniej wspomnianych szkód w drzewie, pożyteczny ze względu na wielkie ilości zabijanych szkodników. Kolonie dosyć spore, liczące do 10000 robotnic, rozwijają się jednak powoli. Rójka w naszych warunkach przypada na majowy, ciepły wieczór (często już po zachodzie słońca). Młode królowe zakładają kolonie w sposób klasztorny w glebie. Najczęściej dopiero na wiosnę z jaj wylęgają się pierwsze małe piastunki. W drugim pokoleniu, w zależności od warunków w gnieździe, mogą się pojawić już pierwsze małe zbieraczki. Żołnierze pojawiają się przed osiągnięciem co najmniej dwustu robotnic. W najlepszym przypadku może to nastąpić w trzecim roku odchowu.

Nie wykazują wobec człowieka szczególnej agresji. Co więcej, kolonia wychowywana w warunkach sztucznych i mająca z człowiekiem częsty kontakt, zupełnie go ignoruje.