Mecynorhina polyphemus confluens

Mecynorhina polyphemus confluens

 

Nazewnictwo

Po za granicami naszego Państwa coraz częściej można spotkać inne nazwy określające ten podgatunek.

Synonimy

Mecynorhina polyphemus confluens, Chelorrhina bilineata.

Wygląd

Chelorrhina polyphemus confluens (Kraatz 1890) jest jednym z najpiękniejszych chrząszczy na naszej planecie. Chelorrhina polyphemus confluens jest największym chrząszczem w swoim rodzaju (Chelorrhina). Samice dorastają do około 5 cm, samce natomiast od 4 cm do 8 cm. Przeważającym kolorem u tego chrząszcza jest zielony czasami z bordowymi przebarwieniami. Okrywy skrzydłowe są koloru zielonego z licznymi matowo kremowymi plamami. Tarczka jest koloru zielonego z dwoma matowo kremowymi pasami po boku. Przedplecze jest zielone z maksymalnie pięcioma matowo kremowymi pasami prowadzącymi od głowy ku okrywom skrzydłowym. Głowa jest koloru matowo kremowym przechodzącym w czarny na końcówkach „rogów”, brzegów głowy (samica). Od spodu chrząszcz zależnie od płci ma inny kolor. Samice są całe koloru zielonego (nawet głowa). Samce posiadają jedynie spód głowy,odwłoku zielony reszta jest matowo kremowa. Odnóża są zielone przechodzące w bordowy, czarny ku końcowi. Golenie samców są częściowo koloru kremowego. Skrzydła są stosunkowo długie, koloru bursztynowego. Samiec posiada bardzo atrakcyjnie wyglądające „rogi” (przedstawione niżej na ilustracji).

Występowanie

Zair, Wybrzeże Kości Słoniowej, Ghana.

Terrarium

Do trzymania 10 sztuk tego rodzaju wystarczy akwarium/terrarium o wymiarach minimum 50x40x35 cm (dł./szer./wys.). Jako iż dorosłe osobniki tych chrząszczy potrzebują przestrzeni do latania potrzeba im około 15 cm ponad podłożem, reszta wysokości terrarium powinna być wypełniona podłożem (czyli około 20 cm).Terrarium powinno zapewnić dobrą cyrkulację powietrza wewnątrz. Polecam stosowanie terrari z płytkami wentylacyjnymi niż akwarii z firanką u góry.

Terrarium można podzielić na 2 części:

• Nad podłożem. W tej części terrarium, chrząszcze najczęściej chodzą, latają, jedzą i kopulują. Na powierzchnie podłoża kładziemy parę kawałków kory po to by zapobiegać wysuszeniu podłoża. Po za korą wyposażamy tą część w gałęzie (muszą być grube gdyż chrząszcze nie są małe) po to by zwiększyć powierzchnie do chodzenia. Wymagają oświetlenia przez 12 godzin dziennie. Temperatura w tej części powinna mieścić się w przedziale od 25ºC do 30ºC. Z tym że przy niższych temperaturach chrząszcze spowalniają swój metabolizm i raczej przesiadują ciągle w ziemi niż wychodzą na powierzchnie. Znowu zbyt wysoka temperatura powoduje szybkie przesuszenie podłoża, co powoduje śmierć larw, jaj i również imago. Wilgotność powietrza powinna się wahać w przedziale 65-75%.
• Podłoże. Jest to część służąca w dwojaki sposób. Po pierwsze jest to miejsce, w którym samice składają jaja. Drugą funkcją podłoża jest zapewnienie pożywienia larwom. Typowym podłożem do hodowli chrząszczy jest humus. Humus jest to nic innego jak rozkładające się liście, próchno i inne związki organiczne pod wpływem temperatury, mikroorganizmów, kwasów huminowych i grzybów.
  Podłoże dla imago to najczęściej bardzo drobno zmielony humus, szybko przesycha ale zapewnia odpowiednie pożywienie dla dopiero co wyklutych larw.

Żywienie

Najczęściej spotykanym i chyba najlepszym pożywieniem dla imago jest banan. Również można dawać kawałki słodkiego jabłka, mandarynki, gruszki itp. W internecie można kupić też specjalne pożywki dla imago, lecz bez porównania banan jest tańszym rozwiązaniem. Jedyny minus banana to fakt iż trzeba zbierać rozkładające się szczątki niedojedzonych bananów po to by zredukować liczbę roztoczy i innych niepożądanych gości.
Larwy głównie zjadają humus. Larwy tego chrząszcza są bardzo żarłoczne. W skład takiego humusu najlepiej dawać średnio rozłożone liście i sporą ilość próchna. Znajomi hodowcy umieszczają w takim humusie jeszcze owoce,warzywa i pokarm dla psów,kotów. Ale ja nie polecam takiego polepszania humusu, ponieważ nie zjedzone resztki bardzo szybko pleśnieją i zagrażają życiu larw.

Dymorfizm płciowy

Rozpoznanie płci u tego chrząszcza jest możliwe zarówno w stadium larwalnym jak i imaginalnym. Stadium larwalne. Rozpoznawanie płci w tym stadium jest możliwe dopiero przy wielkości L3. Całą sztuka polega na odszukaniu małej czarnej kropki (herold organ) na końcowym segmencie larwy. Jeżeli znaleźliśmy takową kropkę, możemy być przekonani w 100% że jest to samiec.

 

Stadium imaginalne. Samica i samiec na tyle się odróżniają od siebie że trudno je pomylić. Samca od samicy można odróżnić po:

1. Posiadaniu tworów rogo podobnych na głowie.
2. Fakturze pokryw i przedplecza. Samiec jest matowo zielony, a samica – błyszcząco zielona.
3. Wielkości. Samiec jest zazwyczaj większy od samicy.
4. Odwłoku. Wgłębienie w spodniej stronie odwłoku posiada samiec, samica nie posiada takowego wgłębienia.
5. Ubarwieniu. Samce są zazwyczaj bardziej wybarwione. Na przedpleczu samice posiadają 5 pasów, natomiast samica zazwyczaj 4. Spód chrząszcza u samicy jest jednolicie zielony, u samców natomiast przeważającym kolorem po spodniej stronie jest matowo kremowy.

Cykl rozwojowy

Pełen cykl rozwojowy trwa od 8 do 10 miesięcy. Długość cyklu rozwojowego głównie zależy od warunków środowiskowych, takich jak temperatura, ilość pożywienia, wilgotność. Czasami można się spotkać że warunki genetyczne determinują długość cyklu rozwojowego.

Parę dni po złożeniu białego jaja (ok. 2 mm średnicy) wylęga się młoda larwa która bardzo szybko rośnie. Gdy larwa osiągnie wiek L3 i osiągnęła już maksymalne rozmiary (ok 10-13 cm) przestaje żerować i przygotowuje się do poczwarki. Chrząszcz w stadium larwalnym przebywa od 6 do 8 miesięcy. Przed wejściem w stadium poczwarki larwa żółknieje, marszczy się i zmniejsza swoje rozmiary. Poczwarka jest otoczona kokolitem zrobionym głównie z ziemi i wydzieliny larwy. W stadium poczwarki chrząszcz przebywa około 2 miesięcy. Imago żyje zazwyczaj 2-4 miesiące. Podczas stadium imago dochodzi do kopulacji, po czym samica zagrzebuje się i składa jaja. Jedna samica potrafi złożyć do 200 jaj.

Rady hodowcy

Chelorrhina polyphemus confluens należy do chrząszczy które nie są specjalnie trudne w hodowli. Osobiście, polecam je dla ludzi którzy już hodowali jakieś mniejsze chrząszcze, a teraz chcą spróbować z czymś większym.

Warto pamiętać o paru kwestiach podczas hodowli tego podgatunku:

1. Grupowanie stadium imaginalnego. Mam tu na myśli oddzielanie samców od siebie. Samce nawzajem raczej nie zrobią sobie krzywdy tyle że bardzo sobie nawzajem przeszkadzają. Częstym widokiem jest kłótnia o samicę i nawet gdy jeden samiec zaczyna kopulować drugi go zrzuca z samicy i nici z kopulacji. Dlatego lepiej jest grupować imago np. do każdego samca przydzielić po 2-3 samiczki. Należy trzymać takie grupki w oddzielnych akwariach/terrariach.
2. Larwy radzę trzymać osobno. Co prawda larwy nie są bardzo kanibalistyczne, ale nie pogardzą współgospodarzem pojemnika jeżeli nie będzie wystarczająco dużo pożywienia. Dla jednej larwy wystarczy plastikowy pojemnik o wymiarach ok. 15/20/15 cm (długość/ szerokość/ wysokość). Taki pojemnik należy przeglądać raz w tygodniu i w razie potrzeby uzupełniać nowym substratem (humusem).
3. Wilgotność oraz temperatura. Chelorrhina polyphemus confluens jest chrząszczem który lubi podwyższoną wilgotność w powietrzu (ok. 70%). Temperatura powinna wynosić około 25-28ºC. Podłoże dla larw też powinno być wilgotne (nie mokre!), nie wolno dopuścić do tego by cała ziemia wyschła, ponieważ wtedy larwa błyskawicznie pada. Najtrafniejszym stwierdzeniem będzie powiedzenie „Jakie podłoże, taka larwa”.
4. Najlepiej jest co tydzień, dwa sprawdzać podłoże na którym żyje imago chrząszczy. Podczas sprawdzania stanu podłoża najlepiej jest wyciągać jaja oraz małe larwy i segregować je do osobnych pudełek. To zapobiegnie zjadaniu jaj przez młode larwy oraz imago.

 

Opracowanie i źródła informacji

Paweł Thoma 'pollobo’

Literatura:
– Własne doświadczenia hodowlane
– http://www.flower-beetles.com

Liczba wyświetleń: 4473