Chilobrachys andersoni – ptasznik

Chilobrachys andersoni – ptasznik

Nazewnictwo

Starsze nazwy łacińskie to Phlogius cervinus, Musagetes decipiens i Musagetes rufofuscus. Angielska nazwa tego gatunku to Burmese Musard tarantula. Prowadzone są badania, czy ten gatunek nie jest odmianą barwną Chilobrachys huahini.

Systematyka

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.

Domena:	eukarionty (Eucaryota)
Królestwo:	zwierzęta (Animalia)
Typ:	stawonogi (Arthropoda)
Podtyp:	szczękoczułkowce (Chelicerata)
Gromada:	pajęczaki (Arachnida)
Rząd:	Pająki (Araneae)
Podrząd:	Opisthothelae
Infrarząd:	Mygalomorphae
Rodzina:	Theraphosidae

Gatunek opisany w 1895 roku przez Pocock’a.

Wygląd

Jest to dość duży pająk, którego podstawowa barwa ciała waha się od brązu po rudy. Charakteryzuje się długimi kończynami i podłużnym odwłokiem. Końcówki stóp są ciemniejsze. Nie ma różnic w ubarwieniu samic i samców. Młode od 1 wylinki są brązowe. Spotyka się także podrostki o intensywnie rudym ubarwieniu. Dorasta do 5-6 cm ciała, z rozpostartymi odnóżami osiąga około 18-20 cm.

Występowanie

Na wolności zamieszkuje w Mianmar, Malezję i Indie.

Biotop

Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!

Długość życia

Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!

Aktywność

 

Zachowanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.

Bardzo szybki ptasznik, a większość osobników bywa agresywna. Tym gatunkiem powinni zajmować się doświadczeni terraryści.

Jadowitość

Jest to pająk dysponujący dość silnym jadem.

Terrarium

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.

Wymiary terrarium dla tego gatunku powinny wynosić 30x30x30 cm. Dodatkowe wyposażenie nie jest konieczne – ptasznik wytwarza bardzo duże ilości pajęczyny, którą w krótkim czasie oplata całe terrarium. Można oczywiście włożyć do terrarium korę lub kamienie, ale po niedługim czasie będą one tylko niewyraźnymi kształtami pod zwałami sieci.

Temperatura

Optymalna temperatura dla tego gatunku to 26-29°C (nocą może spadać do 20°C).

Wilgotność

Wilgotność nie powinna być zbyt wysoka i powinna mieć wartość około 60-70%.

Żywienie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.

Małym pająkom podajemy larwy mącznika młynarka, wylęg świerszczy i larwy much. Starsze i dorosłe chętnie jedzą duże świerszcze, karaczany, owady łąkowe. Młode dość szybko rosną. Jeżeli przestają przyjmować pokarm oznacza to zbliżającą się wylinkę.

Dymorfizm płciowy

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.

Dojrzałe samce mają na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy). Nie posiadają natomiast haczyków na przedniej parze kończyn. Różnią się ubarwieniem od samic – mają ciemniejszy głowotułów i odwłok, a stopy są czarne.

Rozmnażanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.

 

 

Opracowanie i źródła informacji

Awikularia

Literatura:
F. Kovarik, Sklipkani, 1998;
H. J. Peters, Tarantulas of the world, Kleiner Atlas der Vogelspinnen, cz. 1, 2000;
N. I. Platnick, The World Spider Catalog, Version 5.5;
Rick C. West, www.birdspiders.com;
www.poecilotheria.com;
www.cyriocosmus.com;
Własne doświadczenia.

Liczba wyświetleń: 3860