Loading...
Collembola – skoczogonki
Skoczogonki uważa się za najbardziej prymitywne owady, jest to rząd należący do owadów bezskrzydłych, obejmuje około 3000 gatunków, z których 300 występuje w środkowej Europie. Brak skrzydeł jest cechą pierwotną. Znane są od dewonu i występują na całym świecie. Mają bardzo małe rozmiary Ciało jest skromnie ubarwione, pokryte łuskami lub włoskami, wydłużone i podzielone równomiernie na segmenty, albo zaokrąglone i tylko dwa ostatnie tworzą końcowe zwężenie.
Na powierzchni ciała rozsiane są otworki, przez które w czasie skurczów ciała wydobywa się hemolimfa – jest to zachowanie obronne.
Narządy gębowe są typu gryzącego lub kłująco-ssącego. Większość oddycha całym ciałem, tylko u nielicznych spotkać można tracheanalny układ oddechowy. Nie posiadają układy osobnego wydalniczego.
Przydatki trzeciego i czwartego segmentu tworzą urządzenie umożliwiające skoki.
Skoczogonki żyją w ziemi, wśród mchu, pod ściółką, pod odstającą korą, tam gdzie docierają małe ilości światła i gromadzi się martwa substancja organiczna. Istnieją gatunki żyjące stale na roślinach, w mrowiskach i kopcach termitów.
Populacje są zazwyczaj bardzo liczne (do 1000 osobników w jednym litrze gleby), często spotykane są ich masowe koncentracje i pojawy, np. na śniegu. Odżywiają się głównie szczątkami roślinnymi jak i zwierzęcymi, grzybami, glonami i mikroorganizmami. Formy naśnieżne wykorzystują jako pokarm pyłki roślin i inne drobne cząstki organiczne roznoszone przez wiatr. Nie obserwuje się wąskiej specjalizacji pokarmowej. Niekiedy wyrządzają szkody w uprawach szklarniowych lub inspektach.
Rozwój z przeobrażeniem niezupełnym. Długość życia nie przekracza roku.
Opracowanie Redan
Liczba wyświetleń: 80
