Conolophus subcristatus – legwan galapagoski

kurimu | conolophus, galapagoski, gatunek, Iguanidae, jaszczurka, jaszczurki, Lacertilia, legwan, legwanowate, legwany, subcristatus

Spis treści

Conolophus subcristatus – legwan galapagoski

Do rodzaju Conolophus zaliczamy trzy gatunki:

1. Conolophus subcristatus
Występuje na wyspie Fernandina, Isabela, Santa Cruz, Plaza sur, Seymour Norte i Baltra.

2. Conolophus pallidus
Znany z występowania jedynie na wyspie Santa Fe.

3. Conolophus marthae
Gatunek opisany w 2009 r. występuje jedynie na wyspie Isabela (po raz pierwszy zauważony na zboczach aktywnego wulkanu Wolf).

Krytyczne zagrożony wymarciem, a jego populację szacuje się na mniej niż 200 egzemplarzy.

Conolophus subcristatus (Gray, 1831) są jednymi z najbardziej charakterystycznych organizmów Archipelagu Galapagos, choć nieco mniej znanymi niż legwany morskie. To duże, masywnie zbudowane jaszczurki, mogące osiągać rozmiary przekraczające nawet 1 m. O ubarwieniu od ciemnobrązowego po żółto-pomarańczowy, ze spiczastymi łuskami tworzącymi charakterystyczny, acz mniej okazały niż u innych legwanów „pióropusz” od końca głowy, na szyi oraz grzbiecie, który jest dopełnieniem ich majestatycznego wyglądu. Obszar występowania ogranicza się zaledwie do kilku wysp na Galapagos. Preferują środowisko suche. Jako schronienie wykorzystują nory innych zwierząt lub wykopują je same. Na ich dietę składają się pędy roślin i krzewów w tym sukulenty (szczególnym upodobaniem darzą opuncje). Zapotrzebowanie na wodę zaspokajają absorbując ją z pokarmu roślinnego, jedynie podczas pory deszczowej mogą wykorzystać wodę z kałuż czy zagłębień terenu nią wypełnionych. Podobnie jak w przypadku innych fitofagów również i im zdarza się skonsumować pokarm pochodzenia zwierzęcego, w tym padlinę. Mimo swej wielkości są całkowicie bezbronne wobec drapieżników takich jak człowiek, psy, koty, a wprowadzone zwierzęta hodowlane stanowią dla nich ogromną konkurencję w dostępie do pokarmu, niszczą ich siedliska, wyżerają jaja. W 1970 r. podjęto pierwsze działania mające na celu ochronę legwanów, niestety nie zawsze uwieńczone sukcesem. Przykładem może być dramat populacji z Cerro Dragon (Dragon Hill) i Zatoki Conway (Conway bay) na wyspie Santa Cruz, gdzie w niespełna rok zdziczałe psy wytępiły prawie całkowicie te legwany. Dzięki Charles Darwin Research Station (CDR) zainicjowano program hodowlany legwanów galapagoskich – do tej pory kilkaset sztuk zostało „zwróconych” naturze.