[5]
Loading...
Crassicrus lamanai – ptasznik
W 1984 roku E.C.Welling złapał 6 egzemplarzy ptaszników z nieznanego gatunku. Wkrótce przesłał je do Rick’a West’a, który razem ze Steven’em Reichling’iem, podczas wyprawy do Belize w 1995 roku, sami złapali pająki tego samego gatunku. W roku 1996 opisali je jako Crassicrus lamanai. Jest to jedyny przedstawiciel rodzaju Crassicrus.
Choć gatunek ten został sklasyfikowany w 1996 roku, był znany w terrarystyce już wcześniej. Około 1990 roku niewielka liczba osobników została wywieziona do USA (gdzie nieliczne zostały rozmnożone), a także do Europy. Wtedy to na stałe przyjęła się ich potoczna nazwa – „Belize Cinnamon”, gdyż pająki te nie miały wtedy jeszcze swej nazwy naukowej.
Nazewnictwo
Często używane, angielskie nazwy potoczne tego gatunku to Belize Cinnamon, Belize Teddybear oraz Cinnamon tarantula – co można tłumaczyć jako „ptasznik cynamonowy”.
Systematyka
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.
| Domena: | eukarionty (Eucaryota) |
| Królestwo: | zwierzęta (Animalia) |
| Typ: | stawonogi (Arthropoda) |
| Podtyp: | szczękoczułkowce (Chelicerata) |
| Gromada: | pajęczaki (Arachnida) |
| Rząd: | Pająki (Araneae) |
| Podrząd: | Opisthothelae |
| Infrarząd: | Mygalomorphae |
| Rodzina: | Theraphosidae |
Wygląd
Samica tego gatunku ma piękny cynamonowy kolor. Jej odwłok jest porośnięty krótkimi włoskami i ma on dość nietypowy kształt kulki spłaszczonej od strony kądziołków przędnych. Pająki te są niezwykle miłe dla oka i sprawiają wrażenie „miłych w dotyku” – zapewne stąd jedna z jego potocznych angielskich nazw, Belize Teddybear – czyli w wolnym tłumaczeniu „pluszowy miś z Belize”. Dorosłe samce są zupełnie inne od samic – są całkowicie czarne, czasami mogą lekko wpadać w brąz. Dorastają do 7 cm długości ciała, przy blisko 15 cm rozstawu odnóży. Samice Crassicrus lamanai dożywają kilkunastu lat.
Występowanie
Belize.
Biotop
Pająki z tego gatunku bardzo często zamieszkują te same tereny co Brachypalma vagans – często też zamieszkują opuszczone przez te ptaszniki nory.
Pająki z tego gatunku zamieszkują nizinne tereny północnego, tropikalnego Belize. Pojawiają się na otwartym terenie, jak i w suchych lasach. Nie lubią żyć w miejscach szczególnie narażonych na promienie słoneczne. Ich nory często są znajdywane na plantacjach kukurydzy i bananów. Większość wejść do kryjówek tych pająków jest ukryta pod dużymi kamieniami lub kawałkami kory. W naturalnym środowisku tuż przed porankiem zakrywają wejście do swej nory warstwą sieci (podobnie jak robią to pająki z gatunku Aphonopelma chalcodes). Nocą sieć ta jest rozcinana, jednak pająki rzadko opuszczają norę – West i Reichling twierdzą, że Crassicrus lamanai wystawiają z niej jedynie pierwsze dwie pary odnóży i tak czyhają na potencjalną ofairę. Wielokrotnie miałem już okazje zaobserwować, iż w terrarium pająki te zachowują się całkiem podobnie.
Długość życia
Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!
Aktywność
Aktywne są jedynie nocą.
Zachowanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.
Są to łagodne i dość powolne pająki.
Pająki z tego gatunku bardzo dużo kopią, są w stanie przekopać całe podłoże z terrarium w jedną noc. Prowadzą bardzo skryty tryb życia i są niezwykle czujne gdy opuszczają swą kryjówkę – nawet najdelikatniejsze drgania powodują ucieczkę pająka do nory. Z tego powodu obserwacja tych ptaszników jest niezwykle trudna, a czasami zdarza się, że nie zobaczymy go przez bardzo długi okres czasu.
Jadowitość
Spotykałem się z opiniami, iż jad jest najprawdopodobniej słaby – nie znam żadnego przypadku ugryzienia przez osobnika tego gatunku, więc trudno mi to jednoznacznie osądzić, jednak przychylam się do tej ogólnie przyjętej opinii.
Terrarium
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.
Terrarium dla dorosłego osobnika powinno mieć wymiary 20x30x30 cm – powinno być nieco wyższe, aniżeli typowe dla ptaszników naziemnych, z tej racji, że umieścimy w nim wysoką warstwę podłoża. Młode pajączki trzymamy w pojemnikach po kliszy, pojemnikach na mocz i niedużych faunariach. Jak już wcześniej wspominałem w terrarium dla ptasznika z gatunku Crassicrus lamanai należy usypać wysoką warstwę podłoża, około 10 cm, ponieważ pająki te bardzo dużo kopią. Może być ono stanowione przez torf, włókno kokosowe lub ich mieszankę. W terrarium należy umieścić jakąś kryjówkę dla pająka, np. połowę skorupy po orzechu kokosowym, przewróconą doniczkę lub najlepiej spory kawałek kory leżący płasko na podłożu, a także niedużą miseczkę z wodą.
Temperatura
Temperatura dla tego pająka powinna wynosić 25-27°C.
Wilgotność
Wilgotność utrzymujemy na poziomie około 70%.
Oświetlenie
Oświetlenie jest u ptaszników zbędne. Możemy jednak zamontować w terrarium czerwoną żarówkę, która pozwoli utrzymać w nim odpowiednią temperaturę, a także umożliwi nam nocne obserwacje naszego podopiecznego, gdyż ptaszniki nie widzą czerwonego światła.
Żywienie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.
Młode pajączki karmimy larwami mącznika młynarka i much, a także małe świerszcze. Dorosłym podajemy świerszcze, karaczany, drewnojady, larwy mącznika młynarka.
Dymorfizm płciowy
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.
Dymorfizm płciowy wyraźnie widoczny u osobników dorosłych i opisany jest już powyżej, przy wyglądzie tego gatunku. Dorosłe samce mają zdecydowanie dłuższe odnóża. Po ostatniej wylince na ich nogogłaszczkach pojawiają się bulbusy (narządy płciowe), a także haki na pierwszej parze odnóży.
Rozmnażanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.
W naturalnym środowisku dorosłe samce wyruszają na gody od końca czerwca do końca października. Samice z kokonami znajdywano w styczniu, natomiast młode lęgły się w już w marcu. Z reguły jest ich 350-400 sztuk. W terrarium rozmnażanie tych pająków nie powinno stanowić problemu, gdyż nie są one agresywne w stosunku do siebie, o ile przed łączeniem oba osobniki zostaną dobrze nakarmione.
Z informacji podanych przez R. Westa wynika, że samice sporządzają kokon w dogodnych warunkach, w 3-7 miesięcy od kopulacji, a młode lęgną się po 2-3 miesiącach.
Uwagi
Pająki z tego gatunku doskonale nadają się dla osób które mają już niewielkie doświadczenie w hodowli ptaszników. Niestety w chwili obecnej w naszym kraju jest on praktycznie niedostępny i hoduje go zaledwie kilka, może kilkanaście osób. Liczę na to, iż wkrótce sytuacja ta ulegnie zmianie, gdyż jest to niezwykle ładny i ciekawy pająk.
Opracowanie i źródła informacji
Opracował: Akadiusz Guzanek – newneo
Literatura:
www.sea.unep-wcmc.org;
www.spidy.goliathus.com;
www.exoticfauna.com;
www.pbonline.at;
www.arachnophilia.de;
oraz własne doświadczenia.
Liczba wyświetleń: 2721
