Cyriopagopus lividus – ptasznik kobaltowy

Cyriopagopus lividus – ptasznik kobaltowy

Nazewnictwo

Starsza, nieużywana nazwa tego gatunku to Melopoeus lividum. Inny synonim to Haplopelma lividum.

Angielska nazwa tego ptasznika to Cobalt Blue Tarantula.

Systematyka

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.

Domena:	eukarionty (Eucaryota)
Królestwo:	zwierzęta (Animalia)
Typ:	stawonogi (Arthropoda)
Podtyp:	szczękoczułkowce (Chelicerata)
Gromada:	pajęczaki (Arachnida)
Rząd:	Pająki (Araneae)
Podrząd:	Opisthothelae
Infrarząd:	Mygalomorphae
Rodzina:	Theraphosidae

Gatunek został sklasyfikowany w 1996 roku przez Smith’a.

Wygląd

Jest to duży azjatycki ptasznik osiągający wielkość około 6-7 cm ciała, dorasta do 15 cm z rozpostartymi odnóżami. Młode pajączki są brązowe, nabierają niebieskiego odcienia w trakcie wzrostu. Odcień ten mają nawet niedojrzałe samce.

Występowanie

Na wolności zamieszkuje lasy Tajlandii i Birmy.

Biotop

Lasy deszczowe.

Długość życia

Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!

Aktywność

 

Zachowanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.

Cyriopagopus lividus jest agresywnym i szybkim ptasznikiem, atakuje bez wahania. Jako plus można wymienić to, że nie wyczesuje włosków parzących z odwłoka.

Jadowitość

Jad może być potencjalnie niebezpieczny dla zdrowia człowieka. Samego wbicia kłów można nie zauważyć. Po ukąszeniu mogą wystąpić bóle i zawroty głowy oraz osłabienia. Objawy te przechodzą po kilku godzinach.

Terrarium

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.

Pająk ten potrzebuje większej warstwy podłoża w terrarium, ponieważ buduje sobie system nor i korytarzy. Z tego względu niepotrzebne są korzenie lub skorupa orzecha kokosowego jako kryjówka. Jeżeli jednak chcemy mieć urozmaicone terrarium, można włożyć korzeń, a wtedy pająk zbuduje sobie wokół niego korytarze. Z powodu podziemnego trybu życia Cyriopagopus lividus radziłabym nie robić żadnego tła w pojemniku – można wtedy obserwować tryb życia naszego pupila. Gatunek ten prowadzi głównie nocny tryb życia.

Podłożem może być torf lub substrat kokosowy.

Temperatura

Ptasznik ten wymaga specjalnych warunków hodowli, należy mu zapewnić dość wysoką temperaturę (bez spadków nocnych) na poziomie 26-28°C.

Wilgotność

Utrzymujemy na poziomie około 85%.

Żywienie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.

Młodym pająkom podajemy muszki owocówki, wylęg świerszcza i larwy mącznika młynarka. Starsze i dorosłe osobniki chętnie polują na duże świerszcze, karaczany i szarańczę.

Dymorfizm płciowy

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.

Dorosłe samce są o wiele mniejsze od samicy, mają na przedniej parze odnóży krocznych haczyki, a na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy). Poza tym dorosłe ptaszniki różnią się ubarwieniem: samica ma niebieskawe odnóża, brązowy głowotułów i odwłok, a samiec jest brązowy; na odwłoku ma silnie zaznaczony ornament, który u samicy jest słabo widoczny. Niektóre dorosłe, starsze samice są dość ciemne i nie widać ich charakterystycznego, niebieskiego ubarwienia. W ostatnich latach odkryto kilka odmian barwnych tego gatunku, stąd rozbieżności w ubarwieniu.

Rozmnażanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.

Rozmnażanie tego gatunku jest dość trudne. Najlepiej jest wpuścić do terrarium samicy samca i zostawić go tam 2-3 dni. O ile para chętnie kopuluje, to samica późno wytwarza kokon i najczęściej szybko go niszczy. Należy go odebrać wkrótce po wytworzeniu i umieścić w inkubatorze. W kokonie bywa mało jajeczek, do 150 sztuk. Jaja są stosunkowo duże – osiągają średnicę 0,5 cm. Młode dobrze karmione szybko rosną. Dojrzałość płciową samice osiągają przy wielkości ciała około 5-6 cm. Niektóre samce dojrzewają już po roku, samice po około 2 latach.

Uwagi

Trudno jest zachować warunki środowiskowe prawidłowe dla tego ptasznika nie „hodując” sobie niechcianej pleśni. Gatunek ten jest na nią wrażliwy, z tego względu polecam ten gatunek doświadczonym hodowcom.

 

Opracowanie i źródła informacji
Literatura:
L. Klatil, Sklipkani krasavci s chlupatyma nohama, 1998;
F. Kovarik, Sklipkani, 1998;
F. Kovarik, Chov sklipkanu, 2001;
E. Bruins, Encyklopedia terrarystyki, 2003;
N. I. Platnick, The World Spider Catalog, Version 5.5;
M. Toran, Bezobratle potvurky, 2004;
Rick C. West, www.birdspiders.com;
www.poecilotheria.com;
www.tarantulas.ru;
www.cyriocosmus.com;
własne doświadczenia;

Liczba wyświetleń: 16493