Cyriopagopus sp. 'Sulawesi black’ – ptasznik

 

Cyriopagopus sp. „Sulawesi black”

Nazewnictwo

 

Systematyka

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.

Domena:	eukarionty (Eucaryota)
Królestwo:	zwierzęta (Animalia)
Typ:	stawonogi (Arthropoda)
Podtyp:	szczękoczułkowce (Chelicerata)
Gromada:	pajęczaki (Arachnida)
Rząd:	Pająki (Araneae)
Podrząd:	Opisthothelae
Infrarząd:	Mygalomorphae
Rodzina:	Theraphosidae

 

Wygląd

Samice Cyriopagopus sp. „Sulawesi black” należą do największych ptaszników nadrzewnych a ich rozmiar można porównać do takich gatunków jak Poecilotheria rufilata czy Lampropelma violaceopes. Osobniki tego gatunku osiągają 8 cm długości ciała (opistosoma wraz z prosomą) oraz 25 cm mierząc rozstaw odnóży. Odnóża tego gatunku są długie z charakterystycznymi spłaszczeniami na stopach, gdzie występują „poduszki” odpowiedzialne za czepność na gładkich, pionowych powierzchniach.

Występowanie

Cyriopagopus sp. „Sulawesi black” nie został jeszcze oficjalnie sklasyfikowany. Osobniki występujące w handlu pochodzą z północnych części wyspy Sulawesi. Gatunkami występującymi razem z Cyriopagopus sp. „Sulawesi black” są Selenocosmia insulina, Selenocosmia javanensis oraz Lampropelma nigerimmum (Wyspa Sangir).

Biotop

Klimat występujący na wyspie Sulawesi wyróżnia porę suchą i deszczową. Pora deszczowa trwa od listopada do marca, opady wynoszą wówczas od 250 do 450 mm. Punkt kulminacyjny pory suchej (80mm) przypada we wrześniu. Uśredniona temperatura w ciągu całego roku jest stała i wynosi 25-28°C.

Gniazda tego gatunku znalezione w naturze mają nietypową konstrukcje magazynującą wodę. Główna gałąź posiada otwór umożliwiający dostanie się do środka gniazda opadów atmosferycznych oraz boczne otwory, które pozwalają na odprowadzenie ich nadmiaru. Taka konstrukcja umożliwia małą retencje wody podczas trwania pory suchej.

Długość życia

Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!

Aktywność

 

Zachowanie

Pająki ptaszniki z całego rodzaj Cyriopagopus spp. są bardzo szybkie i skoczne, zaniepokojone przyjmują postawę obronną, symulują atak poprzez tupnięcie przednią parą odnóży w ostateczności potrafią ukąsić.

Jadowitość

Ich jad uznawany jest za silny, powoduje rozległe symptomy takie jak skurcze, drżenie i bóle mięśni utrzymujące się maksymalnie do kilkunastu dni.

Terrarium

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.

Pomimo tropikalnego środowiska, w jakim żyją, nie powinno ich się trzymać w zbyt słabo wentylowanych terrariach ze zbyt mokrą ziemią. W naturze wewnątrz ich gniazd panują nieco bardziej suche i chłodniejsze warunki niż te spotykane na zewnątrz kryjówek.Bezwzględnie należy zapewnić im kryjówkę, składającą się z korkowej tuby. Pająki z rodzaju Cyriopagopus spp. tak samo jak Poecilotheria spp. są bardzo wrażliwe na światło, więc taka kryjówka umożliwia pająkom pozostanie w całkowitym zaciemnieniu. Warstwa podłoża powinna być gruba, ponieważ pomimo nadrzewnego trybu życia w warunkach hodowlanych ptaszniki te budują gniazda od podstawy terrarium a wykopaną ziemię używają do oblepiania wystroju terrarium. Ze względu na ich wielkość, zalecane wymiaru terrarium dla dorosłej samicy to 30x30x40cm, warstwa podłoża, którym może być włókno kokosowe powinna wynosić około 8 cm. Warto udekorować terrarium sztucznymi roślinami.Młode na samym początku należy trzymać w pojemnikach o pojemności około 100 ml (np. pojemniki na mocz). Ze względu na ich duże rozmiary zaraz po urodzeniu nie nadają się do trzymania w pojemnikach na klisze lub podobnych. Należy pamiętać o odpowiedniej wentylacji znajdującej się w wieczku i ściankach pojemników. Nadal należy pamiętać o stosunkowo grubej warstwie podłoża i elementach wystroju, które posłużą pająkowi do budowy gniazda, wykopania w ziemi tunelu. Podczas wzrostu należy przekładać pająka do większych pojemników średnio, co 2-3 wylinki.

Karmienie

Osobniki tego gatunku jedzą bardzo chętnie i bardzo dużo. Młode od 1 do 4 wylinki możemy karmić praktycznie codziennie do momentu, kiedy przestaną pobierać pokarm i zaczną przygotowywać się do wylinki. Bardzo chętnie zjadają latający pokarm taki jak muchy. Równie chętnie jedzą różnej wielkości świerszcze, karaczany, larwy mącznika młynarka. Podrostki można karmić z częstotliwością 2-3 razy w tygodniu odpowiednio dobranym do gabarytów pająka pokarmem. Dorosłe osobniki radzą sobie z karaczanami brazylijskimi, argentyńskimi, szarańczą, co przysparza hodowcy dużych wrażeń podczas karmienia.

Dymorfizm płciowy

Dojrzały samiec ma na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy) oraz posiada haczyki na pierwszej parze kończyn krocznych. Ubarwienie obydwu płci różni się, samce już, jako podrostki posiadają szarawo – żółte ubarwienie, podczas gdy samice są wyraźnie ciemne.

Rozmnażanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.

Samice Cyriopagopus sp. „Sulawesi Black” osiągają dojrzałość w ciągu 2-2,5 lat, mają wówczas około 7 cm ciała i 20 cm rozstawu odnóży. Można przypuszczać, że przebieg rozmnażania przebiega podobnie jak u pozostałych pająków ptaszników z rodzaju Cyriopagopus spp. jednak na dzień dzisiejszy nie ma opublikowanych danych z opisem rozrodu Cyriopagopus sp. „Sulawesi Black”. Najlepszym okresem łączenia pająków jest wiosna lub lato. Samica najczęściej zabija samca i zjada go po kopulacji, co prawdopodobnie okazuje się znakiem udanej kopulacji. Po dopuszczeniu samicy zbiornik powinien zostać osuszony na kilka miesięcy a następnie zalany wodą, co zazwyczaj powoduje złożenie kokonu. Po 2-3 miesiącach wykluwają się młode w ilości 100-150 sztuk. (tłumaczenie asianarboreals).

 

Filmy z udziałem Cyriopagopus sp. „Sulawesi black”

Film 1. Polowanie

Opracowanie i źródła informacji
Autor: Mateusz Krzeszewski, 08.09.2012 r.

Literatura:
http://sites.google.com/site/asianarboreals/
Kumar, V. ( 2003). The first captive breeding of the giant Malaysian sun tiger. Br. Tarantula Soc., 18(4): 110–115.
Pennell, M. (2001). Tree Spider of the Hutan (Malaysian Rainforest). Br. Tarantula Soc. 16(4): 81-85 .
Platnick, N. (2011). The World Spider Catalog, Version 12.0.
Richard, G., & Gabriel, R. (2006). Breeding and Maintaining Cyriopagopus Species in Captivity. Br. Tarantula Soc. 22(1): 16-30 .
http://www.north-sulawesi.org/geography.html
https://sites.google.com/site/asianarboreals/cyriopagopussp.%22sulawesiblack%22

 

Liczba wyświetleń: 4442