Dermaptera – skorki

Grupa nieliczna. Dotychczas opisano na świecie ok. 2.000 gatunków, z czego z terenu Polski wykazano 6.

Są przeważnie średnich lub niewielkich rozmiarów (0,7 – 5 cm długości). Czułki przeważnie długie i nitkowate, zbudowane z 10 – 35 członów. Posiadają jedną parę oczu złożonych. Aparat typu gryzącego. Głowa przypłaszczona. Cechą charakterystyczną są skrzydła. Pierwsza para, skórzasta i skrócona, przykrywa drugą błoniastą parę. Nogi krótkie o trójczłonowych stopach. Odwłok długi, płaski, rozszerza się ku końcowi. Jego wierzchołek tworzy, bardzo charakterystyczna, para przekształconych w cęgi przydatków odwłokowych. Służą głównie celom obronnym.

Skorki są zwierzętami wszystkożernymi. Prowadzą skryty tryb życia, przejawiają nocną aktywność. Samice opiekują się jajami i świeżo wyklutym potomstwem. W razie konieczności aktywnie ich bronią lub przenoszą w bezpieczne miejsce.

Pospolite gatunki to: obcężnica (Labidura riparia), kleszczanka (Labia minor), skorek pospolity (Forficula auricularia).

Są to owady lądowe, o ciele lekko spłaszczonym i wysmukłym. Na końcu odwłoka duże obcęgowate przysadki rylcowe – będące cechą charakterystyczną rzędu. Pokrywy twarde, skrócone, druga para wachlarzowato złożona (niekiedy jej brak). Aparat gębowy typu gryzącego.

Owady te przechodzą przeobrażenie niezupełne.

Występują m.in. pod kamieniami, w szparach kory. Są w zasadzie wszystkożerne. Odżywiają się delikatnymi częściami roślin, odpadkami pochodzenia zwierzęcego, prowadzą także drapieżny tryb życia – zjadając mszyce, jaja oraz larwy innych owadów. Samica składa jaja w miejscu przebywania lub w małych jamkach w ziemi. Następnie pilnuje jaj, a później świeżo wylęgłych larw.

Liczba wyświetleń: 1376