Dicronorrhina derbyana

Dicronorrhina derbyana – chrząszcz

Do gatunku Dicronorrhina derbyana (Westwood, 1841) należy pięć podgatunków. Opisałem jedynie te podgatunki które można spotkać w hodowlach i sprzedaży.

Podgatunki

Najczęściej spotykane w hodowli podgatunki Dicronorrhina derbyana:

• Dicronorrhina derbyana conradsi (Kolbe, 1909)

  • Wygląd: Podgatunek Dicronorrhina derbyana conradsi jest jednym z mniejszych podgatunków gatunku Dicronorrhina derbyana. Osobnik imago dorasta do 3,5 – 4 cm długości. Samica jest nieco mniejsza od samca, zazwyczaj o około centymetr.Ubarwienie tego chrząszcza jest bardzo charakterystyczne. Kolorem podstawowym jest fioletowy z połyskiem niebieskim (przedplecze ma wyraźniejszy połysk). Na okrywach skrzydeł znajdują się białe pasy (zazwyczaj dwa na jednej okrywie łączące się przy końcu). Tarczka jest jednolitego fioletowego koloru. Przedplecze posiada dwa białe pasy po bokach. Głowa jest czarna z dwoma białymi pasami biegnącymi pionowo przez środek. Samce są wyposażone w wyrostek w kształcie litery T, z przodu głowy. Nogi są koloru jasno brązowego z czarnymi stopami wyposażonymi w parę haczyków.
  • Występowanie: Tanzania, Kenia

    

• Dicronorrhina derbyana oberthueri (Deyrolle, 1876)
  

  • Wygląd: Podgatunek Dicronorrhina derbyana oberthueri dorasta do około 3,5-4,5 cm długości. Samica jest nieco mniejsza od samca.Kolorem podstawowym u tego chrząszcza jest zielony z żółtym połyskiem. Okrywy na skrzydła są koloru zielonego i nie posiadają żółtego połysku. Przedplecze jest zielone z wyraźnie żółtym połyskiem. Głowa jest zielona z dwoma białymi pasami biegnącymi pionowo przez środek, tak, że wydaje się iż głowa jest koloru białego. Samce są wyposażone w wyrostek w kształcie litery T, z przodu głowy. Nogi są zielone z czarnymi stopami wyposażonymi w parę haczyków.Występowanie: Kenia, Tanzania

    

• Dicronorrhina derbyana layardi (Péringey, 1892)

  

  • Wygląd: Podgatunek D. d. layardi jest największym z pośród gatunku Dicronorrhina derbyana. Osobnik imago dorasta do 4-5 cm długości. Samica jest nieco mniejsza od samca (3,5 – 4,5 cm).Ubarwienie tego chrząszcza jest bardzo charakterystyczne. Kolorem podstawowym jest zielony z czerwonym połyskiem. Na okrywach skrzydeł znajdują się białe pasy (zazwyczaj dwa na jednej okrywie łączące się przy końcu). Tarczka jest jednolitego zielonego koloru. Przedplecze posiada dwa białe pasy po bokach. Głowa jest czarna z dwoma białymi pasami biegnącymi pionowo przez środek, tak że wydaje się iż głowa jest koloru białego. Samce są wyposażone w wyrostek w kształcie litery T, z przodu głowy. Nogi są zielone z czarnymi stopami wyposażonymi w parę haczyków.
  • Występowanie: Namibia

    

• Dicronorrhina derbyana carnifex (Harold, 1878)

• Dicronorrhina derbyana lettowvorbecki (Kriesche, 1920)

Terrarium

Jest to średnio łatwy w hodowli chrząszcz. Do trzymania 10 sztuk tego rodzaju wystarczy akwarium/terrarium o wymiarach minimum 40/40/30 cm (dł./szer./wys.). Jako iż dorosłe osobniki tych chrząszczy nie potrzebują przestrzeni do latania wystarczy im około 10 cm ponad podłożem, reszta wysokości terrarium powinna być wypełniona podłożem (czyli około 20 cm).Terrarium powinno zapewnić dobrą cyrkulację powietrza wewnątrz.

Terrarium można podzielić na 2 części:

• Nad podłożem

  W tej części terrarium, chrząszcze najczęściej chodzą, latają (rzadko), jedzą i kopulują. Na powierzchnie podłoża kładziemy parę kawałków kory po to by zapobiegać wysuszeniu podłoża. Poza korą wyposażamy tą część w gałęzie po to by zwiększyć powierzchnie do chodzenia. Wymagają oświetlenia przez 12 godzin dziennie (to podnosi rozrodczość). Temperatura w tej części powinna mieścić się w przedziale od 25ºC do 30ºC. Z tym że przy niższych temperaturach chrząszcze spowalniają swój metabolizm i raczej przesiadują ciągle w ziemi niż wychodzą na powierzchnie. Znowu zbyt wysoka temperatura powoduje szybkie przesuszenie podłoża, co powoduje śmierć larw, jaj i również imago. Wilgotność powietrza powinna się wahać w przedziale 70 – 80%. Z własnych doświadczeń dopowiem iż ten podgatunek chrząszczy woli wyższą wilgotność. Trzeba zapewnić chrząszczom dobrą cyrkulację powietrza wewnątrz terrarium/akwarium.

• Podłoże

  Jest to część służąca w dwojaki sposób. Po pierwsze jest to miejsce, w którym samice składają jaja. Drugą funkcją podłoża jest zapewnienie pożywienia larwom. Typowym podłożem do hodowli chrząszczy jest humus. Humus jest to nic innego jak rozkładające się liście, próchno i inne związki organiczne pod wpływem temperatury, mikroorganizmów, kwasów huminowych i grzybów.

Podłoże dla imago to najczęściej bardzo drobno zmielony humus, szybko przesycha ale zapewnia odpowiednie pożywienie dla dopiero co wyklutych larw. Larwy w formie L2-L3 bez problemu poradzą sobie z niezmielonym humusem, dlatego rozdrabnianie humusu przy takiej fazie rozwojowej larwy jest zbędne. Larwy można trzymać razem i nie wykazują kanibalizmu, ale trzeba zapewnić większą ilość humusu.

Żywienie

Najczęściej spotykanym i najlepszym pożywieniem dla imago jest banan. Z własnego doświadczenia wiem że niechętnie imago zjada jabłko czy pomarańczę. W internecie można kupić też specjalne pożywki dla imago, lecz bez porównania banan jest tańszym rozwiązaniem. Jedyny minus banana to fakt iż trzeba zbierać rozkładające się szczątki niedojedzonych bananów po to by zredukować liczbę roztoczy i innych niepożądanych gości.

Larwy głównie zjadają humus. Z własnych doświadczeń wiem, iż wolą rozkładające się liście niż próchno. Nie polecam dokarmiania larw przez zakopywanie w ziemi różnych owoców warzyw, ponieważ jest to dobra pożywka dla rozwoju roztoczy, bakterii i grzybów.

Rozmnażanie

Gatunek Dicronorrhina derbyana jest łatwym chrząszczem do rozmnażania. Jedna samica składa nawet do 200 jaj. Chrząszcze te długo siedzą w ziemi po wyjściu z kokolitu, zanim zaczną się rozmnażać(około 2-3 tygodnie).
Pełen cykl rozwojowy tych chrząszczy trwa około 8-9 miesięcy, w czym 2-3 miesiące przepoczwarzają się w kokolicie. Jaja są sporych rozmiarów, a larwy nie są specjalnie żarłoczne.

Rozróżnianie płci jest możliwe w stadium imago jak i larwalnym. Larwy jako że są nieco większe, można rozpoznać podczas ostatniej wylinki(L3). Na poniższym zdjęciu jest pokazane na przykładzie larwy podgatunku Chelorrhina polyphemus confluens, ale tak samo można rozpoznać płeć w przypadku Dicronorrhina derbyana. Cała sztuka jest w odnalezieniu na spodniej stronie małej czarnej „kropki”.

U imago o wiele łatwiej można rozpoznać płeć. Samice są zazwyczaj mniejsze. Samce są wyposażone w specjalny wyrostek z przodu głowy przypominający literę T. Płeć można też rozpoznać za pomocą spodniej części odwłoku. Samce mają pionowe wgłębienie, samice tego nie posiadają. Porównanie płci imago pokazuję na przykładzie podgatunku Dicronorrhina derbyana conradsi.

Rady hodowcy

Polecam ten gatunek dla hodowców który mają już jakieś doświadczenie w hodowli chrząszczy i chcieli by zacząć hodować „coś” większego.

Imago tego gatunku, tak samo jak gatunku Xylotrupes gideon można wykorzystać do rozdrabniania humusu. Wystarczy wrzucić ciutek więcej nie rozdrobnionego humusu (liście , niepokruszone próchno) a imago odwali za nas krecią robotę. Zacznie przekopywać ziemię i rozdrabniać liście. Tak rozdrobiony humus jest wyśmienitym pokarmem dla dopiero co wyklutych larw. Może też służyć do robienia wyśmienitego podłoża dla innych larw i imago(taki rozdrobniony humus + nierozdrobniony humus + wymieszanie razem).

Jeżeli chcemy zapewnić dobre warunki dla imago, radzę zwiększać lekko wilgotność powietrza. Nie zapominamy przy tym aby cyrkulacja powietrza była na zadowalającym poziomie. Tzn. Wilgotność powinna wynosić około 80% ale nie dopuszczamy do powstawania pary wodnej na szybkach. Taki zabieg poprawi nam rozrodczość i aktywność imago.

Nie ma potrzeby wkładać jakichkolwiek gałęzi gdyż rzadko z nich korzystają. W mojej hodowli najczęściej wieczorem natykają się na gałęzie ale nie chcą na nie wchodzić. Też rzadko latają. Gdy tylko znajdą się poza akwarium/terrarium od razu zaczynają latać, ale gdy są wewnątrz to raczej ciągle jedzą banana i kopulują.

 

Opracowanie i źródła informacji

Paweł Thoma 'pollobo’

Literatura:
– Własne doświadczenia hodowlane
– http://www.flower-beetles.com

Liczba wyświetleń: 6751