Epipremnum

Nazwa botaniczna: Epipremnum / Scindapsus

W książkach roślinę tę można spotkać pod kilkoma nazwami, bardzo pospolita jest nazwa Epipremnum, dawniej nazywano ją Rafidorfą (Raphidorpha). Obecnie z reguły rozdziela się te rodzaje i używa nazw Epipremnum aureum i Scindapsus pictus, jednak ze względu na zamieszanie w literaturze nie będę rozdzielać opisów.

Rodzina

Obrazkowate (Araceae)

Wielkość

Roślina ta rośnie przez cały czas, rocznie przedłużając pędy o ok. 30cm.

Gatunki

• Epipremnum złociste, Scindapsus złocisty(Epipremnum aureum), najpopularniejszy na naszym rynku gatunek. Jest to dość odporne pnącze, łodygi są dosyć cienkie, nie zdrewniałe, pokryte brązową martwą tkanką. Liście sercowate, błyszczące, z wyraźnie zaznaczonym nerwem głównym. U bardzo wyrośnietych okazów (głównie w oranżeriach) liście mogą przybierać podobnie powycinaną formę jak u Monstera. Kolor jest dość zróżnicowany, forma wyjściowa ma liście zielone ale popularniejsze od niej odmiany mają białe i żółte plamy. Dostępne są także formy karłowe, mogące rosnąć w małych terrariach.Odmiany: „Aureus” – zielone liście ze złotawymi przejaśnieniami (od pojedynczych smug do większości powierzchni blaszki, zależnie od dostępu do światła); „White Marble” – zbliżony wyglądem ale przejaśnienia są bardziej białe niż złociste; „Marble Queen” – liście w większej części srebrzystobiałe z wyraźnie oddzielonymi ciemnozielonymi plamami (czasem obejmującymi dużą część blaszki), srebrzyste części gęsto nakrapiane ciemnozielonymi cętkami; raczej krótkie międzywęźla, słabszy wzrost i większa wrażliwość na złe warunki niż u innych odmian; „Jade” – forma o liściach jednolicie ciemnozielonych; „Neon”/”Lemon” – liście jednolicie cytrynowożółte, czasem z pojedyńczymi zielonymi plamami; „N’Joy” – liscie pomarszczone, z wyraznie oddzielonymi od siebie plamami bieli, jasnej i ciemnej zieleni, dość zwarty wzrost; „Pearls and Jade” – podobna pokrojem do „N’Joy” ale wystepuje dodatkowe nakrapianie jak u odmiany „Marble Queen”
• inne gatunki – jest ich ok. 10 – (raczej do oranżerii i dla pasjonatów): np. Epipremum amplissimum, Epipremnum pinnatum,
• Scindapsus pstry (Scindapsus pictus) Liście mniejsze niż u poprzedniego gatunku, o satynowej powierzchni, sercowate, szmaragdowozielone ze srebrzystymi plamkami i obrzeżeniem, ogonki liściowe i pędy srebrzystozielonkawe. Wrażliwszy od E. aureum, wymaga sporej wilgotności powietrza, w zbyt ciemnych lokalizacjach liście drobnieją i tracą ubarwienie a pedy wyciągają się. Jest także nieco trudniejszy w rozmnażaniu. Wyróżnia się odmianę „Argyraeus” o większej ilości srebrnych plamek, jednakże ubarwienie w dużym stopniu zależy od warunków.
• inne gatunki (ok. 35) – Scindapsus treubii, Scindapsus hederaceus

Występowanie

Wyspy Pacyfiku, Azja zachodnia i południowo-wschodnia .

Zastosowanie

Terrarium tropikalne, najlepiej jest posadzić scindapsusa pod tylną ścianką i zbudować niewielkie rusztowanie z pędów bambusa czy też innych patyków i poprowadzić po nich rosnące pędy, które w szybkim czasie zakryją cała ścianę. Tak stworzony busz będzie idealna kryjówką dla różnego rodzaju drobnych stworzonek, typu żabki szklane, modliszki, rzekotki, anolisy, felsumy, nadrzewne ptaszniki.

Stanowisko

Jasne, ale roślina ta zniesie także lekkie zacienienie, ciepłe, wilgotność powietrza wystarczy taka jaka panuje w terrarium. Gleba żyzna, wilgotna z odrobiną torfu.

Hodowla

Scindapsus znosi krótkotrwałe przesuszenie, ale im później ja podlejemy tym gorzej dla jej ogólnego zdrowia, należy pamiętać, aby nie przelać gleby bo efekt będzie podobny. Od czasu do czasu spryskujemy silnym strumieniem wody ze spryskiwacza, aby zmyć kurz. Co 2 miesiące stosujemy pałeczki nawozowe.

Rozmnażanie

Przez okłady bądź sadzonki pędowe; E. aureum ukorzenia się łatwo w wodzie i w ziemi, S. pictus bywa problemowy.

Na podstawie własnych doświadczeń i literatury

• H. Heitz „Rosliny doniczkowe”

Liczba wyświetleń: 4877