Eryx jaculus – strzelec turecki*

Eryx jaculus – strzelec turecki*

Eryx jaculus – strzelec turecki* [Uwaga gatunek należy do Aneksu A UE oraz do II załącznika Konwencji Waszyngtońskiej] zwany także europejskim lub plamkowanym. Jedyny europejski dusiciel i jeden z najpopularniejszych niegdyś boa piaskowych w europejskich terrariach. Wynikło to bliskości występowania tego gatunku i częstego pozyskiwania go z natury. Niestety gatunek ten słabo się mnożył w warunkach terrarium a i przepisy ochronne spowodowały wyparcie go z terrarystyki na rzecz bardziej egzotyczny i płodniejszych strzelców. Zamieszkuje południowo – wschodnią Europę (Eryx jaculus turcicus spotykany na południu Jugosławii, Albanii, Macedonii, południowej Bułgarii i Grecji, a także na wyspach Korfu i archipelagu Cykladów). Jest to gatunek o dużym zasięgu występowania, bo poza południem Europy zasiedla on także Północną Afrykę, Izrael, Syrię, północną część Arabii Saudyjskiej aż po zachodnie wybrzeże Morza Kaspijskiego. Ze względu na taki szeroki zasięg wyróżniono podgatunki różniące się subtelnymi cechami. Eryx jaculus jaculus występuje w północnej Afryce i na bliskim wschodzie aż po Iran. Eryx jaculus familiaris zasiedla tereny od zachodniej Turcji poprzez Armenie i Gruzję po północno zachodni Iran. Jego ubarwienie podstawowe jest zmienne w zależności od regionu pochodzenia, ale zazwyczaj ciemnożółte z szarawym odcieniem. Na tym tle liczne drobne i nieregularne brązowawe plamki. Plamki te często się zlewają tworząc nieregularne wzory na ciele węża. Barwa brzucha od białego po pomarańczowy i różowy z drobnymi brązowymi lub czarnymi plamkami. Czasami spotykano osobniki całe brązowe lub zielonkawe. Dorosłe osobniki tego gatunku osiągają maks. 50 cm. Złowione młode osobniki dość łatwo adaptowały się do warunków niewoli i przeżywały nawet 15 lat. W obserwacjach w terrarium zanotowano w sezonie godowym walki samców o samicę i wspólne kopulacje. Samica rodzi kilka młodych mierzących kilkanaście centymetrów. Dojrzałość osiągają po około 3 latach.

Opracowanie i źródła informacji

Opracował Witold „Wiciu” Borkowski na podstawie doświadczeń własnych, zaprzyjaźnionych hodowców i poniższej literatury:

1. Broghammer S. Albinos;
2. Coborn J.: Atlas węży Świata,
3. Griehl K.: Schlangen;
4. Juszczyk W. Gady i płazy – mały słownik zoologiczny;
5. Kocian M. Hroznysi a krajty;
6. Mamaied S., Kudriacew S. Reptili w terrariumie;
7. Marzec, Ross. The reproductive hubsbandry of Pythons and Boas;
8. Schmidt D. Riesenschlangen;
9. Stafford P. Pythons and Boas;
10. Wagner D.: Boas;
11. Walls J. The Living Boas;
12. Walls J. Boas: Rosy & Ground;
13. Wengler W. Riesenschlangen;
14. Knobloch O. Rozmnoźeni poustniho hroznyśka Eryx miliaris;

Liczba wyświetleń: 2724